Κείμενο – Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος.
Ο κλασσικότερος και ίσως πιο αγαπημένος τρόπος ψαρέματος του ερασιτέχνη ψαρά είναι το «πεταχτάρι. Ο τρόπος αυτός αλίευσης ονομάζεται έτσι γιατί «πετάμε» το αλιευτικό εργαλείο από την ακτή προς τη θάλασσα.
Το πεταχτάρι είναι απλό και μπορούμε να το κατασκευάσουμε ακόμη και μόνοι μας, χρησιμοποιώντας πετονιά στριφτάρι, αγκίστρια και μολύβι, ή να το αγοράσουμε έτοιμο από κατάστημα ειδών αλιείας.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ.
Η αρματωσιά του αποτελείται από δύο ή τρία παράμαλλα που το μήκος τους πρέπει να είναι 25-30 εκατοστά, αναλόγως δύο ή τρία μικρά αγκίστρια, ενώ στην άκρη της αρματωσιάς δένουμε ένα μικρό μολύβι. Η πετονιά της αρματωσιάς μπορεί να είναι 25άρα ή 30άρα ενώ συνδέεται με τη μάνα με ένα στριφτάρι. Η μάνα είναι συνήθως 100 μέτρα 40άρα πετονιά, τυλιγμένη σε πλαστική καρούλα.
Με το πεταχτάρι αυτό μπορούμε να ψαρέψουμε, από βραχώδεις και αμμώδεις ακτές ή από μόλους διάφορα ψάρια, από μικρά πετρόψαρα έως σπάρους, σαργουδάκια κλπ.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ
Δολώνουμε τα αγκίστρια καλά, ώστε να σκεπάζονται από το δόλωμα, και στριφογυρίζοντας την αρματωσιά, πετάτε με δύναμη το πεταχτάρι όσο πιο μακριά γίνεται στη θάλασσα. Στη συνέχεια μαζεύουμε τα μπόσικα και κρατάμε τη μάνα περιμένοντας το τσίμπημα.
Υπάρχουν πολλών ειδών τσιμπήματα από διάφορα ψάρια, άλλα γλείφουν απλά το δόλωμα, άλλα το τρώνε ολόκληρο και άλλα τρώνε ανεπαίσθητα, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή ώστε να τραβήξουμε και να αγκιστρώσουμε το ψάρι την κατάλληλη στιγμή.
Εφόσον διαπιστώσουμε ότι το ψάρι έχει αγκιστρωθεί, με σωστές και προσεκτικές κινήσεις, τραβάμε το πεταχτάρι έξω μαζί με το ψάρι. Αν καταλάβουμε ότι είναι μεγάλο, μαζεύουμε την πετονιά αργά και σταθερά γιατί μπορεί να απαγκιστρωθεί, ενώ χρησιμοποιούμε απόχη για την σίγουρη σύλληψη του.
ΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ:
Όσο πιο φρέσκα είναι τα δολώματά μας, τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχουμε. Συνήθως χρησιμοποιούμε γαρίδα, καραβιδάκι ή σκουλήκι, (φαραώ, μαύρο, κόκκινο,) κλπ.
Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, κατά μήκος της περιοχής που ψαρεύουμε, ρίχνουμε λίγη μαλάγρα, για να μαζέψουμε τα ψάρια.
ΤΟ ΜΟΝΑΓΚΙΣΤΡΟ ΣΤΟ ΠΕΤΑΧΤΑΡΙ
Όταν λέμε μονάγκιστρο, εννοούμε το αλιευτικό εργαλείο με ένα αγκίστρι και τρύπιο κινητό μολύβι σε σχήμα ελιάς. Το παράμαλλο έχει μήκος 30-40 εκατοστά (σε κάποιες περιπτώσεις έως και 1 μέτρο) και αγκίστρι Νο3 ή Νο4,γιατί ο στόχος μας είναι μεγαλύτερα ψάρια.
Κατασκευή: Περνάμε το μολύβι στη μάνα, την οποία στη συνέχεια τη δένουμε στο στριφτάρι, ενώ την άλλη άκρη του στριφταριού δένουμε το παράμαλλο.
Το μονάγκιστρο δολώνουμε με γαρίδα, με σκουλήκι, με καραβιδάκι ή με ζωντανό ψαράκι (κεφαλόπουλο) αν ο στόχος μας είναι για παράδειγμα ένα καλό λαυράκι.
Στο απλό πεταχτάρι τα ψάρια ορισμένες φορές καταλαβαίνουν την παρουσία του μολυβιού και τρέπονται σε φυγή, ενώ στο μονάγκιστρο, που το παράμαλλο είναι απευθείας δεμένο στο στριφτάρι, δεν νιώθουν κατά το τσίμπημα την αντίσταση του μολυβιού και έτσι «παίρνουν» το δόλωμα ευκολότερα.
Με το μονάγκιστρο μπορούμε να πιάσουμε μεγάλες τσιπούρες, σαργούς, μουρμούρες Λαυράκια, πρόκειται για ένα απλό, αλλά αρκετά αποδοτικό εργαλείο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Πριν ξεκινήσουμε το ψάρεμά μας, πρέπει να έχουμε εφεδρικά «ανταλλακτικά»: (μολύβια, παράμαλλα και αγκίστρια), διότι κάτι από αυτά θα χάσουμε και θα πρέπει να τα αντικαταστήσουμε.
Μπορούμε τέλος να ρίξουμε δύο,ή και περισσότερα εργαλεία συγχρόνως ώστε να ψαρεύουν μόνα τους, έτσι οι πιθανότητές μας μεγαλώνουν.
Κείμενο – Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος.
