Η καθετή είναι ίσως ο απλούστερος, πιο διαδεδομένος και αποδοτικός τρόπος ψαρέματος που γίνεται από το σκάφος σε ρηχά ή βαθιά νερά. Βασική προϋπόθεση όμως είναι  να γνωρίζουμε το βάθος και τη μορφολογία του βυθού αν δεν διαθέτουμε βυθόμετρο – fish finder.

ψάρεμα με καθετή 

Στο ψάρεμα με καθετή η χρήση ψιλής πετονιάς  είναι ιδανική, αλλά σε βαθιά νερά επιλέγουμε τη χοντρή. Ως ενδεδειγμένη θεωρείται από πολλούς η 45άρα , ενώ άλλοι χρησιμοποιούν την 70άρα και την 80άρα σε βάθη από 70 μέτρα και πάνω. όλα αυτά τα μέτρα βέβαια, όσο πιο χοντρή είναι η μάνα, τόσο δυσκολότερα μπερδεύεται, ενώ ξεμπερδεύεται και ευκολότερα. Οι πιο μυημένοι πάντως δουλεύουν με καλάμι και μηχανισμό όπου στην μπομπίνα του έχουν τυλίξει νήμα.H καθετή αποτελείται από δύο κυρίως τμήματα: τη μεσηνέζα  τη  μάνα και την αρματωσιά. Στην άκρη της μάνας τοποθετούμε ένα στριφτάρι και σε αυτό δένουμε την αρματωσιά, που αποτελείται από πετονιά λεπτότερη από αυτήν της μάνας. Στην άκρη της αρματωσιάς βάζουμε ένα βαρίδι και κατά διαστήματα λίγο μεγαλύτερα των παράμαλλων δένουμε 3 παράμαλλα με αγκίστρια. Tο μέγεθος και το μήκος των παράμαλλων εξαρτάται από το ψάρι που θέλουμε να πιάσουμε – αν και συνήθως το μήκος τους είναι περίπου 20-25 πόντοι .  Τα αγκίστρια επίσης, βρίσκονται σε πλήρη συνάρτηση με τα ψάρια που υπάρχουν στον τόπο που ψαρεύουμε. Ένα μέγεθος της τάξεως 15 – 17 πάντως είναι ιδανικό.Mε την καθετή ψαρεύουμε σχεδόν όλα τα είδη των ψαριών,χρησιμοποιώντας  κυρίως τεμαχισμένη γαρίδα, αλλά και σκουλήκια, καρτσίνες, καλαμάρι ή σουπιά ή καραβιδάκι κλπ.  

Tσαπαρί

Ένας τρόπος αρκετά απλός και εύχρηστος με ικανοποιητικές αποδόσεις για ευχάριστο και ξεκούραστο ψάρεμα, είναι αυτό με τσαπαρί. Tο τσαπαρί γίνεται από βάρκα που κινείται αργά στην ανοιχτή θάλασσα και δεν θέλει δόλωμα, αφού αποτελείται από αγκίστρια πάνω στα οποία έχουν δεθεί με κόκκινη κλωστή μικρές φούντες ή φτεράκια. H πιο συνηθισμένη μορφή τσαπαρί έχει 7 αγκίστρια με ισάριθμα φτεράκια, που είναι δεμένα σε μικρά παράμαλλα στην πετονιά της αρματωσιάς. Στο τέλος της δένουμε ένα μακρύ μολύβι γύρω στα 160-200 γραμμάρια και στη συνέχεια την ενώνουμε  τη μάνα με ένα στριφτάρι.Αφού ρίξουμε το τσαπαρί στη θάλασσα, στη συνέχεια με γρήγορες και σταθερές κινήσεις το ανεβοκατεβάζουμε στον βυθό, καθώς το σκάφος κινείται αργά.  Tα ψάρια που θα πιάσουμε με τον τρόπο αυτό ψαρέματος  είναι  σαφρίδια, κοκάλια, ορτσίνια, κολιοί,  και γενικά όλα τα αφρόψαρα.  Την αρματωσιά του τσαπαρί  όμως μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε και στην καθετή με επιτυχία υπό προϋποθέσεις.   

 Προϋποθέσεις χρήσης τσαπαρί στην καθετή

Θαυμάσια αποτελέσματα  θα έχουμε συνδυάζοντας τους δυο προαναφερόμενους  τρόπους ψαρέματος, δηλαδή  χρησιμοποιώντας την αρματωσιά του τσαπαρί ψαρεύοντας με τον τρόπο της καθετής.Επιλέγουμε τον τόπο που θέλουμε να ψαρέψουμε – που μπορεί να είναι μια πελαγίσια ξέρα στα 70 – 100 μέτρα – και ρίχνουμε άγκυρα, ή πλωτή άγκυρα που είναι και το προτεινόμενο.Έχουμε δέσει στην καρούλα μας που αποτελείται από μάνα 80 χιλιοστών, την έτοιμη αρματωσιά που αγοράσαμε από κατάστημα ειδών αλιείας, προσαρμόζουμε βαρίδι 250 – 350 γραμμαρίων  -αναλόγως του βάθους – και ρίχνουμε έχοντας δολώσει γαρίδα.Το αλιευτικό αυτό εργαλείο λειτουργεί πάρα πολύ καλά  γιατί φωσφορίζει, διαθέτει αρκετά αγκίστρια που μοιάζουν με μικρό κοπαδάκι, είναι και δολωμένα κι έτσι αποτελεί ιδανική συνθήκη.Αρκεί να πέσουμε σε μέρα που τα ψάρια τρώνε με όρεξη.Σε ξέρες που έχουμε ψαρέψει με αυτό τον τρόπο, πιάσαμε διάφορα ψάρια και αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο.  

Επισημάνσεις.

Α.  Φτάνοντας στον τόπο που έχουμε επιλέξει για ψάρεμα, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε πλωτή άγκυρα και όχι σίδερο, γιατί με την παραμικρή αλλαγή αέρα θα μας μετακινεί και θα φεύγουμε από το σημάδι. Ενώ με την πλωτή ψαρεύουμε όλο τον τόπο καθώς σιγά – σιγά παρασύρει το σκάφος μας το αεράκι, ενώ μόλις απομακρυνθούμε από το σημάδι επιστρέφουμε σ’  αυτό  και συνεχίζουμε το ψάρεμά μας.

Β.  Εάν θέλουμε μπορούμε αντί για γαρίδα – που είναι πολύ καλό δόλωμα για όλα τα ψάρια αλλά μαλακό και κάθε φορά πρέπει να δολώνουμε τα 7 αγκίστρια της αρματωσιάς  –  μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεμαχισμένο καλαμάρι ή σουπιά. Το δόλωμα αυτό είναι σκληρό και μπορεί να κρατήσει αρκετά χωρίς να χρειάζεται αντικατάσταση. Εξαρτάται βέβαια και από τις ορέξεις των ψαριών ποιο δόλωμα θα δουλέψει.

Γ. Μπορούμε ακόμη να κάνουμε δοκιμή δολωμάτων. Αρχίζοντας το ψάρεμα να δολώσουμε στα μισά αγκίστρια γαρίδα και στα άλλα μισά καλαμάρι ή σουπιά για παράδειγμα. Έτσι θα καταλάβουμε πιο δόλωμα δουλεύει καλύτερα στον συγκεκριμένο τόπο, την συγκεκριμένη ημέρα ώστε να επιστρέψουμε στο λιμάνι με μερικές τηγανιές…

Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος

Κείμενο φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος

Τα χταπόδια ακόμη καλά κρατούν!!! Τα νερά άρχισαν να ζεσταίνουν, αλλά τα νόστιμα κεφαλόποδα ακόμη δεν έχουν πάρει το δρόμο για πολύ βαθιά. Μια καλή ώρα είναι να τα αναζητήσουμε μεσημεράκι με ελάχιστο αεράκι και λιακάδα. Το ψάρεμα του χταποδιού από σκάφος  γίνεται με κολπάδα.

 Κολπάδα αγοραστή ή χειροποίητη.

Η κολπάδα είναι ένα εύχρηστο αλιευτικό εργαλείο, που καλό είναι να υπάρχει μόνιμα στο σκάφος μας για χρήση ανά πάσα στιγμή. Για να το κατασκευάσουμε χρειαζόμαστε τα εξής υλικά:
1. Ένα κομμάτι αλυσίδα 40 πόντους που καλύτερα να είναι ανοξείδωτη, κάνει όμως και η γαλβανιζέ.
2. Ένα μέτρο πετονιά 80 χιλιοστών
3. Μία στριφταροπαραμάνα βαρέως τύπου
4. Πετονιά 100 χιλιοστών
5. Μια καρούλα.
Τυλίγουμε την πετονιά των 100 χιλιοστών στην καρούλα που θα πρέπει να έχει μήκος λίγο παραπάνω από το βάθος που θα ψαρέψουμε, εκτός αν αγοράσουμε καινούριο καρούλι των 100 μέτρων οπότε το τυλίγουμε όλο.
Μόλις ολοκληρώσουμε το τύλιγμα δένουμε στην άκρη της στο μάτι του στριφταριού, ενώ την παραμάνα περνάμε στον πρώτο κρίκο της αλυσίδας.
Από το ένα μέτρο πετονιάς των 80 χιλιοστών φτιάχνουμε τρεις θηλιές. Στον δεύτερο κρίκο της αλυσίδας περνάμε την πρώτη θηλιά έτσι ώστε όταν δεθεί να έχει μήκος περίπου 10 πόντους, λίγο πιο κάτω δένουμε την δεύτερη και σε ίση απόσταση την τρίτη. Στις θηλιές αυτές περνάμε (όπως το βαρίδι στην καθετή) από ένα ψάρι, σπάρο, λιθρινάκι, ή κόκκινη καλόγρια.
Ψαράκια μπορούμε να αγοράσουμε κατεψυγμένα από το σούπερ μάρκετ, ή να διατηρήσουμε στην κατάψυξη μερικά απο εκείνα που πιάσαμε σε κάποιο ψάρεμά μας και δεν τα φάγαμε.
Ένα άλλο αποδοτικό δόλωμα είναι ο ψεύτικος κάβουρας σε συνδυασμό με ένα λευκό ψεύτικο ψαράκι δεμένα επάνω στην αλυσίδα. Ο κάβουρας αποτελεί θαυμάσιο μεζέ για το χταπόδι, όσο για το λευκό, είναι ιδεώδες χρώμα προσέλκυσης.

 Πως πιάνουμε τα χταπόδια.

Η καλύτερη κολπάδα γίνεται με αέρα έως τρία μποφώρ, αλλιώς χρειαζόμαστε πλωτή άγκυρα.
Φτάνουμε στο σημείο που γνωρίζουμε ότι ο βυθός κρατάει χταπόδια, σβήνουμε τη μηχανή και αφήνουμε το διαράκι – τριαράκι φυσώντας να παρασύρει σιγά – σιγά το σκάφος μας. Αν ο αέρας είναι αρκετός και ξεσέρνουμε πολύ γρήγορα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πλωτή μας άγκυρα.
Περνάμε τα ψαράκια ή τα κοκοροπόδαρα όπως περιγράψαμε παραπάνω και αφήνουμε την αλυσίδα να πέσει στη θάλασσα. Μόλις πατώσει, αρχίζουμε να κινούμε σιγά – σιγά, πάνω – κάτω την πετονιά μας. Καθώς το αεράκι παρασύρει την βάρκα μας, η αλυσίδα σέρνεται στον πυθμένα της θάλασσας, εμείς ανεβοκατεβάζουμε την πετονιά, ενώ τα ψαράκια που έχουμε δέσει επάνω της μοιάζουν με κοπαδάκι που κινείται στον βυθό.
Η παρουσία και το «ασίμισμα» που κάνουν με την κίνησή τους, προσελκύει το χταπόδι, που αν βρίσκεται στη γύρω περιοχή επιτίθεται με ορμή επάνω τους και τα συλλαμβάνει μαζί με την αλυσίδα! Την στιγμή εκείνη αισθανόμαστε βάρος και αμέσως ξεκινάμε την διαδικασία της ανέλκυσης.
Το χταπόδι με το που τραβάμε την πετονιά αισθάνεται ότι η λεία του θα διαφύγει, θυμώνει και βεντουζάρει ακόμη πιο δυνατά στην αλυσίδα και τα ψαράκια, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να μας φύγει, προσοχή όμως!!! Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το αποχιάσουμε πριν φτάσει στην επιφάνεια της θάλασσας, γιατί αλλιώς αμολάει τα πάντα κι εξαφανίζεται.
Μόλις το αποχιάσουμε, το φέρνουμε στη βάρκα και τραβάμε την αλυσίδα με τα ψάρια, ενώ γυρίζουμε την κουκούλα του ανάποδα για να το αφοπλίσουμε.
Αντέχει πάρα πολύ στα τραύματα και το μόνο τρωτό του σημείο είναι το νεύρο που βρίσκεται πίσω από τα μάτια του γι’ αυτό χρησιμοποιούμε ένα μαχαίρι με το οποίο τρυπάμε ανάμεσά τους.
Καλό θα είναι να έχουμε μαζί μας έναν μεγάλο κουβά με σκέπασμα, ώστε να το βάλουμε μέσα, για να μην γεμίσει αφ’ ενός το σκάφος μελάνια και αφ’ εταίρου να μην το κυνηγάμε μέσα στη βάρκα.

Κείμενο – φωτογραφίες: Νικος Λυμπερόπουλος