Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
Εκτός από τις ορέξεις των ψαριών για τις οποίες ποτέ δεν είσαι σίγουρος, σημαντικό ρόλο για αποδοτικό ψάρεμα παίζει η επιλογή του τόπου που θα ρίξουμε το αλιευτικό μας εργαλείο.
Ένα σημάδι που είχαμε αποθηκεύσει στο όργανό, απεδείχθη και φέτος «ενεργό» και μας έδωσε κάτι καλά λυθρίνια ! Τα λυθρίνια βόσκουν συνήθως στις τραγάνες όπου βρίσκουν σκουλήκια, καραβιδάκια, γαρίδες κλπ. Γι αυτό και επιλέξαμε ως δόλωμα του παραγαδιού που επρόκειτο να ρίξουμε καραβιδάκι, αν και το καλαμάρι ή η σουπιά δουλεύουν καλύτερα σε αρκετές άλλες περιπτώσεις τον Χειμώνα. Τραγάνες είναι σχετικά ομαλοί βυθοί που βρίσκονται κοντά στις αποχές, άλλοτε ανάμεσα σε αμμοσούρες άλλοτε ανάμεσα σε φυκιάδες. Είναι αναγνωρίσιμες από τις ψαχνόπετρες που διαθέτουν και τα χαρακτηριστικά καστανο-κόκκινα χρώματα, ή το μαλακό πετραδάκι που έχει φυτρώσει επάνω του φύκι, ανάλογα την εποχή.
Το Καραβιδάκι (Μαμούνι).
Το μαμούνι ή καραβιδάκι, είναι πιο μαλακό και πιο ευαίσθητο από τη γαρίδα και δολώνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Απευθύνεται συνήθως σε ψάρια του βυθού, όπως η τσιπούρα, ο σπάρος, η μουρμούρα, τα λυθρίνια, οι σαργοι και το χρησιμοποιούμε σε όλους τους τρόπους ψαρέματος. Το καραβιδάκι ζεί τρυπωμένο μέσα σε άμμο και σε βυθούς με λάσπη και βούρκο, συνήθως αρκετά ρηχά, ψαρεύει ζωντανό, άρα για να μπορέσουμε να ψαρέψουμε μ’ αυτό που αγοράσαμε , θα πρέπει και να το διατηρήσουμε σε αυτή την κατάσταση.
Για να το διατηρήσουμε ζωντανό θα πρέπει να το έχουμε μέσα στο νερό. Αν βάλουμε κάποια καραβιδάκια σε ένα κουβά με θαλασσινό νερό θα προσέξουμε ότι θα παραμείνουν ζωντανά μόνο για λίγο και σιγά-σιγά θα αρχίσουν να πεθαίνουν.
Αυτό που τα επηρεάζει είναι η έλλειψη οξυγόνου και η διαφορά θερμοκρασίας, οπότε πρέπει να οξυγονώσουμε το νερό και να διατηρήσουμε μια σταθερή θερμοκρασία για να λύσουμε το πρόβλημα μας. Για την ανανέωση του οξυγόνου ένας απλός τρόπος είναι ο ηλεκτρικός οξυγονωτής. Επειδή όμως στη βάρκα δεν έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα παίρνουμε ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι με καπάκι, ενώ με ένα σουβλί δημιουργούμε διάφορες τρύπες γύρω από την περιφέρεια και στο καπάκι του .
Οι τρύπες στην περιφέρεια θα παίξουν τον ρόλο ανανέωσης του νερού όταν θα είναι βουτηγμένο στη θάλασσα και στο καπάκι για να δημιουργήσουμε μία θηλιά ώστε να μπορέσουμε να το δέσουμε.
Όταν το χρειαστούμε για να δολώσουμε το βγάζουμε από τη θάλασσα, ανοίγουμε το καπάκι, παίρνουμε όσα καραβιδάκια επιθυμούμε το ξανακλείνουμε και το τοποθετούμε ξανά στη θάλασσα μέχρι την επόμενη δολωσιά.
Αν δε μπορούμε να είμαστε κοντά στη θάλασσα για να εφαρμόσουμε τον παραπάνω τρόπο και πρέπει να μεταφερθούμε αρκετά μακριά, τότε θα πρέπει να βρούμε μια άλλη λύση.
Εναλλακτική λύση είναι να τοποθετήσουμε τα καραβιδάκια μας μέσα σε υγρό πλατύφυλλο φύκι που φυτρώνει εκεί που σκάει το κύμα σε απάγκια σημεία. Άλλος τρόπος είναι η βρεγμένη εφημερίδα με θαλασσινό νερό.
Τοποθετούμε στον πάτο ενός ψυγείου μιας χρήσης τα φυκάκια ή τη βρεγμένη εφημερίδα. Μετά βάζουμε τα καραβιδάκια μας αρκετά αραιά. Από πάνω τους τοποθετούμε πάλι φυκάκι ή βρεγμένη εφημερίδα, ενώ το ψυγείο αυτό φροντίζουμε να το έχουμε σε δροσερό μέρος. Αυτές είναι οι διαδικασίες διατήρησης του δολώματος, σε περίπτωση που θέλουμε να διατηρήσουμε καραβιδάκι ζωντανό για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε διαφορετική περίπτωση το αγοράζουμε και το χρησιμοποιούμε αυθημερόν, όπως και κάναμε στην συγκεκριμένη περίπτωση με το παραγάδι.
Το παραγάδι μας.
Τα αγκίστρια που χρησιμοποιήσαμε ήταν 16 νούμερο. Η μάνα 60 χιλιοστά, το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο, ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου δυο οργιές. Το παραγάδι το δολώσαμε πριν βγει ο ήλιος, ενώ κατά τις 6 είχε πέσει στη θάλασσα και ψάρευε. Το κρύο ήταν βαρύ αλλά ευτυχώς δεν φυσούσε. Είχαμε μείνει κοντά στο παραγάδι περιμένοντας να ξημερώσει, γιατί αρκετά κρούσματα κλοπής έχουν συμβεί επανειλημμένα … Όταν κρίναμε ότι έφτασε η στιγμή φτάσαμε στο πρώτο τσαμαδούρι και αρχίσαμε σιγά – σιγά να ανεβάζουμε τη μάνα του παραγαδιού, ενώ στα πρόσωπά μας σχηματιζόταν το χαμόγελο του ευτυχισμένου ψαρά, που όσο πέρναγε η ώρα, τόσο μεγάλωνε. Καλά λυθρίνια μας είχαν τιμήσει σε αυτό το θαυμάσιο ψάρεμα. Ευτυχώς η τραγάνα δεν είχε καταστραφεί από τις χοντρές αλυσίδες που σέρνουν οι τράτες. Το νέο αυτό κόλπο έχει ως εξής: Πρώτα σέρνουν τεράστιες αλυσίδες που θρυμματίζουν τις πέτρες και τον βυθό γενικά και ακολούθως η επόμενη τράτα μαζεύει τα πάντα. Με τον τρόπο αυτό καταστρέφεται ότι υπάρχει. Μας έχουν αναφέρει φίλοι συναλιευτές ότι σε πλούσιο σημάδι που είχαν ψαρέψει, επανήλθαν μερικές ημέρες μετά το «όργωμα» και στην οθόνη του fish finder ο τόπος δεν υπήρχε, ήταν έρημος…
Δολωση και ρίξιμο του παραγαδιού.
Και για να μην ξεχνιώμαστε… πριν τη δόλωση του αλιευτικού εργαλείου ρίχνουμε χαλικάκι θαλάσσης πάνω στην πετονιά, για να την συγκρατεί και να μην μπερδεύεται.Αρχίζουμε να δολώνουμε από το τελευταίο αγκίστρι και ποτέ από το πρώτο, ξεκαρφώνουμε τραβάμε λίγο το αγκίστρι, δολώνουμε και κρεμάμε ή στηρίζουμε στα χαρακωμένα λάστιχα με τη σειρά ένα – ένα αγκίστρι, με προσοχή. Κατ’ αυτό τον τρόπο η μάνα και δολωμένα αγκίστρια θα φεύγουν στη θάλασσα χωρίς μπερδέματα.
Στην αρχή και στο τέλος του παραγαδιού τοποθετούμε από μία μεγάλη σημαδούρα. Αν ο τόπος δεν είναι ομαλή τραγάνα και έχει σκαλώματα, χρησιμοποιούμε περισσότερες από δυο σημαδούρες αυτές της αρχής και του τέλους, δηλαδή τρεις ακόμη και τέσσερις ανάμεσα, ώστε αν μας σκαλώσει το παραγάδι να έχουμε και άλλα εναλλακτικά σημεία για να το μαζέψουμε. Το σημείο στο οποίο πρέπει να είμαστε για να ρίχνουμε το παραγάδι, είναι η πρύμνη του σκάφους και προτιμούμε το ρίξιμο να γίνει σε σχήμα S.Με το βυθόμετρο εντοπίζουμε το βάθος του τόπου που επιλέξαμε να ψαρέψουμε για να είμαστε σίγουροι. Ξετυλίγουμε το σχοινί από την πρώτη σημαδούρα, την πετάμε στη θάλασσα και μόλις τεντώσει αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο, ώστε το παραγάδι να οδηγηθεί στο βυθό. Η διαδικασία αυτή πρέπει να τηρηθεί απόλυτα, ώστε να μην στρίψει η μάνα του παραγαδιού επάνω στο σχοινί της σημαδούρας.
Μάζεμα και νετάρισμα.
Η συγκινητικότερη στιγμή είναι κατά την διάρκεια του μαζέματος, τραβάμε τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη. Δεν καρφώνουμε αγκίστρια στους φελλούς ούτε τα ξεδολώνουμε εάν δεν έχουν φαγωθεί, αυτό θα γίνει αργότερα κατά την διάρκεια του νεταρίσματος. Δίπλα μας πάντα έχουμε την απόχη – που εμείς προτιμούμε να είναι ελαφριά και μεγάλη – για να αποχιάσουμε το μεγάλο ψάρι που θα πιαστεί. Κι όταν η ψαριά είναι καλή, το νετάρισμα γίνεται με μεγαλύτερο κέφι, ειδικά με καφέ στη λιακάδα.
Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
#psaremagiaolous#psarema#psaremaskafos#psaremakalami#psarodufeko#ypovrihiopsarema#boats#fouskoto#boating#Greece#summer#summeringreece#sea#sail#boatingworld#sailing#sailingboat#sailinglife#ocean#sailinggreece#photography#holiday#instatravel#sun#beach#yachtingingreece#greek#greekislands#tours#trips
