Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
Τα συναντάμε νύχτα, ή ξημέρωμα, αλλά και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Τα ψάχνουμε σε κεφάλια με φυκιάδες ή σε αποχές ή κοντά στον αφρό αλλά και παρακάτω, συνήθως εκεί που μαζεύονται μικρόψαρα, τα οποία αποτελούν τη λεία των καλαμαριών.
Τα καλαμάρια ψαρεύουμε με καλαμαριέρες – ψαράκια που αγοράζουμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας, απ’ όπου μπορούμε να προμηθευτούμε και συρμάτινες αρματωσιές, ή αν προτιμάμε μπορούμε να δέσουμε τις δικές μας, χρησιμοποιώντας πετονιά.
Οι κλασσικοί ψαράδες κρατάνε τη μάνα που είναι τυλιγμένη με καρούλα στο χέρι και ανεβοκατεβάζουν μέχρι να «χτυπήσει το καλαμάρι». Αυτός είναι μεν ο κλασσικός τρόπος, εγκυμονεί όμως τον κίνδυνο να χάσουμε ένα καλό και πολύ βαρύ καλαμάρι κατά την άνοδο της πετονιάς, διότι μπορεί να έχει πιαστεί μόνο από το μακρύ λεπτό πλοκάμι του και όχι από τα μικρά. Καθώς τραβάμε την πετονιά και ενώ εκείνο ασκεί δύναμη προς τα κάτω, το πιθανότερο είναι να μην αντέξει το πλοκάμι, να σπάσει κι έτσι εμείς θα χάσουμε το καλαμάρι, ενώ εκείνο τρομαγμένο θα συμπαρασύρει και το υπόλοιπο κοπάδι, οπότε αντίο ψάρεμα…
Χρησιμοποιώντας όμως καλάμι και μηχανισμό, όχι κάποιο ιδιαίτερο, αλλά το ίδιο με αυτό που κάνουμε συρτή με μολύβι φύλακα – ή και με πιο ελαφρύ εργαλείο – όπου ο προαναφερόμενος κίνδυνος ελαχιστοποιείται, ή και μηδενίζεται. Κατά την άνοδο του καλαμαριού και όποτε αυτό ασκεί πίεση προς τα κάτω, δουλεύουν τα φρένα του μηχανισμού που έχουμε ρυθμίσει ανάλογα με το βάρος του κι έτσι το πλοκάμι δεν σπάει, οπότε οδηγούμε το καλαμάρι στη βάρκα με ασφάλεια.
Τι εργαλεία χρειαζόμαστε
Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 mm, τρείς έως πέντε, ή και παραπάνω καλαμαριέρες – ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων για τη νύχτα, ενώ προτιμούμε έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί για την ημέρα. Το παράμαλλο είναι μήκους 5 – 6 πόντων, διαμέτρου 30 – 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους. Η απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε. Στο τέλος δένουμε βαρίδι σε σχήμα αχλαδιού, το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι.
Αν ψαρεύουμε ρηχά, (10 – 15 μέτρα) μπορούμε χρησιμοποιούμε μόνο μια καλαμαριέρα δεμένη σε απόσταση από το βαρίδι τόση, ώστε το ψαράκι να βρίσκεται περίπου 10 – 30 πόντους πάνω από την φυκιάδα αφού έχει πατώσει το βαρίδι.
Τρόπος ψαρέματος
Τα καλαμάρια τα ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, ξημέρωμα ή σούρουπο, από τον Οκτώβριο μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίουβαθιά, ρηχά, σε κεφάλια με φυκιάδες ή σε αποχές, ή κοντά στον αφρό αλλά και παρακάτω, διότι όπως προαναφέραμε λειτουργούν ανάλογα με τις διαθέσεις τους…
Ρίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισή οργιά. Καθώς η βάρκα μας μετακινείται ανεβοκατεβάζουμε το καλάμι μας αργά πάνω κάτω, σηκώνουμε λίγο και επαναλαμβάνουμε μέχρι να συναντήσουμε το κοπάδι. Κατ’ αυτό τον τρόπο τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά, έτσι τα καλαμάρια ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια για να τα πιάσουν. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε με μια κοφτή κίνηση για να καρφώσουμε το κεφαλόποδο με τις βελόνες της καλαμαριέρας, ενώ μετά τυλίγουμε με σταθερό ρυθμό ώστε να το φέρουμε στη βάρκα. Τα φρένα του μηχανισμού τα ρυθμίζουμε ώστε τη στιγμή που το καλαμάρι κάνει το πρώτο τράβηγμα να δουλέψουν τα φρένα, ενώ μόλις σταματήσει να συνεχίζει κανονικά η άνοδός του. Το πόσο θα σφίξουμε ή θα ελευθερώσουμε τα φρένα εξαρτάται από το πόσο βαρύ είναι το καλαμάρι.
Προσοχή! Όταν επάνω στις καλαμαριέρες μας εντοπίσουμε βεντούζες καλαμαριών, αυτό σημαίνει ότι είναι χορτάτα.
Στην περίπτωση πού κοπεί πλοκάμι καθώς ανεβάζουμε το καλαμάρι, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αλλάξουμε θέση γιατί τρομαγμένο από το σοκ, συμπαρασύρει μαζί του όλο το υπόλοιπο κοπάδι.
Αναζήτηση και αναγνώριση
Τα καλαμάρια αναζητούμε σε σημάδια που ξέρουμε ότι κυκλοφορούν αναζητώντας τροφή, ο ιδεωδέστερος όμως τρόπος είναι η χρήση fishfinder. Το συγκεκριμένο που χρησιμοποιούμε τα απεικονίζει ως μικρές κάθετες διακεκομμένες μαύρες γραμμές, όπως βλέπετε στη σχετική φωτογραφία. Σε άλλα βυθόμετρα μπορεί να είναι κόκκινες, μπλε ή πράσινες, ανάλογα την μάρκα και τον τύπο.
Ρώτα για καλαμάρια
Κατά τις 8.00 το πρωί και μετά από μια σύντομη πλεύση, σταματήσαμε και βγάλαμε τα εργαλεία πού είχαμε ετοιμάσει. Άγκυρα δεν ρίξαμε, αφήσαμε το σκάφος να παρασύρεται από το τριάρι που φυσούσε.
Το βυθόμετρο έδειχνε από 85 – 90 μέτρα, ήταν η ξέρα που θέλαμε με τις πυκνές φυκιάδες, όπου συχνάζουν ψαράκια και στήνουν τα καρτέρια τους τα καλαμάρια για να φάνε.
Τα ψεύτικα ψαράκια μας ήταν στη θέση τους δεμένα όπως προαναφέραμε, οι πετονιές ξετυλίχτηκαν και οι μολυβήθρες άρχισαν την τρελή τους πορεία προς το βυθό. Σε λίγη ώρα είχαμε τα πρώτα αποτελέσματα, η καλαμαριέρα είχε τσακώσει από τα μουστάκια το πρώτο καλαμάρι πού ακολούθως οδηγήθηκε στο ψυγείο, αφού έριξε μια γερή πιτσιλιά !
Το ανέβασμα του καλαμαριού, χαρακτηρίζεται απ’ το σημαντικό βάρος – αντίσταση στην πετονιά, που οφείλεται στο γεγονός ότι το ανοίγει σαν ομπρέλα, ενώ όταν βγει στην επιφάνεια μαζεύεται απότομα και αποβάλει νερό. Αυτός είναι άλλωστε και ο τρόπος με τον οποίο κινείται μέσα στην θάλασσα. Η αντίσταση του καλαμαριού είναι σημαντική, αν δε ένα καλαμάρι είναι μεγαλύτερο από κιλό, τότε πραγματικά για να το ανεβάσουμε με το χέρι χρειάζεται κόπος. Με καλάμι και μηχανισμό όμως τα πράγματα απλοποιούνται.
Κάποιες φορές χρειάστηκε να μειώνουμε ή να αυξάνουμε τα μέτρα της πετονιάς μας για να βρίσκουμε το κοπάδι, πάντως η τύχη μας χαμογελούσε εκείνη την ημέρα, δεν είχαμε παράπονο!
Όταν πια τα κεφαλόποδα «έκοψαν», πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Φτάνοντας στο λιμάνι μας περίμενε η υπόλοιπη συντροφιά, με ένα καλό καμπερνέ και στην ψηστιέρα έτοιμη!
Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
#psaremagiaolous#fishingingreece#fishing#psarema#psaremaskafos#psaremakalami#psarodufeko#ypovrihiopsarema#boats#fouskoto#boating#Greece#summer#summeringreece#sea#sail#sailing#sailinggreece#photography#holiday#instatravel#sun#beach#yachtingingreece#greek#greekislands#tours#trips#sindagesmagirikis#recipe
