Βαθύ ψάρεμα με ηλεκτρικά μηχανάκια.

Του Νίκου Λυμπερόπουλου.

Σκυμμένοι πάνω από το ναυτικό χάρτη και τις σημειώσεις με ότι θα χρειαζόμασταν για το ψάρεμα, σχεδιάζαμε – ως συνήθως – με κάθε λεπτομέρεια την αλιευτική μας εξόρμηση. Αυτή τη φορά θα βάζαμε ρώτα για ένα πολύ καλό και βαθύ σημάδι, που κρατούσε καλά κομμάτια…

Προετοιμασία

Είχαμε ότι χρειαζόταν και πολλές ρεζέρβες, θα έπρεπε όμως να κάνουμε προεργασία, γι’ αυτό μοιράσαμε τις δουλειές όπως πάντα. Ελέγξαμε τα μηχανάκια, φορτίσαμε τις έξτρα μπαταρίες και μοιράσαμε σε δοχεία την φρεσκοκατεψυγμένη γαρίδα που διατηρούσαμε στην κατάψυξη, αλλά και τη σαρδέλα που ήταν ολόφρεσκη.

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε πάρα πολύ πρωί με προορισμό το σημάδι μας βαθιά στο απέραντο γαλάζιο.  Ξεκινήσαμε με καταπληκτική διάθεση και απερίγραπτο κέφι…

Φτάνοντας στο σημάδι.

Το gps έδειχνε ότι από στιγμή σε στιγμή θα φτάναμε στον προορισμό μας, το βυθόμετρο – fish finder έτοιμο να απεικονίσει την ξέρα όπου μας περίμεναν κάτι καλά κομμάτια. Φτάσαμε! Το μάτι του οργάνου έβλεπε τα ανεβοκατεβάσματα του βυθού. Συνδέσαμε τη μπαταρία στο μηχανάκι του καλαμιού δολώσαμε και το βαρίδι έπεσε στη θάλασσα.

Ψαρεύοντας.

Μετά την πρώτη επίθεση στα δολώματά μας δοκιμάζοντας να ανεβάσουμε, το όργανο έδειχνε μεγάλη ένδειξη, δείγμα του ότι οι αρματωσιές ήταν γεμάτες..

Λίγο πριν ολοκληρώσουμε την αλιευτική μας εξόρμηση και ανεβάζοντας μια από τις καλές ριξιές η αντίσταση στον μηχανισμό και το καλάμι  «χτύπησε κόκκινα». Με τα πολλά και με ιδιαίτερη προσπάθεια τελικά φέραμε το «μεγάλο αλιευτικό δώρο» της εξόρμησης και αυτό κυρίως χάρις τον μηχανισμό ο οποίος έπαιρνε όποτε χρειαζόταν και άφηνε όταν υπήρχε μεγάλη αντίσταση. Ο εικονιζόμενος εικοσάκιλος βλάχος, είχε καταπιεί ένα ψάρι από αυτά που είχαν πιαστεί και καρφώθηκε στην αρματωσιά μας, ευτυχώς καλά! Για να μη χάσουμε ένα τόσο μεγάλο ψάρι, χρησιμοποιούμε συρμάτινη αρματωσιά συνολικά, ή τουλάχιστον συρμάτινο θα πρέπει να είναι το τμήμα των 4 πρώτων αγκίστρων μετά το στριφτάρι, γιατί συνήθως εκεί χτυπάει ο βλάχος. Εκτός βέβαια από το κανονικό αγκίστρι χρησιμοποιούμε και ένα δεύτερο αρκετά μεγαλύτερο (6.0 ή 7.0) για να κρατηθεί το ψάρι.

Τα αλιευτικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε.

Στο συγκεκριμένο ψάρεμα δέσαμε δυο αρματωσιές μεταξύ τους, για να μπορούν να ψαρεύουν περισσότερα αγκίστρια, όπου μπορούμε να δέσουμε εμείς αυτά της αρεσκείας μας.

Κόβουμε μικρά παράμαλλα δέκα περίπου πόντων, δένουμε αγκίστρια νούμερο τέσσερα, ενώ την άλλη άκρη του παράμαλλου, δένουμε στα μάτια που υπάρχουν στις απολήξεις της αρματωσιάς, όσο μπορούμε πιο κοντά.

Χρησιμοποιήσαμε αρματωσιές με σωληνάκι στα σταυρωτά παράμαλλα και αγκίστρια δολωμένα συνδυαστικά με γαρίδα και σαρδέλα σε τάκο.  

Βαρίδι που χρησιμοποιούμε αναλόγως των υπαρχόντων ρευμάτων και βάθους, στο συγκεκριμένο ψάρεμα ήταν 1,5 κιλό.

Τα ηλεκτρικά μηχανάκια.

Μηχανάκια είχαμε δύο, τα οποία λειτουργούσαν άψογα, ένα για χρήση κι ένα για ρεζέρβα.

Στο καλάμι των 100 λιμπρών με το οποίο ψαρέψαμε, είχαμε φορέσει ένα ηλεκτρικό μηχανισμό MIYA, με πολύ καλά χαρακτηριστικά και δυνατότητες, ο οποίος διαθέτει και λεβιέ για ενδεχόμενη χειροκίνητη χρήση.

Πολύ καλά μηχανάκια για όμοια χρήση είναι τα Daiwa  για παράδειγμα το μοντέλο  Seaborg 1200 MJ με κόστος περίπου 1300 ευρώ, ή  ένα Banax Kaigen 7000C που το βρήκαμε στο internet  452 δολάρια μαζί με τα μεταφορικά.

Επειδή τα βάθη είναι μεγάλα και οι αντιστάσεις επίσης, οι μηχανισμοί πρέπει να διαθέτουν χαρακτηριστικά όπως, ανύψωση μεγάλου στατικού βάρους, μεγάλη αλλά ρυθμιζόμενη ταχύτητα μαζέματος, ελεγχόμενη αντιστροφή, ελεγχόμενο φρένο, μετρητές κλπ.

Η επιλογή ηλεκτρικών μηχανισμών πλέον γίνεται διότι η εξέλιξη της τεχνολογίας μας δίνει σε μικρό μέγεθος εκπληκτικές επιδόσεις, σε σχέση με τα κλασσικά ογκώδη μηχανάκια που πρέπει να τοποθετηθούν στο σκάφος σε κάποια ειδική βάση – αρκετά δύσκολο για τους κυβερνήτες φουσκωτών σκαφών – ενώ τροφοδοτούνται από κάποια μεγάλη έξτρα μπαταρία.  

Ο Βλάχος.

0 Βλάχος ανήκει στην οικογένεια των σερρανιδών. Το χρώμα του μοιάζει με τού πελαγίσιου ροφού, μόνο πού εί­ναι πιο σταχτί προς το κίτρινο χωρίς τις έντονες κουκίδες τού ροφού. Είναι μεγάλο ψάρι σε όγκο και το βά­ρος του μπορεί να φτάσει τα 50 κιλά. Έχει μεγάλο κεφάλι και στόμα, γερο­δεμένο κορμί, και δυνατή ουρά. Ζει σε βαθιά και κρύα νερά σε λασποτραγάνες και λασποαποχές, ψαρεύεται με ψαρον­τούφεκο, ζόκα, παραγάδι χοντρό και γερή καθετή με μεγάλο αγκίστρι, αλλά πιάνεται δύσκολα γιατί είναι πονηρό και δυνατό ψάρι. Συνήθως στις βαθιές καθετές με συρμάτινες αρματωσιές μπορεί ο βλάχος να αρπάξει ένα ή και δυο ψάρια συγχρόνως, γι’ αυτό πρίν στη συρμάτινη αρματωσιά,αναφέραμε οτι εκτός από τα αγκίστρια για τους μπαλάδες, προσαρμόζουμε ένα ακόμη μεγάλο αγκίστρι σε περίπτωση που λειτουργήσει το πιασμένο ψάρι στην αρματωσιά μας, ως δόλωμα για βλάχο…

Στο τραπέζι…

Ο επίλογος βέβαια δόθηκε στο τραπέζι. Το κεφάλι του βλάχου έγινε μια εξαιρετική ψαρόσουπα, ενώ το σώμα του απολαύσαμε στο φούρνο με πατάτες, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία. Πάντα τέτοια!!!