Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
Αγαπημένο και αποδοτικό αλιευτικό εργαλείο το παραγάδι, αν το δολώσουμε, το ρίξουμε και το μαζέψουμε σωστά θα έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Τα παραγάδια ήταν νεταρισμένα από την προηγούμενη εβδομάδα, έτοιμα να δολωθούν
Για τη δόλωση των παραγαδιών μας χρησιμοποιήσαμε καραβιδάκι.
Το κάθε παραγάδι μας αποτελείται από 150 αγκίστρια. Η μάνα του είναι 50 χιλιοστά, το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο, το πάχος του 30 χιλιοστά ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου 3 μέτρα.
ΔΟΛΩΜΑ
Η διαδικασία της δόλωσης και του ριξίματος του παραγαδιού στη θάλασσα παίζει σημαντικότατο ρόλο, γιατί αν κάτι παραλείψουμε, το αλιευτικό μας εργαλείο θα μπερδευτεί και θα πάει τσάμπα ο κόπος μας.
Πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία, ρίχνουμε χαλικάκι θαλάσσης μέσα στη λεκάνη μας πάνω στην πετονιά έως ότου σκεπαστεί.
Ξεκινάμε πάντα από το τελευταίο αγκίστρι γιατί αν δολώσουμε το πρώτο, το παράμαλλο θα κρεμάσει πολύ, τόσο που θα φτάσει στον πάτο της λεκάνης από τη εξωτερική πλευρά και θ’ ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.
Ξεκαρφώνουμε το αγκίστρι από το φελλό, το τραβάμε λίγο, δολώνουμε και κρεμάμε γύρω – γύρω στη λεκάνη τα αγκίστρια με τη σειρά ένα – ένα με προσοχή να μην τα μπερδέψουμε, ή ακόμη έχοντας χαράξει με μαχαίρι το γύρω ελαστικό υλικό, εφαρμόζουμε για περισσότερη ασφάλεια εκεί το κάθε δολωμένο αγκίστρι.
ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ.
Τα δυο παραγάδια που επρόκειτο να ρίξουμε τα δολώσαμε και τα σκεπάσαμε με εφημερίδες βρεγμένες με θαλασσινό νερό ώστε να διατηρηθούν υγρά τα δολώματα.
Λίγο πριν τις 3.00 είχαμε φτάσει στον τόπο που θα ρίχναμε τα παραγάδια.
Αν δεν γνωρίζουμε το βάθος της θάλασσας το μετράμε είτε με βυθόμετρο είτε με το βαρίδι που έχουμε δέσει έτσι κι αλλιώς στις 3 σημαδούρες που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Το ρίχνουμε στη θάλασσα και μόλις πατώσει δένουμε το σχοινί στη σημαδούρα, ξαναμαζεύουμε, πηγαίνουμε στο πίσω μέρος της βάρκας και πετάμε στη θάλασσα την πρώτη σημαδούρα κρατώντας το βαρίδι.
Μόλις ξετυλιχτεί το σχοινί που είναι τυλιγμένο γύρω της, αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο. Αυτό γίνεται για να μην στρίψει η μάνα επάνω στην καλούμα της σημαδούρας οπότε θα χάσουμε αγκίστρια, θα έχουμε και μπερδέματα..
Ξεκινάμε τη βάρκα σιγά – σιγά και το παραγάδι αρχίζει να πέφτει στη θάλασσα. Για να είμαστε σίγουροι ότι θα το μαζέψουμε όλο, ρίχνουμε ανάμεσά του άλλη μία ή και δυο σημαδούρες (τις οποίες και δένουμε στη μάνα) οπότε σε περίπτωση κολλήματός της σε κάποιο βράχο αναγκαστικά την κόβουμε, δένουμε άλλο καλαδούρι, πηγαίνουμε στην πιο κοντινή σημαδούρα και συνεχίζουμε το μάζεμα από εκεί.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΑΖΕΜΑΤΟΣ
Τα παραγάδια μας είχαμε υπολογίσει να ψαρέψουν περίπου δύο ώρες. Πηγαίνουμε στο μπροστινό τμήμα του σκάφους και αφού τυλίξουμε το σχοινί της πρώτης σημαδούρας φέρνουμε την αρχή του παραγαδιού στη βάρκα. Λύνουμε το σημείο που είχαμε δέσει όταν ξεκινούσαμε το ρίξιμο του παραγαδιού, τραβάμε σιγά – σιγά από τη θάλασσα τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη, ενώ θα πρέπει πάντοτε η βάρκα να ακολουθεί την κατεύθυνσή της. Δεν καρφώνουμε ποτέ αγκίστρια στους φελλούς ούτε τα ξεδολώνουμε αν δεν είναι φαγωμένα. Ξαγκιστρώνουμε μόνο τα ψάρια πού έχουμε πιάσει ή κόβουμε το παράμαλλο κοντά στο στόμα του ψαριού αν έχει καταπιεί το δόλωμα και αντικαθιστούμε το αγκίστρι κατά τη διάρκεια του νεταρίσματος.
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μας βρήκαν να μπαίνουμε στο λιμάνι έχοντας στα πανέρια μας κάτι καλά λυθρίνια. Ο τόπος που ρίξαμε ήταν μια καλή τραγάνα που απέδωσε…
Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
