Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
Ένα από τα πιο αποδοτικά δολώματα για μουρμούρες είναι ο ακροβάτης και το μαύρο σκουλήκι, το επονομαζόμενο και «κουκουλάτο» από το περίβλημα που το περιβάλλει.
Πρόκειται για σκουλήκι που συναντάται σε αμμουδερούς βυθούς, αυτοπροστατέυεται απο το «κουκούλι» που διαθέτει σε όλο το μήκος του σώματος του, ενώ από το μαύρο χρώμα που διαθέτει δόθηκε η ονομασία του. Τα πολλά και μικρά ποδαράκια, το μαύρο αίμα και το μαλακό σώμα που διαθέτει, προκαλούν τα ψάρια σε απίστευτο βαθμό..
Που το βρίσκουμε.
Το βάθος που ζει σπάνια ξεπερνά τα πέντε μέτρα. Κατά πλειοψηφία ζει σε άμμο με λίγα βραχάκια, εκεί συνήθως πάνω στο βραχάκι, αλλά πολλές φορές και στην άμμο βρίσκεται εγκατεστημένο το «μαύρο» σκουλήκι. Το «σπίτι» του είναι μια σωληνωτή αμμώδης εξωτερικά κατασκευή, ενώ στο εσωτερικό της υπάρχει μια λεπτή μεμβράνη. Το ένα άκρο της είναι στερεωμένο, ενώ το άλλο που αποτελεί και την είσοδο του σκουληκιού, βρίσκεται κατακόρυφα προς τα πάνω. Εκεί Βγάζει το σκουλήκι το κεφάλι του, όπου ανοίγοντας σαν βεντάλια μαζεύει από το νερό την τροφή του. Με την παραμικρή κίνηση τρυπώνει στη θήκη του και ξαναβγαίνει όταν νοιώσει ότι πέρασε ο κίνδυνος.
Εκτός από το φυσικό του περιβάλλον το σκουλήκι μπορούμε να το αγοράσουμε από τα καταστήματα δολωμάτων, ενώ μπορούμε να το διατηρήσουμε σε ένα δοχείο ή χάρτινο κουτί, όπου έχουμε τοποθετήσει μέσα βρεγμένα πράσινα φύκια που μοιάζουν με μαρουλόφυλλα. Αν δεν διαθέτουμε φύκια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εφημερίδα βρεγμένη με θαλασσινό νερό.
Ο Τρόπος Δόλωσης.
Το σκουλήκι το περνάμε στο αγκίστρι μας δολώνοντάς το όπως τα περισσότερα σκουλήκια, δηλαδή κόβουμε ένα κομμάτι υπολογίζοντας να σκεπάσει όλο το αγκίστρι, αφήνοντας να περισσεύει ένα μικρό τμήμα του. Περνάμε το αγκίστρι από το εσωτερικό του και βγάζουμε το αρπάδι όταν σκεπαστεί όλο το αγκίστρι. Έτσι το σκουλήκι παραμένει ζωντανό και κινείται πάνω στο αγκίστρι προσελκύοντας τα ψάρια.
Το αγκίστρι και το τσίμπημα.
Ημέρα με θολά νερά μπορούμε να πιάσουμε μουρμούρες χρησιμοποιώντας μονάγκιστρο. Το αγκίστρι μας πρέπει να είναι αρκετά ψιλό, συνήθως χρησιμοποιούμε Νο 4 έως και Νο 8. Επίσης πρέπει να είναι καθαρό, με άριστη μύτη, χωρίς σκουριές, οι οποίες δυσκολεύουν στη δόλωση, αλλά και ψοφάνε το σκουλήκι γρηγορότερα. Σας υπενθυμίζουμε ότι η Μουρμούρα όταν τσιμπήσει το δόλωμα, καρφώνεται εύκολα γιατί το πιάνει γερά με τα χείλη της ή και το καταπίνει αμέσως.
Η Μουρμούρα.
Η Μουρμούρα είναι γνωστή και ψαρεύεται από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι πρόγονοί μας την ονόμαζαν «Μόρμυρο»! Ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών και δεν ξεπερνά συνήθως τους τριάντα πόντους. Έχει χρώμα ασημένιο, διακοσμημένο με δέκα έως δώδεκα σκούρες γκρι απαλές ραβδώσεις. Ζει στην άμμο και πολλές φορές πλαγιάζει δεξιά – αριστερά όπου και αστράφτει στο βυθό της θάλασσας. Πανέξυπνη και φιλύποπτη, βόσκει με αργούς ρυθμούς σκαλίζοντας το βυθό ανοιγοκλείνοντας συνέχεια το στόμα της, ψάχνοντας έναν εκλεκτό μεζέ όπως αυτόν που θα της προσφέρουμε, όπως ένα κομμάτι μαύρο σκουλήκι…
Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
