Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
Ο καιρός είναι θαυμάσιος, ο ήλιος λαμπερός και οι θαλασσινές εξορμήσεις βρίσκονται σε έξαρση. Ένα από αυτά τα θαυμάσια Σαββατοκύριακα βρεθήκαμε με φίλους ψαράδες οι οποίοι με πολύ κέφι ξεκίναγαν την ομορφότερη – κατ εμάς – δραστηριότητα, το ψάρεμα.
Στο σημάδι περιμέναμε καλούς σπάρους και κάποιο λυθρίνι ενώ ξαφνικά οι αρματωσιές άρχισαν να γεμίζουν και να ανεβάζουμε χοντρές μένουλες από 2 έως 4 κομμάτια…
Φανταστείτε τον ενθουσιασμό μας και φυσικά το τσιμπούσι που ακολούθησε στο λιμάνι αργότερα.Απολαμβάνοντας τις παγωμένες μπύρες στη σκιά που μας έκαναν τα αρμυρίκια δίπλα στη θάλασσα, τα αλιευτικά ερωτήματα ήταν πολλά.Το κυριότερο ήταν ότι τα συγκεκριμένα ψάρια – που την εποχή αυτή είναι τεράστια και πεντανόστιμα – ήταν πιστότατα στο ραντεβού τους, σε αντίθεση με κάποια άλλα όπως τα μελανούρια, ακόμη και οι κυνηγοί ή τα ορτσίνια. Θα τα περιμένουμε όμως και του χρόνου…
Τα σύνεργα.
Η καθετή είναι από τα αγαπημένα ψαρέματα και φυσικά αποτελεί το ξεκίνημα για κάθε νέο ψαρά, για να φτάσει σιγά – σιγά στο φύλακα ή το jigging.Πριν ξεκινήσετε για ψάρεμα, επισκεφτείτε ένα κατάστημα ειδών αλιείας. Εκεί μπορείτε να αγοράσετε καθετές έτοιμες, ή ξεχωριστά καρούλια, πετονιές και αρματωσιές, για να τις δέσετε υπό την επίβλεψη κάποιου φίλου σας. Η καλύτερη επιλογή όμως είναι έτοιμες καθετές, δεμένες και αρματωσιές ανταλλακτικές σε σακουλάκια ή φακελάκια για αντικατάσταση σε περίπτωση μπερδέματος ή απώλειας αγκίστρου. Προτιμήστε πετονιές σαρανταπέντε έως εξήντα χιλιοστών διάμετρο μάνας. Στην αρματωσιά να μην είναι δεμένα αγκίστρια μεγαλύτερα από νούμερο έξι ή επτά και μην ξεχάσετε επίσης τα βαρίδια. Προμηθευθείτε ακόμη ένα σουγιά ή μαχαίρι κοφτερό, ένα μητοτσίμπιδο και δυο – τρία κομμάτια πανί περίπου 30 Χ 30.Με το σουγιά ή το μαχαίρι θα κόβουμε τα δολώματά μας, με το πανί θα πιάνουμε γερά και σταθερά το αγκιστρωμένο ψάρι, και με το άλλο χέρι κρατώντας το μητοτσίμπιδο θα απαγκιστρώνουμε. Η επιλογή ανάμεσα σε δοχείο ή ψαροσακούλα είναι δική σας.
Τα δολώματά.
Το ευκολότερο από πλευράς ανεύρεσης χρήσης και συντήρησης δόλωμα είναι η γαρίδα. Γαρίδες θα βρείτε στο ιχθυοπωλείο της περιοχής σας, η στους καταψύκτες οποιουδήποτε σούπερ μάρκετ και θα τις διατηρήσετε στο ψυγείο. Είτε καθαρισμένες είτε ακαθάριστες, θα τις πάρετε μαζί σας κατεψυγμένες για να αποψυχθούν σιγά – σιγά μέχρι ν’ αρχίσετε το ψάρεμα. Άλλωστε η γαρίδα αν και μαλακή στη φυσική της κατάσταση, δουλεύει θαυμάσια. Προχωρώντας στη διαδικασία θα πάρετε μία, θα της αφαιρέσετε το κεφάλι, θα την ξεφλουδίσετε, θα την κόψετε κομμάτια μεγέθους περίπου όσο ένας μεγάλος αρακάς και θα δολώσετε το κομμάτι τρυπώντας από τη μια πλευρά και σπρώχνοντας τόσο, ώστε να βγει το αρπάδι από την άλλη μεριά. Το ίδιο κάνουμε και με τα υπόλοιπα αγκίστρια της αρματωσιάς μας.Μπορείτε ακόμη να επιλέξετε την αγορά δολώματος από κατάστημα ειδών αλιείας, όπως καραβιδάκια όπου τα εκατό κοστίζουν έως 4 ευρώ.Για να δολώσουμε, πιάνουμε το καραβιδάκι από τη μέση, γυρίζουμε από την κάτω πλευρά του και αρχίζουμε να περνάμε το αγκίστρι μας από την ουρά προς το στήθος. Μόλις φτάσουμε εκεί, τρυπάμε και βγάζουμε το αγκίστρι έξω ώστε να φαίνεται το αρπάδι.Σε περίπτωση που ξεχάσουμε να αγοράσουμε δόλωμα το αναζητούμε στο φυσικό του περιβάλλον. Στους βράχους υπάρχουν κολλημένες πεταλίδες και σαλιγκαράκια. Γύρω από τα βραχάκια με μάσκα θα εντοπίσουμε σκαλτσίνια τα οποία σπάμε και τα δολώνουμε όπως το καραβιδάκι.
Μένουλες και τσέρουλες
Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε οποιοδήποτε είδος ψαριού, κάθε ένα στην εποχή του είναι υπέροχο!!! Άλλωστε τα ψάρια λιγοστεύουν και πρέπει να ευχαριστούμε τη θάλασσα που μας τα προσφέρει ακόμη. Η Μαίνουλα είναι συγγενής της μαρίδας, ανήκει στην οικογένεια των μαινιδών, αλλά όσον αφορά το μέγεθος είναι μεγαλύτερη, χονδρότερη κατά πολύ, ενώ η επιστημονική της ονομασία είναι Μαίνη η κοινή.Εμφανίζεται κατά κοπάδια, η θηλύκια μένουλα είναι λίγο μικρότερη από την αρσενική αλλά και νοστιμότατη, ιδιαιτέρως από τον Απρίλιο έως αρχές Ιουνίου. Έως ότου γεννήσει η νοστιμιά της είναι ασύγκριτη…Γεννά αμέτρητα αυγά και αμέσως μετά – όπως συμβαίνει με πολλά ψάρια, ακόμη και με το μπαρμπούνι – ανοσταίνει.Το χρώμα της είναι πρασινόμαυρο, λουλακί με χρυσές αναλαμπές στα πλευρά, όπου διακρίνουμε κι ένα παραλληλόγραμμο μαύρο στίγμα.Ζει σε φυκιάδες και τραγάνες όπου τρέφεται με διάφορα χόρτα αλλά ενίοτε και με μικροοργανισμούς, ενώ ψαρεύεται με δίχτυα και με καθετή. Εκεί, αλλά και αρκετά αφρωτά – ανάλογα τις διαθέσεις της – θα συναντήσουμε και την ξαδέρφη της την τσέρουλα. Η Τσέρουλα είναι παραλλαγή της μαρίδας, μεγαλύτερη σε μέγεθος από αυτή αλλά με περισσότερα κόκαλα με μια κιλίδα στο κέντρο του σώματός; της. Ανήκει στην οικογένεια των μαινιδών, κάνει την εμφάνησή της κοπαδιαστά, η επιστημονική της ονομασία είναι Smaris Cerulae ή Cheyselis κι έχει χρώμα ασημορόδινο με κοκκινωπές απολήξεις πτερυγίων ενώ διαθέτει στο σώμα της ένα ελαφρύ στίγμα.
Εμφανίζεται κοπαδιαστά, ζέι σε φυκιάδες και τραγάνες γι’ αυτό πολλές φορές μαζί με λυθρίνια μπορεί να πιάσουμε και τσέρουλες. Ψαρεύεται με δίχτυα και καθετή.
Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος.
