Κείμενο – Φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
Πολύ καλές ψαριές μας δίνουν ανέκαθεν τα ζωντανά δολώματα όπως οι μάνες το καραβιδάκι ή το Φαραώ. Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιήσαμε ζωντανό καραβιδάκι, που το αγαπούν ιδιαίτερα τα ψάρια και το βρίσκουμε στα καταστήματα ειδών αλιείας σχετικά εύκολα.
Για το συγκεκριμένο παραγάδι χρησιμοποιήσαμε αγκίστρια Νο 17, η μάνα του παραγαδιού ήταν 70 mm (για να μην μας κόβεται), το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο πάχους 35 χιλιοστών (δουλεύει πολύ καλά τόσο λεπτό και το έχουμε δοκιμάσει), ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου 2 οργιές. Το παραγάδι μας το ρίξαμε μια ώρα πριν ξημερώσει και αρχίσαμε να το μαζεύουμε αφού βγήκε ο ήλιος. Παραγάδι μπορούμε να αγοράσουμε έτοιμο, ή να το κατασκευάσουμε μόνοι, στον ελεύθερο χρόνο μας.
Κατασκευή παραγαδιού
H πρώτη μας δουλειά είναι να κόψουμε τα παράμαλλα στο μήκος που εμείς θέλουμε. Ένας εύκολος και πρακτικός τρόπος είναι να πάρουμε τη νάιλον κουλούρα και με ένα κοφτερό μαχαίρι να την κόψουμε κάθετα. Έτσι, αυτομάτως έχουμε αρκετά παράμαλλα στο μήκος που έχει η περιφέρεια της κουλούρας. Για να μην μπερδευτούν αυτά μεταξύ τους, τα πιάνουμε σε ματσάκια 25 έως 50 παράμαλλων (εξαρτάται από το πάχος τους), και τα δένουμε στις δυο άκρες ή, αν θέλουμε, και στη μέση με ένα λεπτό σχοινάκι και έτσι τα έχουμε έτοιμα προς χρήση. Aν θέλουμε παράμαλλα μεγαλύτερου ή μικρότερου μήκους, τότε αναγκαστικά θα τα κόψουμε ένα-ένα και στη συνέχεια θα τα φτιάξουμε ματσάκια.
Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε για τα παράμαλλα πετονιά τυλιγμένη σε καρούλι αλλά προτιμούμε σε κουλούρα κι αυτό, για να μη γίνουν τα παράμαλλα σπιράλ…
Δέσιμο αγκίστρων και παράμαλλων
Αφού έχουμε κόψει όλα τα παράμαλλα που θα χρειαστούμε, είναι η ώρα να δέσουμε πάνω τους τα αγκίστρια. Δένουμε κατευθείαν το αγκίστρι στην άκρη των παράμαλλων πάνω στα ματσάκια, χωρίς να βγάζουμε ένα-ένα τα παράμαλλα και τυλίγουμε τα αγκίστρια – αφού πια έχει ολοκληρωθεί το μάτσο- με λίγο αλουμινόχαρτο. Έτσι, δεν υπάρχει κίνδυνος να μπερδευτούν και να μπλεχτούν.
Μετά την ολοκλήρωση του δεσίματος όλων των αγκίστρων στα παράμαλλα, ακολουθεί το δέσιμό τους πάνω στη μάνα του παραγαδιού. Παίρνουμε ένα-ένα και τα δένουμε επάνω στη μάνα, σε απόσταση που νομίζουμε – εμείς προτιμούμε τις δύο οργιές.. Ένα-ένα παράμαλλο που δένουμε, καρφώνουμε το αγκίστρι του πάνω στον φελλό κυκλικά, σύμφωνα με τη φορά που έχουν οι δείκτες του ρολογιού, όταν ρίχνουμε το παραγάδι από τη δεξιά πλευρά του σκάφους, και αντίστροφα από τη φορά του ρολογιού, όταν ρίχνουμε το παραγάδι από την αριστερή πλευρά του σκάφους.
Στις δυο άκρες του παραγαδιού έχουμε κάνει από μια θηλιά, την οποία περνάμε σε χοντρό σχοινάκι . Tη μάνα του παραγαδιού καθ’ όλη τη διαδικασία δεσίματος των παράμαλλων πάνω της την τοποθετούμε μέσα στο πανέρι ή την λεκάνη τακτοποιημένη κυκλικά και όχι όπως να ‘ναι, αν θέλουμε να μην έχουμε προβλήματα στο ρίξιμο του εργαλείου. Tην κουλούρα με τη πετονιά που χρησιμοποιούμε για μάνα, την έχουμε περασμένη στην ανέμη ή στα πόδια μιας καρέκλας κι από εκεί την ξετυλίγουμε . Όταν τελειώσουμε το αρμάτωμα του παραγαδιού, την υπόλοιπη πετονιά που θα περισσέψει στην κουλούρα τη δένουμε πρώτα με λεπτά σχοινάκια σε αρκετές μεριές, για να μην ξετυλιχτεί και μπερδευτεί, και στη συνέχεια τη βγάζουμε από την ανέμη και τη φυλάμε για να την χρησιμοποιήσουμε, κάποια άλλη φορά.
Χάραγμα φελλού
Όταν έχει ολοκληρωθεί το αρμάτωμα του παραγαδιού και έχει καρφωθεί και το τελευταίο αγκίστρι πάνω στον φελλό, τότε με ένα μαχαιράκι κοφτερό χαράζουμε ελαφρά το φελλό – ή το λάστιχο – από την εξωτερική πλευρά του, ακριβώς στο σημείο που είναι το κάθε αγκίστρι. Δηλαδή κάνουμε τόσες χαραγματιές, όσα είναι και τα αγκίστρια μας. Aυτό γίνεται, για να κρεμάσουμε τα δολωμένα αγκίστρια, όταν θα δολώσουμε το παραγάδι, και γίνεται την πρώτη μόνο φορά που αρματώνουμε το παραγάδι. Στη συνέχεια, όταν χρειαστεί να αρματώσουμε ξανά κάποιο τμήμα του παραγαδιού που έτυχε να κοπεί, επειδή τα καινούρια αγκίστρια θα καρφωθούν εκεί ακριβώς όπου ήταν τα παλιά, οι χαραγματιές ήδη θα υπάρχουν.
Η Δόλωση
Πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία της δόλωσης, ρίχνουμε πάντοτε αρκετό χαλικάκι θαλάσσης μέσα στο πανέρι μας πάνω στην πετονιά.
Ποτέ δεν ξεκινάμε να δολώσουμε το πρώτο αγκίστρι του παραγαδιού. Αρχίζουμε από το τελευταίο γιατί αν δολώσουμε από την αρχή, το παράμαλλο θα κρεμάσει τόσο που θα φτάσει στον πάτο του καλαθιού ή της λεκάνης από τη εξωτερική πλευρά, ενώ θ’ ακολουθήσουν σιγά – σιγά και τα υπόλοιπα, οπότε τα δολωμένα αγκίστρια θα σέρνονται με επόμενο να μπλεχτούν.
Ξεκαρφώνουμε από το φελλό, τραβάμε λίγο το αγκίστρι, δολώνουμε και το κρεμάμε στη λεκάνη με τη σειρά ένα – ένα, κοντά – κοντά, με προσοχή να μην τα μπερδέψουμε, ή στερεώνουμε πάνω στο φελλό στις χαρακιές που έχουμε κάνει γι’ αυτό το λόγο.
Τελειώνοντας την δόλωση πρέπει να διατηρήσουμε το δολωμένο παραγάδι στη σκιά σκεπασμένο με βρεγμένα πανιά.
Προσοχή τοποθετώντας και αφαιρώντας τη λινάτσα να μην μπερδέψουμε τα δολωμένα αγκίστρια μεταξύ τους.
Την ώρα του ριξίματος
Στο σκάφος έχουμε πάρει 4- 5 καλαδούρες δεμένες και τυλιγμένες με λεπτό σχοινί. Στην αρχή και στο τέλος του παραγαδιού τοποθετούμε από μία, που θα πρέπει να είναι ανοικτού χρώματος για να ξεχωρίζει από μακριά, κίτρινη ή κόκκινη για να ξεχωρίζει ακόμη και ανάμεσα στα αφρισμένα κυματάκια .
Σε περίπτωση που στο μέρος όπου θα ρίξουμε το παραγάδι έχει ξέρες, δένουμε καλαδούρες κάθε 30 – 40 αγκίστρια, ώστε αν το παραγάδι μας σκαλώσει σε ένα σημείο, να έχουμε και άλλα εναλλακτικά για το μάζεμα.
Στο βυθόμετρο βλέπουμε το βάθος του τόπου που επιλέξαμε να ρίξουμε, δένουμε την πρώτη σημαδούρα στην αρχή του παραγαδιού όπου προσαρμόζουμε ένα βαρίδι έως μισό κιλό, ξετυλίγουμε τα αντίστοιχα μέτρα σχοινιού από τη σημαδούρα, την πετάμε στη θάλασσα και μόλις τεντώσει το σχοινί αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο. Έτσι το παραγάδι αρχίζει να πατώνει.
Ο λόγος κατά τον οποίο πρέπει να τηρήσουμε την προηγούμενη διαδικασία, είναι για να μην στρίψει η μάνα επάνω στο σχοινάκι της σημαδούρας και χάσουμε αγκίστρια αλλά έχουμε και μπλέξιμο Το σημείο στο οποίο πρέπει να είμαστε και να ρίχνουμε το παραγάδι, είναι το πίσω μέρος του σκάφους, δηλαδή η πρύμνη.
Το μάζεμα
Πριν μαζέψουμε το παραγάδι πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι το ψάρεμα είναι διασκέδαση κι επικοινωνία με τους συναλιευτές μας, γι’ αυτό εκνευρισμοί και φωνές έχουν πάντοτε αρνητικά αποτελέσματα.
Αφού φτάσουμε με το καλό στον τόπο που έχουμε ρίξει, αποχιάζουμε τη σημαδούρα και ξεκινώντας το μάζεμα, τραβάμε από τη θάλασσα σιγά – σιγά τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη. Δεν καρφώνουμε αγκίστρια στους φελλούς ούτε ξεδολώνουμε αγκίστρια πού δεν έχει φαγωθεί το δόλωμά τους. Ξαγκιστρώνουμε ή κόβουμε το παράμαλλο, μόνο των ψαριών πού έχουν πιάσει και τα βάζουμε σε μια άλλη λεκάνη. Ο έτερος ψαράς πού βρίσκεται στη μηχανή ή στα κουπιά φροντίζει πάντα η μάνα να είναι κάθετα με τη βάρκα για να μαζεύεται καλύτερα το παραγάδι, ενώ είναι πάντα έτοιμος για βοήθεια. Εκείνος πού ανεβάζει το παραγάδι έχει δίπλα του την απόχη για να αποχιάσει το μεγάλο ψάρι που έχει πιαστεί. Η διαδικασία αυτή, το λεγόμενο λεβάρισμα, γίνεται κόντρα στον αέρα, ο οποίος συνήθως την αυγή είναι από ελάχιστος έως ανύπαρκτος, εκτός περιπτώσεων θαλασσοταραχής…
Τα αποτελέσματα.
Λίγο μετά το ξεκίνημα του λεβαρίσματος χαμόγελα έδιναν κι έπαιρναν στην όψη Λυθρινιών, ενός καλού σαργού, σπάρων και χάνων που αργότερα έγιναν κακαβιά Ήταν ένα αποδοτικό ψάρεμα που μας έδειξε ακόμη μια φορά πως, όταν υπάρχουν ψάρια με όρεξη στην περιοχή που ψαρεύουμε το αποτέλεσμα είναι πάντα θετικό. Να κλείσουμε υπενθυμίζοντας ότι, στόχος μας είναι η διασκέδαση με την αλιευτική συντροφιά και η προστασία με οποιονδήποτε τρόπο της αγαπημένης θάλασσας, που μας προσφέρει απλόχερα τον πλούτο της.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
#psaremagiaolous #fishingingreece #fishing #psarema #psaremaskafos #psaremakalami #psarodufeko #ypovrihiopsarema #boats #fouskoto #boating #Greece #summer #summeringreece #sea #sail #sailing #sailinggreece #photography #holiday #instatravel #sun #beach #yachtingingreece #greek #greekislands #tours #trips #sindagesmagirikis #recipe
