Κείμενο – φωτογραφίες: Νικος Λυμπερόπουλος
Ένας από τους ωραιότερους και φυσικά αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος, είναι σε ξέρες ανάμεσα σε αμοσούρες, όπου εκτός από πετρόψαρα θα συναντήσουμε Σαργούς και τσιπούρες.
Οι τροφές πού προτιμούν είναι αυτές που βρίσκουν στο φυσικό τους περιβάλλον, τους ζωικούς οργανισμούς δηλαδή του βυθού. Γι’ αυτό κι εμείς θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για δόλωμα: Μύδι, γαρίδα, καραβιδάκι, σκαλτσίνι, καβουράκι, σκουλήκι ( αμερικάνικο, Φαραώ, μονοδόλι κλπ), ή σαρδέλα σε τάκο. Προσοχή όμως, γιατί τα ψάρια τρώνε μόνο ότι βρίσκουν στην περιοχή που κατοικούν.
Πως δολώνουμε
Αναφερόμενοι σε όλα τα προαναφερόμενα δολώματα, το μύδι θα το ανοίξουμε προσεκτικά, θα περάσουμε το αγκίστρι στο κρέας του και θα το αφήσουμε έτσι μισάνοικτο, αφ’ ενός για να μη φαίνεται το αγκίστρι και αφ εταίρου για να προστατέψουμε το δόλωμα από τα τσιμπήματα των μικρών ψαριών πού έτσι κι αλλιώς θα μαζευτούν.
Τη γαριδούλα θα τη μαζέψουμε από κάποιο μόλο ή βραχάκια και θα προσέξουμε ώστε περνώντας το αγκίστρι να μην καρφώσουμε το στήθος της για να παραμείνει ζωντανή.
Το ίδιο ισχύει και για το καραβιδάκι πού μπορούμε να το προμηθευτούμε ζωντανό από τα καταστήματα ειδών αλιείας. Για τα σκαλτσίνια – αφού τα μαζέψουμε – τα σπάμε προσεκτικά χωρίς να τα λειώσουμε και τα δολώνουμε όπως την γαρίδα. Ο ίδιος τρόπος συλλογής ισχύει και για τα καβουράκια, πριν όμως τα δολώσουμε αφαιρούμε δαγκάνες, αφήνουμε από δύο έως τέσσερα πόδια και δολώνουμε από την κάτω πλευρά.
Το σκουλήκι συνήθως το αγοράζουμε από κατάστημα ειδών αλιείας.
Σκουλήκια, μάνες μονοδόλια ή μύδια, αποτελούν μερικούς από τους καλύτερους μεζέδες για τους Σαργούς και τις τσιπούρες, όπως και το μονοδόλι ή η μάνα.
Στην περίπτωση της μάνας, αναλόγως του μεγέθους της την κόβουμε στα τρία ή στα τέσσερα και δολώνουμε το κομμάτι όπως το σκουλήκι.
Τα εργαλεία μας
Χρησιμοποιούμε πετονιά 25 το πολύ 30mm και περνάμε ένα βαρίδι σωληνωτό, όσο το δυνατόν μικρότερο πριν δέσουμε το αγκίστρι της επιλογής μας πού θα πρέπει να είναι Νο3 ή Νο4 παπαγαλάκι ή άλλου τύπου με μεγάλη κοιλιά. Σκοπός του σωληνωτού βαριδιού είναι να μείνει κολλημένο στο βυθό καθώς το ψάρι τσιμπά, ή γλύφει το δόλωμα ώστε να μην υποψιαστεί και φύγει. Ανάλογα με το βάρος της μολυβήθρας βέβαια θα είναι και η απόσταση που θα καταφέρουμε να πετάξουμε. Θυμηθείτε όμως! Όσο πιο απλή και μικρή αρματωσιά, τόσο καλύτερα αποτελέσματα. Θα σας προτείναμε να μην χρησιμοποιήσετε ούτε στριφτάρι, αν και κινδυνεύει να στρίψει και να καταστραφεί η πετονιά, για μια καλή Τσιπούρα όμως χαλάλι. Το ρίξιμο της πετονιάς τέλος θα πρέπει να γίνει ανάμεσα στις ξέρες – εκεί που ο βυθός δεν έχει σκαλώματα.
Κείμενο – φωτογραφίες: Νικος Λυμπερόπουλος