Το Tai Rubber είναι μια τεχνική ψαρέματος με τεχνητό δόλωμα που αποτελείται απο μια τρέσα σιλικόνης φωσφορούχα ή μη, αρματωμένη με 2 αγκίστρια και μια μολυβοκεφαλή για tai rubber, η οποία θα κατεβάσει την τρέσα στο βυθό. Για το κατέβασμα χρησιμοποιούμε κατάλληλο καλάμι και μηχανισμό που εξηγούμε παρακάτω.
To ψάρεμα με tai rubber γίνεται χωρίς δολωμένα αγκιστριά, διότι πολύ απλά δόλωμα είναι η ίδια η τρέσα. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως “κλέβουμε” λίγο και δολώνουμε τα αγκίστρια με μια πολύ λεπτή λωρίδα καλαμαριού, ως προέκταση της τρέσας μας. Έτσι στο συγκεκριμένο ψάρεμα που πιάσαμε λυθρίνια χρησιμοποιήσαμε λουριδίτσα καλαμαριού, αν και όπως είπαμε δεν χρειάζεται.
Η τεχνική και ο εξοπλισμός.
Πρόκειται για τεχνική που απευθύνεται στα περισσότερα ψάρια, Φαγκριά, Τσαούσια, Λυθρίνια, Σκαθάρια, Συναγρίδες, Τσιπούρες κλπ.
Το Tai Rubber είναι διασκεδαστικό και εύκολο ψάρεμα που μπορεί να απολαύσει ο καθένας μας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις, ούτε κάποια σπουδαία εμπειρία.
Ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι ελαφρύς και πολύ εύκολος στη χρήση. Μπορούμε να ψαρέψουμε σε πολλά και διάφορα βάθη, από 20 έως και 120 μέτρα εξαρτάται το σημάδι που θα ψάξουμε τα ψάρια με το βυθόμετρό μας.
Με tai rubber μπορούμε να ψαρέψουμε με καιρό αλλά και με ελαφρύ αεράκι. Δεν χρειάζεται η βάρκα να είναι σταθερή, καθώς η μολυβοκεφαλή με την τρέσα ψαρεύει και δουλεύει καθώς μας παρασύρει ο καιρός. Βασική προϋπόθεση όμως για επιτυχημένο ψάρεμα με tai rubber είναι ο σωστός εξοπλισμός που είναι ελαφρύς, για να ειναι διαχειρίσιμος.
Το καλάμι.
Το καλάμι θα πρέπει να είναι κατασκευασμένο ειδικά για την τεχνική του Tai Rubber, από καρμπόν, λεπτό, ελαφρύ με πολύ ευαίσθητη μύτη, εύκαμπτο με δυνατό κορμό και πολλούς οδηγούς για να μπορεί να υποστηρίξει το λεπτό νήμα που θα ψαρέψουμε. Οι κορυφές αυτών των καλαμιών συνηθίζεται να είναι γεμάτες μικρούς οδηγούς δαχτυλίδια, ώστε να μας δίνει την πληροφορία στο χέρι μας ακόμα και στα πιο ευαίσθητα και απαλά τσιμπήματα που γίνονται από τα ψάρια πάνω στην τρέσα.
Η βάση του μηχανισμού συνήθως έχει από το κάτω μέρος του καλαμιού μία “σκανδάλη” η οποία μας βοηθάει να πιάνουμε καλά στο χέρι μας το καλάμι και τον μηχανισμό μαζί. Με αυτόν τον τρόπο ζυγίζει σωστά χέρι, καλάμι, μηχανισμός και κίνηση πάνω – κάτω του χεριού μας, ώστε το ψάρεμα γίνεται χωρίς να κουράζονται οι τένοντες και οι μύες του χεριού μας.
Ο μηχανισμός.
Ο μηχανισμός είναι κατηγορίας Bait Casting, καλής ποιότητας, στιβαρός, γιατί ουσιαστικά είναι ο βασικός “υπεύθυνος” που θα καταφέρει να μας φέρει το ψάρι στη βάρκα! Θα πρέπει να είναι γρήγορος στην περιστροφή του και να διαθέτει έναν κατανεμητή που μας βοηθάει να στρώνει το λεπτό νήμα σωστά . Τα φρένα του συνήθως είναι με αστέρα (Star Drag) που μας δίνει ένα προοδευτικό φρενάρισμα στην μάχη με ένα καλό ψάρι.
Ο εξοπλισμός μας γενικά είναι “light” ενώ προσωπικά κάνω προρύθμιση στα φρένα του στο 1,5 κιλό. Έτσι το ψάρι να παίρνει φρένα μετά από τάση 1,5 κιλού, ενώ πριν από αυτή υπεύθυνη η ευλυγισία του καλαμιού, ετσι κουράζεται το ψάρι κι έρχεται εύκολα στη βάρκα. Αν και οι εξοπλισμοί και τα φρένα θεωρούνται light, έχουμε πάρει ψάρια 4 και 5 κιλά.
Στο πλάι του μηχανισμού υπάρχει ρύθμιση μαγνητικών φρένων η οποία μας βοηθάει στην απελευθέρωση της μπάλας με την τρέσα όταν κατευθύνονται προς τον βυθό, ώστε να ελέγχεται η ανεξέλεγκτη περιστροφή της μπομπίνας και το γρηγορότερο απ οτι χρειάζεται ξετύλιγμα του νηματος, έτσι δεν μπερδεύεται. Αν ο μηχανισμός δεν έχει μαγνητικά φρένα μπορούμε να ελέγξουμε το ξετύλιγμα ακουμπώντας ελαφρά με τον αντίχειρα την μπομπίνα καθώς περιστρέφεται.
Το νημα.
Το νήμα που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι οκτάκλωνο λεπτό, δυνατό και το βασικότερο με σωστή διάμετρο. Μπορούμε να ψαρέψουμε νήμα από pe 08-015 χιλιοστά έως pe1,5-0,20 χιλιοστά. Το οκτάκλωνο νήμα μας βοηθάει όχι μόνο στο ότι είναι ανθεκτικότερο στις τριβές στην επαφή του με κάποιο βράχο, αλλά το βασικότερο είναι οτι λόγω της πολύ μαλακής υφής του, ρολάρει στους οδηγούς του καλαμιού πολύ εύκολα και στέλνει στον βυθό γρήγορα τη μολυβοκεφαλή με την τρέσα, που σημειωτέον είναι της τάξεως των 40 έως 150, αλλά και 250 ή 300 γραμμαρίων για πολύ βαθιά νερά.
Τους μηχανισμούς γεμίζουμε με 200 έως 300 μέτρα νήμα, γιατί το ψάρεμά μας μπορεί να είναι από 30 μέχρι και 120 μέτρα. Όσο αφορά την διάμετρο νήματος που θα τυλίξουμε στον μηχανισμό έχει να κάνει και με το βάρος της μολυβοκεφαλής που θα χρησιμοποιήσουμε. Χοντρή διάμετρος νήματος, βαριές μολυβοκεφαλές ώστε να μπορούν να κατέβουν σε βαθύ βυθό. Η λεπτή βέβαια διάμετρος νήματος μας επιτρέπει να ψαρέψουμε σε όλα τα βάθη και με διάφορα γραμμάρια, γι αυτό προσωπικά επιλέγω λεπτά εργαλεία. Οι μολυβοκεφαλές μπορούν να κατέβουν ευκολότερα στο βυθό με λεπτότερο νήμα γιατί παρασύρεται λιγότερο από τα ρεύματα μέσα στην θάλασσα.
Οι μολυβοκεφαλές και παράμαλλα.
Οι μολυβοκεφαλές ξεκινάνε από 40 – 50 γραμμάρια και φτάνουν μέχρι 120 -150 αλλά και βαρύτερες 250 ή και 300, ενώ υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε σχήματα και σε χρωματισμούς. Μπορούμε να αγοράσουμε μολυβοκεφαλή μαζί με τρέσα, ή τρέσες και μολυβοκεφαλές ξεχωριστά και να τις συνδυάσουμε.
Τα παράμαλλα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι Fluorocarbon. Το Fluorocarbon είναι κατασκευασμένο από πολλές καρμπονικές ίνες και αυτό το κάνει πολύ πιο ανθεκτικό στην τριβή του με τα βράχια ή στην επαφή του με τα δόντια του ψαριού. Η συνιστώμενη διάμετρος είναι από 0,18 χιλιοστά έως 0,30 ή και 0,35. Χοντρότερα παράμαλλα 0,40 ή 0,50 χιλιοστά χρησιμοποιούμε στα βαθιά νερά με βαριές μολυβοκεφαλές για αρκετά μεγάλα ψάρια.
Στο συγκεκριμένο ψάρεμα ψαρέψαμε με νήμα pe 018, με αόρατο παράμαλλο 2 οργιές 28 χιλιοστά, μολυβοκεφαλή 100 γραμμάρια στα 70 μέτρα, με καλάμι 1,90 που διαχειρίζεται μολυβοκεφαλές από 40 έως 200 γραμμάρια.
Η Τεχνική.
Βασική προϋπόθεση η μολυβοκεφαλή που θα χρησιμοποιήσουμε, να είναι ανάμεσα στα γραμμάρια που αναγράφονται επάνω στα χαρακρηριστικά του καλαμιού κι αυτό γιατί αν είναι ελαφρύτερη ή βαρύτερη, δεν θα κινηθεί σωστά κατά την άνοδο και την κάθοδο της, όποτε δεν θα ψαρεύει καν…
Ξεκινώντας να ψαρεύουμε με tai rubber, απελευθερώνουμε το νήμα από τον μηχανισμό, ρίχνουμε τη μολυβοκεφαλή και την τρέσα ελεύθερα πλέον προς τον βυθό και περιμένουμε να πατώσει. Μόλις πατώσει παίρνουμε μια δύο καλαμιές και αρχίζουμε να ανεβάζουμε κάνοντας μικρές κινήσεις πάνω – κάτω ώστε ανεβάζοντας να δουλεύει η μολυβοκεφαλή με την τρέσα, για το οποίο είναι υπεύθυνη φυσικά και η πολύ λεπτή μύτη του καλαμιού. Συνήθως στα τελευταία 2 – 3 μέτρα του κατεβάσματος ή έως τα 10 μέτρα του ανεβάσματος, παίρνουμε ψάρι. Προσοχή! Μόλις νοιώσουμε τσίμπημα ΔΕΝ καρφώνουμε, μόνο συνεχίζουμε να τυλίγουμε, τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το καλάμι και τα φρένα του μηχανισμού που έχουμε ρυθμίσει όπως περιγράψαμε παραπάνω.
1 κ. καλαμάρια ή θράψαλα 1/2 φλιτζάνι γαλέτα 1/4 φλιτζάνι τυρί ρομάνο τριμμένο ή άλλο της αρεσκείας σας. 1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο 2 αυγά 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη αλάτι και πιπέρι ελαιόλαδο 1/2 ποτήρι του νερού λευκό κρασί.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ Πλένουμε και καθαρίζουμε τα καλαμάρια ή τα θράψαλα καλά, τα αφήνουμε ολόκληρα και τα στραγγίζουμε. Ανακατεύουμε τη γαλέτα, το τυρί, το μαϊντανό, τα αυγά, το σκόρδο, το αλάτι και το πιπέρι. Γεμίζουμε τα καλαμάρια ή τα θράψαλα και κλείνουμε καλά τα ανοίγματα με οδοντογλυφίδα. Τα τοποθετούμε σε βαθύ τηγάνι με καπάκι και τηγανίζουμε για λίγο να πάρουν ροζ χρώμα. Ρίχνουμε το κρασί, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τα κατεβάζουμε όταν είναι έτοιμα (ανάλογα πόσο «ζουμερά» ή καλοψημένα τα θέλουμε).
Γεμιστά καλαμάρια ή θράψαλα στην κατσαρόλα.
(Συνταγή της γιαγιάς)
Καθαρίζουμε και πλένουμε ενάμισι κιλό μικρά έως μέτρια καλαμάρια ή θράψαλα και ψιλοκόβουμε τα εντόσθια και τα πλοκάμια τους. Σοτάρουμε σε τρία τέταρτα φλιτζανιού του τσαγιού ελαιόλαδο, μισό κιλό ψιλοκομμένα φρέσκα ή ξερά κρεμμύδια (αναλόγως εποχής) τα πλοκάμια και τα εντόσθια και τα σβήνουμε με τρία τέταρτα του φλιτζανιού λευκό κρασί.
Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι ρύζι, δύο κουταλιές της σούπας γαλέτα ή τριμμένη φρυγανιά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Γεμίζουμε τα καλαμάρια ή τα θράψαλα μέχρι τη μέση και τα τσιγαρίζουμε πολύ προσεκτικά με ένα φλιτζάνι ελαιόλαδο. Προσθέτουμε ένα κουτί τομάτες αποφλοιωμένες και λιωμένες (ή αν βρούμε φρέσκιας κόκκινες και πολύ γινωμένες). Ρίχνουμε μισό κουταλάκι του γλυκού καστανή ζάχαρη και αφήνουμε να σιγοβράσουν για μιάμιση έως δύο ώρες.
Μπορεί τα χρόνια να περνούν, οι τρόποι αλίευσης όμως παραμένουν σχεδόν ίδιοι. Μόνο τα εργαλεία αλλάζουν που συνάδουν με την εξέλιξη της τεχνολογίας, κατά τα άλλα οι συνήθειες και οι αντιδράσεις των αλιευμάτων παραμένουν ίδιες.
Οι παππούδες μας που ψάρευαν καλαμάρια, τοποθετούσαν στη βάρκα ένα μικρό πυροφάνι, ή μια απλή λάμπα ή μια λάμπα ασετιλίνης, που σκοπό είχε να φωτίζει την επιφάνεια σ’ ένα μικρό βάθος και για μια περιορισμένη σχετικά περιοχή. Καλάριζαν στη θάλασσα την πετονιά, η οποία αποτελείτο από ένα απλό γερό νήμα, ή πετονιά, στο οποίο έδεναν την καλαμαριέρα και μας εξηγούσαν: «Η καλαμαριέρα αποτελείται από ένα μεταλλικό μολυβωμένο σώμα ή από μολύβι μόνο, που συνήθως βάφεται άσπρο. Το σχήμα αυτού του τεχνητού δολώματος για καλαμάρια, μοιάζει με μια μεγάλη ελιά. Στην άκρη υπάρχει μια σειρά από βελόνες πολύ μυτερές, τοποθετημένες ακτινωτά, οι οποίες είναι εστραμμένες προς τα πάνω. Άλλοι τύποι καλαμαριέρας, αποτελούνται αντίθετα από έναν μεταλλικό σωλήνα, καλυμμένο με χρώμιο που στην μια άκρη του έχει το δαχτυλίδι με το οποίο συνδέεται η μάνα και στην άλλη άκρη οι βελόνες που είναι λοξά γυρισμένες προς τα πάνω σε ακτινωτή διάταξη, όπως στον προηγούμενο τύπο.» Χρησιμοποιούσαν την καλαμαριέρα χωρίς άλλο δόλωμα, ενώ άλλοι έδεναν στο σώμα της καλαμαριέρας ένα ψάρι, ένα πόδι από κότα, ένα κομμάτι κρέας, ή λαρδί. Αυτή η τροφή είχε σκοπό να κρατά καλύτερα το καλαμάρι όταν ψαρεύεται: «Όταν φτάσουμε στην κατάλληλη περιοχή και ανάψουμε τη λάμπα, αφήνουμε να τρέξει η πετονιά που βαστά την καλαμαριέρα μέχρι να αγγίξει το βυθό. Μετά την σηκώνουμε λίγο και κατόπι σιγά – σιγά την βγάζουμε έξω στην επιφάνεια. Στις πλούσιες περιοχές σε καλαμάρια και τις τυχερές βραδιές δεν χρειάζονται ιδιαίτερες μανούβρες για να προσελκύσουμε τα καλαμάρια που ρίχνονται αμέσως στο τεχνητό δόλωμα. Άλλες φορές αντίθετα, είναι αναγκαίο να κινούμε την καλαμαριέρα με αργή κίνηση, από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα. Αυτές οι μανούβρες σκοπό έχουν να τραβήξουν την προσοχή των καλαμαριών.
Η αίσθηση του «χτυπήματος» Το καλαμάρι συνήθως ρίχνεται χωρίς κανένα δισταγμό στην καλαμαριέρα κι έτσι καρφώνωνται τα πλοκάμια του επάνω στις βελόνες. Ο ψαράς θα αισθανθεί κάποιο βάρος, αλλά δεν αισθάνεται τραβήγματα ή κεφάλια όπως με τα ψάρια, παρά αντίσταση κατά διαστήματα. Με γρήγορες κινήσεις των χεριών καρφώνει το καλαμάρι που διαπερνάται από τις βελόνες, ενώ αμέσως μετά το κάρφωμα πρέπει να ανέβει το καλαμάρι στο σκάφος όσο πιο γρήγορα είναι δυνατό. Τα καλαμάρια στις μέρες μας πάντως, τα ψαρεύουμε με καλαμαριέρες – ψαράκια που αγοράζουμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας, απ’ όπου μπορούμε να προμηθευτούμε και συρμάτινες αρματωσιές, ή αν προτιμάμε μπορούμε να δέσουμε δικές μας, χρησιμοποιώντας πετονιά.
Οι κλασσικοί ψαράδες κρατάνε τη μάνα που είναι τυλιγμένη με καρούλα στο χέρι και ανεβοκατεβάζουν μέχρι να «χτυπήσει το καλαμάρι». Αυτός είναι μεν ο κλασσικός τρόπος, εγκυμονεί όμως τον κίνδυνο να χάσουμε ένα καλό και πολύ βαρύ καλαμάρι κατά την άνοδο της πετονιάς, διότι μπορεί να έχει πιαστεί μόνο από το μακρύ λεπτό πλοκάμι του και όχι από τα μικρά όπως στην φωτο. Καθώς τραβάμε την πετονιά και ενώ εκείνο ασκεί δύναμη προς τα κάτω, το πιθανότερο είναι να μην αντέξει το πλοκάμι, να σπάσει κι έτσι εμείς θα χάσουμε το καλαμάρι, ενώ εκείνο τρομαγμένο θα συμπαρασύρει και το υπόλοιπο κοπάδι, οπότε αντίο ψάρεμα. Πιο σίγουρος τρόπος είναι αυτός με τη χρήση καλαμιού και μηχανισμού, όπου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εκείνο με το οποίο κάνουμε συρτή με μολύβι φύλακα – ή και με πιο ελαφρύ εργαλείο – όπου ο προαναφερόμενος κίνδυνος ελαχιστοποιείται. Κατά την άνοδο του καλαμαριού και όποτε αυτό ασκεί πίεση προς τα κάτω, δουλεύουν τα φρένα του μηχανισμού που έχουμε ρυθμίσει ανάλογα με το βάρος του κι έτσι το πλοκάμι δεν σπάει, οπότε οδηγούμε το καλαμάρι στη βάρκα με ασφάλεια.
Αρματωσιά Για να φτιάξουμε την αρματωσιά μας δένουμε πάνω σε πετονιά 60 mm, τρείς έως πέντε, καλαμαριέρες διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων για τη νύχτα, ενώ προτιμούμε έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί για την ημέρα. Το παράμαλλο είναι μήκους 5 – 6 πόντων, διαμέτρου 30 – 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους. Η απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε. Στο τέλος δένουμε βαρίδι σε σχήμα αχλαδιού, το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι. Αν ψαρεύουμε ρηχά, (10 – 15 μέτρα) μπορούμε χρησιμοποιούμε μόνο μια καλαμαριέρα δεμένη σε απόσταση από το βαρίδι τόση, ώστε το ψαράκι να βρίσκεται περίπου 10 – 30 πόντους πάνω από την φυκιάδα αφού έχει πατώσει το βαρίδι.
Συνήθειες και τεχνική Τα καλαμάρια συναντάμε νύχτα, ή ξημέρωμα, αλλά και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Τα ψάχνουμε σε κεφάλια με φυκιάδες ή σε αποχές ή κοντά στον αφρό αλλά και παρακάτω, συνήθως εκεί που μαζεύονται μικρόψαρα, τα οποία αποτελούν τη λεία των καλαμαριών. Τα καλαμάρια τα ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, ξημέρωμα ή σούρουπο, από τον Σεπτέμβριο μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου – ανάλογα την περιοχή – βαθιά, ρηχά, σε κεφάλια με φυκιάδες ή σε αποχές, ή κοντά στον αφρό αλλά και παρακάτω, διότι όπως προαναφέραμε λειτουργούν ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Ρίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισή οργιά. Καθώς η βάρκα μας μετακινείται ανεβοκατεβάζουμε το καλάμι μας αργά πάνω κάτω, σηκώνουμε λίγο και επαναλαμβάνουμε μέχρι να συναντήσουμε το κοπάδι. Κατ’ αυτό τον τρόπο τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά, έτσι τα καλαμάρια ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια για να τα πιάσουν. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε με μια κοφτή κίνηση για να καρφώσουμε το κεφαλόποδο με τις βελόνες της καλαμαριέρας, ενώ μετά τυλίγουμε με σταθερό ρυθμό ώστε να το φέρουμε στη βάρκα.
Τα φρένα του μηχανισμού τα ρυθμίζουμε ώστε τη στιγμή που το καλαμάρι κάνει το πρώτο τράβηγμα να δουλέψουν τα φρένα, ενώ μόλις σταματήσει να συνεχίζει κανονικά η άνοδός του. Το πόσο θα σφίξουμε ή θα ελευθερώσουμε τα φρένα εξαρτάται από το πόσο βαρύ είναι το καλαμάρι. Προσοχή! Όταν επάνω στις καλαμαριέρες μας εντοπίσουμε βεντούζες καλαμαριών, αυτό σημαίνει ότι είναι χορτάτα, ενώ στην περίπτωση πού κοπεί πλοκάμι καθώς ανεβάζουμε το καλαμάρι, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αλλάξουμε θέση γιατί τρομαγμένο από το σοκ, συμπαρασύρει μαζί του όλο το υπόλοιπο κοπάδι.
Αναζήτηση και αναγνώριση Τα καλαμάρια αναζητούμε σε σημάδια που ξέρουμε ότι κυκλοφορούν αναζητώντας τροφή, ο προτεινόμενος όμως τρόπος είναι η χρήση fish finder. Το συγκεκριμένο που χρησιμοποιούμε τα απεικονίζει ως μικρές κάθετες διακεκομμένες μαύρες γραμμές, ενώ σε άλλα βυθόμετρα μπορεί να είναι κόκκινες, μπλέ ή πράσινες, ανάλογα την μάρκα και τον τύπο. Το ανέβασμα του καλαμαριού, χαρακτηρίζεται απ’ το σημαντικό βάρος – αντίσταση στην πετονιά, που οφείλεται στο γεγονός ότι το ανοίγει σαν ομπρέλα, ενώ όταν βγει στην επιφάνεια μαζεύεται απότομα και αποβάλει νερό. Αυτός είναι άλλωστε και ο τρόπος με τον οποίο κινείται μέσα στην θάλασσα. Η αντίσταση του καλαμαριού είναι σημαντική, αν δε ένα καλαμάρι είναι μεγαλύτερο από κιλό, τότε πραγματικά για να το ανεβάσουμε με το χέρι χρειάζεται κόπος, αλλά μεγαλώνει η πιθανότητα απώλειας του κεφαλόποδου, ενώ με καλάμι και μηχανισμό τα πράγματα απλοποιούνται με σωστά ρυθμισμένα τα φρένα..
Μαγειρικά μυστικά νοστιμιάς του Γιώργου Μάγειρα. Κατά το καθάρισμα του κεφαλόποδου προσέξτε να μην σπάσει η κύστη με το μελάνι του όπως φαίνεται στη φωτογραφία,
όχι μόνο για να μην γίνουμε χάλια, αλλά και διότι με αυτό μπορούμε να φτιάξουμε κορυφαίο γκουρμέ πιάτο, όπως μαύρο ριζότο με σαφράν, ή σπαγγέτι με μελάνι, που είναι θαυμάσιος συνδυασμός με τα καλαμάρια. Ακόμη, πριν τα αλευρώσουμε και αφού τα έχουμε καθαρίσει, αλείφουμε με το μελάνι το σώμα τους, αλευρώνουμε προσεκτικά και μετά τα τηγανίζουμε ολόκληρα. Η νοστιμιά είναι απερίγραπτη…
Luganus, Cabura, Inchiku, Madai και διάφορες άλλες ονομασίες – ανάλογα με το εργοστάσιο κατασκευής τους – είναι οι ονομασίες τεχνητών δολωμάτων με ενσωματωμένο βάρος, κάποιο τα τεχνητά αυτά δολώματα αποκαλούν και “καμπούρηδες”. Οι διαφορές τους είναι ελάχιστες, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις το ψάρεμα πραγματοποιείται με τη μέθοδο του slow Sinking.
Slow Sinking
Η μέθοδος ψαρέματος slow Sinking πραγματοποιείται με ελαφρύτερα εργαλεία από αυτά του κλασσικού jigging. Το καλάμι θα πρέπει να είναι από γραφίτη, εξαιρετικά ευλύγιστο και ελαφρύ, με ευαίσθητη άκρη και να διαθέτει κορυφαίας ποιότητος δακτυλίους. Τα δολώματα που χρησιμοποιούμε είναι τεχνητά ενώ το κάθε εργοστάσιο κατασκευής δίνει τη δική του ονομασία. Χονδρικά, όλα μοιάζουν με κεφαλόποδα, έχουν μεταλλικό σώμα και σιλικονούχα πλοκάμια που ανάμεσά τους κρέμονται αγκίστρια που είναι στερεωμένα στο μεταλλικό σώμα, όπως τα luganus με τα οποία ψαρέψαμε. Στο ίδιο μοτίβο είναι και τα Madai με τη διαφορά ότι διαθέτουν κεφάλι με μεγάλο μάτι που είναι και το μεταλλικό μέρος του τεχνητού δολώματος.Η ίδια λογική ισχύει και για τα αποκαλούμενα με την γενική ονομασία fish balls.Όσον αφορά τα Inchiku, η διαφορά τους είναι ότι το μεταλλικό χρωματιστό μέρος είναι το μπροστινό μέρος του δολώματος, ενώ ακολουθεί ένα κεφαλόποδο που είναι δεμένο στον ενσωματωμένο κρίκο του μετάλλου μαζί με ένα αγκίστρι.Τα τεχνητά αυτά δολώματα σε κοινή αλιευτική γλώσσα αποκαλούνται από τους ψαράδες «καμπούρηδες» (εκ του cabura).
Luganus
Ο Εξοπλισμόςκαι οι ψαρότοποι.
Εξαιρετικοί γενικά ψαρότοποι είναι οι μικρές ξέρες και οι μεμονωμένοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη. Για μικρά και μεσαία φαγκριά ψαρεύουμε σε ξέρες που βρίσκονται σε βάθος από 30 έως 50 μέτρα, αλλά ανάλογα με την περιοχή μπορεί να βρεθούν και σε διαφορετικά βάθη. Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι μεσαίου μεγέθους, δηλαδή μηχανισμοί 6000-8000, η διάμετρος της μάνας 0,30 έως 0,35 ή νήμα 20 λιμπρών, παράμαλλα 0,30 – 0,35 χιλιοστά αόρατα, δυνατά και ευαίσθητα καλάμια με μήκος 2,5 έως 3 μέτρα.Αν θελήσουμε να αναζητήσουμε μεγαλύτερα φαγκριά από αυτό της φωτογραφίας, πρέπει να ενισχύσουμε όλο τον εξοπλισμό, δηλαδή μάνα 0,50-0,60 χιλιοστά, παράμαλλα 0,40-0,50, ενώ τα αγκίστρια του τεχνητού θα πρέπει να είναι 3/0-6/0. Στους ίδιους τόπους με το Φαγκρί βέβαια, κυκλοφορούν και άλλα μεγάλα ψάρια. Το δόλωμα αυτό μπορεί να προσελκύσει ακόμη συναγρίδες, ροφούς ακόμη και σμέρνες.
Άν πρόκειται να ψαρέψουμε με την τεχνική tai rubber θα χρησιμοποιήσουμε καλάμι ελαφρύ (με αναγραφόμενη τιμή φρένων στο 1,5 κιλό), μηχανισμό για bait casting με μαγνητικά φρένα, νήμα οκτάκλωνο 0,15 – 0,16 χιλιοστά και παράμαλλο δυο οργιές αόρατο 0,30 χιλιοστά.
Fishball
Που και πως ψαρεύουμε. Όλα τα προαναφερόμενα δολώματα είναι κατάλληλα για ψάρεμα σε βάθη από 40 – 120 μέτρα και είναι ιδανικά για Φαγκριά, Συναγρίδες, Λυθρίνια, Σκαθάρια, αλλά και για Στείρες ή Σφυρίδες κάνοντας slow sinking ή slow jiging όπως προαναφέραμε. Οι τόποι που θα κάνουμε slow Sinking είναι ο ομαλός βυθός που βρίσκεται δίπλα από απότομα κατεβάσματα του βυθού και γενικά αμμώδεις πυθμένες, ανάμεσα ή δίπλα σε ακανόνιστα βράχια. Τα ψάρια που είναι κρυμμένα εκεί θα δουν την κίνηση και θα ορμήσουν.Με σβηστή τη μηχανή του σκάφους μας και με το αεράκι να μας παρασύρει ελαφρά, αφήνουμε το δόλωμα να κατέβει προς το βυθό. Όταν φτάσει στο πυθμένα με ελαφρά τραβήγματα του καλαμιού φροντίζουμε έτσι ώστε το δόλωμά μας να να αναπηδά με μια ελαφριά κίνηση του καλαμιού μας, μαζεύοντας νήμα με σταθερές μανιβελιές . Αν ο αέρας μας παρασύρει γρήγορα, η χρήση της πλωτής άγκυρας είναι η καλύτερη λύση. Στην άπνοια χρησιμοποιούμε τον βοηθητικό κινητήρα στο πρόσω χωρίς καθόλου γκάζι αν πρόκειται να ψαρέψουμε από 70 μέτρα και άνω. Στα 40 ή 50 μέτρα θυμίζουμε οτι τα “καλά ψάρια” πιθανότατα θα ακούσουν τον κινητήρα…
Luganus
Στο ψάρεμα του φαγκριού μπορούμε να ρίξουμε μαλάγρα χρησιμοποιώντας λιωμένη σαρδέλα που θα φτιάξουμε εμείς, ή που πωλείται έτοιμη από τα καταστήματα ειδών αλιείας. Από εκεί θα προμηθευτούμε και ειδικούς μαλαγρωτές με λάμες, οι οποίες κινούνται από τον κυματισμό του σκάφους και κόβουν τις σαρδέλες, δημιουργώντας θαυμάσιες προϋποθέσεις προσέλκυσης.
Το φαγκρί διαφέρει από τη συναγρίδα ως προς το χρώμα αλλά και το σχήμα του κεφαλιού που έρχεται μπροστά πιο κοφτό. Σε κάποια φαγκριά το κόψιμο αυτό είναι αρκετά μεγάλο και χαρακτηριστικό, αυτά οι ψαράδες τα ονομάζουν «κορωνάτα».Είναι ψάρια εκπληκτικής ομορφιάς, με απερίγραπτους χρωματικούς συνδυασμούς όταν τα βγάζουμε από τη θάλασσα. Το επιστημονικό του όνομα είναι «Pagrus Pagrus», ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών και ζει σε βαθιά καθαρά νερά εκεί που υπάρχουν τροκάδες και ξέρες. Δυνατό και ταχυκίνητο ψάρι, διαθέτει δόντια πολύ γερά και τρέφεται κυρίως με μαλακόστρακα.Έχει χρώμα χρυσοκόκκινο και ψαρεύεται με παραγάδι, ζόκα, βαθιά συρτή, φύλακα και jigging, tai rubber.
Σεμινάρια ψαρέματος – πρακτική εξάσκηση στο σκάφος.Σεμινάρια ψαρέματος – πρακτική εξάσκηση στο σκάφος
Jigging, tai rubber, ψάρεμα με μολύβι φύλακα, συρτή, βαθιά καθετή, παραγάδια.
Σεμινάρια ψαρέματος – Θεωρία.
Jigging, tai rubber, ψάρεμα με μολύβι φύλακα, συρτή, βαθιά καθετή, παραγάδια.
ΟΜΑΔΙΚΑ ή ΙΔΙΕΤΑΙΡΑμαθήματα. Σεμινάρια ψαρέματος, Θεωρία και πράξη. Πληροφορίες : τηλ: 697-7677627
Στο εντευκτήριό του ΟΦΣΕ πραγατοποιήθηκε σεμινάριο ψαρέματος με θέμα: “jigging” και “Συρτή με μολύβι φύλακα”. Εισηγητής ο Νίκος Λυμπερόπουλος, συντάκτης στα περιοδικά: “Ψάρεμα και Φουσκωτό” (της εφημερίδας “ΕΘΝΟΣ”), “FISH”, YACHTING CAPITAL και της ιστοσελίδας www.psaremagiaolous.gr
Κατά τη διάρκεια στου σεμιναρίου παρουσιάστηκαν και αναλύθηκαν οι τεχνικές, οι διαδικασίες και οι παράμετροι των παραπάνω ειδών ψαρέματος, ενώ απαντήθηκαν ερωτήσεις των παρευρισκομένων. Επίσης έγινε αναφορά στις τεχνικές ψαρέματος jigging, ενώ ορίστηκε ημερομηνία για πρακτική εξάσκηση στο σκάφος.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Νικόλαος Λυμπερόπουλος: “Ξεκινήσαμε μαζί από το 2003 με το περιοδικό Fish, ενώ μετά δυο χρόνια επικοινωνούσαμε αλιευτικά και από ακόμη δύο περιοδικά: Ψάρεμα και Φουσκωτό και Έθνος Κυνήγι.
Να θυμηθούμε ακόμη τους 6 τόμους που κυκλοφόρησαν με θέματα: «Συρτή βυθού, Φύλακας και Jigging», «Συρτή από σκάφος», «Τεχνικές για Καλαμάρια», «Τεχνητά Δολώματα», «Τεχνικές για Χταπόδια και Σουπιές», «Δολώματα, Καλάμια, μηχανισμοί», όπου μοιράστηκα μαζί σας τεχνικές και τρόπους ψαρέματος.
Φίλοι αναγνώστες και συναλιευτές, καλώς ήρθατε στο Δωρεάν Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Ψάρεμα για όλους” ανανεωμένο και σύγχρονο πλέον, συμβατό με υπολογιστή, tablet ή smartphone.
Ελάτε να ζήσουμε υπέροχες αλιευτικές και θαλασσινές εμπειρίες.
Το “Ψάρεμα για όλους” (www.psaremagiaolous.gr) βρίσκεται κοντά σας από το 2004 με “ψάρεμα από σκάφος”, “ψάρεμα από ακτή”, “υποβρύχιο κυνήγι” και “πληροφορίες για το σκάφος” και φυσικά “Συνταγές μαγειρικής¨ για να απολαμβάνουμε τους καρπούς των κόπων μας απο το ψάρεμα.
Το “Ψάρεμα για όλους” (www.psaremagiaolous.gr) σας παρουσιάζει κλασσικούς αλλά και σύγχρονους τρόπους ψαρέματος μόνο με τα απαραίτητα αλιευτικά εργαλεία χωρίς περιττά έξοδα.
Ξεκινήσαμε μαζί από το 2003 με το περιοδικό Fish, ενώ μετά δυο χρόνια επικοινωνούσαμε αλιευτικά και από τα περιοδικά Ψάρεμα και Φουσκωτό και Έθνος Κυνήγι.
Να θυμηθούμε ακόμη τους 6 τόμους που κυκλοφόρησαν: «Συρτή βυθού, Φύλακας και Jigging», «Συρτή από σκάφος», «Τεχνικές για Καλαμάρια», «Τεχνητά Δολώματα», «Τεχνικές για Χταπόδια και Σουπιές», «Δολώματα, Καλάμια, μηχανισμοί», όπου μοιράστηκα μαζί σας τεχνικές και τρόπους ψαρέματος.
Το 2004 ξεκινούσε και η διαδικτυακή μας επικοινωνία, η οποία συνεχίζεται ανανεωμένη και σύγχρονη έως και σήμερα.
Το ότι το jigging είναι για πολύ έμπειρους ψαράδες είναι μύθος. Πρόκειται για μια από τις αποδοτικότερες τεχνικές ψαρέματος και πραγματοποιείται με καλάμι και μηχανισμό. Με την μέθοδο του jigging, μπορούμε να πιάσουμε μεγάλα και καλά ψάρια όπως συναγρίδες, σφυρίδες , ροφούς, μαγιάτικα κλπ. αρκεί το σκάφος μας να είναι εφοδιασμένο με fishfinder.
Αποδοτικό ψάρεμα με εξαιρετικά αποτελέσματα, αρκεί να ακολουθηθούν κάποιες διαδικασίες! Το jigging είναι ψάρεμα που γίνεται με καλάμι χρησιμοποιώντας μεταλλικά ομοιώματα ψαριού σε διάφορα βάρη τα οποία ονομάζονται «jigs». Το jig, είναι ένα ψεύτικο ψάρι από μολύβι, που εξωτερικά περιβάλλεται από χρωματισμούς με πρισματικές αντανακλάσεις, ενώ διαθέτει έντονα τρισδιάστατα μάτια, ανάγλυφα βράγχια και λέπια. Έτσι τουλάχιστον είναι κατασκευασμένα τα καλής ποιότητος τεχνητά δολώματα ώστε να μοιάζουν με αληθινό ψάρι. Χρειάζεται όμως προσοχή γιατί στο εμπόριο κυκλοφορούν και πολύ φθηνά προϊόντα αμφιβόλου αποδόσεως.
Αρματωσιά Καλάμι και μηχανισμός Το ψαράκι για jigging αρματώνεται συνήθως με μεγάλο αγκίστρι που διαθέτει κοντό στέλεχος και μεγάλη καμπύλη.
Το νήμα είναι το καταλληλότερη επιλογή όσον αφορά τη μάνα που θα τυλίξουμε στον μηχανισμό. Το παράμαλλο με το οποίο θα δεθεί το jig προτείνεται να είναι αόρατο διαμέτρου 70 mm, ώστε να κρατήσει και τα μικρά αλλά και τα μεγάλα ψάρια που θα πιαστούν. Όσον αφορά το στριφτάρι θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο, ανθεκτικό, ανοξείδωτο, με ένσφαιρους τριβείς για ακόμη καλύτερη λειτουργία, μεγέθους τέτοιου ώστε να περνάει ανεμπόδιστα μέσα από τα δακτυλίδια του καλαμιού μας. Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στη σύνδεση παράμαλλου – jig – αγκίστρων, όπου το κοινό δέσιμό τους θα πρέπει να γίνει με τη χρήση κρίκου.
Αν το jig μας δεν έχει αγκίστρι θα πρέπει να δέσουμε μόνοι μας και μετά να περάσουμε στο νήμα θερμοπλαστικό σωληνάκι, αν και τις περισσότερες φορές το jig συνοδεύετε από ένα ή δύο δεμένα αγκίστρια). Το προτεινόμενο καλάμι για το συγκεκριμένο είδος ψαρέματος είναι 30 – 50 λιμπρών ή ακόμη ισχυρότερο έως 100 λίμπρες για πολύ μεγάλα ψάρια, ενώ το μήκος του θα είναι περίπου 1,80 – 2 μέτρα. Όσον αφορά το μηχανισμό, θα πρέπει να είναι ελαφρύς και εύχρηστος ώστε να μην μας κουράσει μετά από μερικά «ανεβοκατεβάσματα». Ιδανικοί μηχανισμοί για jigging θεωρούνται εκείνοι με μαγνητικό έλεγχο της περιστροφής της μπομπίνας ελεγχόμενο με διακόπτη, ισχυρό σύστημα προρυθμιζόμενων φρένων σφραγισμένα ρουλεμάν, με υλικό κατασκευής από γραφίτη και αλουμίνιο για όσο το δυνατόν λιγότερο βάρος και σωστά ζυγισμένοι. Η χωρητικότητά της πομπίνας τους θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να τυλίξουμε 250 μέτρα νήματος 0,50mm με μια σχέση μετάδοσης από 5 έως 6:1. Όσον αφορά το βάρος του μηχανισμού χωρίς το νήμα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 700 γραμμάρια περίπου. Προσοχή γιατί το μηχανάκι μαζί με το καλάμι θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν μικρότερο βάρος ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε συνεχώς την γνωστή κίνηση (πάνω – κάτω) του jigging. Αν το εργαλείο μας είναι βαρύ θα κουραστούμε γρήγορα.
Jigging και βυθόμετρο. Βασική προϋπόθεση για το συγκεκριμένο είδος ψαρέματος είναι ότι το σκάφος μας θα πρέπει να διαθέτει βυθόμετρο, ώστε να επισημάνουμε όχι μόνο τον σωστό τόπο, αλλά και τα ψάρια που ενδεχομένως βρίσκονται εκεί. Διαφορετικά θα ανεβοκατεβάζουμε το καλάμι επί ώρες με μόνο αποτέλεσμα την εκγύμναση των μυών μας… Στο jigging πρέπει να έχουμε μεγάλη ακρίβεια στο κατέβασμα του δολώματος σε συγκεκριμένα σημεία των αποχών ή των μεγάλων βράχων. Εκεί δηλαδή όπου είτε βρίσκονται, είτε παραμονεύουν για τη λεία τους τα μεγάλα ψάρια. Στο εμπόριο κυκλοφορούν και ηλεκτρικοί μηχανισμοί οι οποίοι πραγματοποιούν τις κινήσεις του jigging αυτόματα . Έτσι, βλέποντας στο βυθόμετρό μας το βάθος του συγκεκριμένου, ρυθμίζουμε στο μηχανάκι το βάθος που θέλουμε ακριβώς να κατεβάσει αυτόματα το jig, κάτι που μας λύνει τα χέρια και προστατεύει τα εργαλεία μας από το να κολλήσουν στα βράχια και να τα χάσουμε. Υπάρχουν μάλιστα και ηλεκτρικά μηχανάκια με 3 διαφορετικές ταχύτητες jigging και 2 – 3 ταχύτητες ανεβάσματος του ψαριού.
Πώς θα ψαρέψουμε με jigging Με σβηστή τη μηχανή του σκάφους μας και με το αεράκι να μας παρασύρει αφήνουμε το δόλωμα να κατέβει προς το βυθό. Όταν φτάσει στο πυθμένα σημαδεύουμε την πετονιά, παρατηρούμε το βάθος στο βυθόμετρο και μαζεύουμε 2 – 3 μέτρα γρήγορα για να μην μας σκαλώσει το ψεύτικο ψαράκι. Στην περίπτωση που διαθέτουμε ηλεκτρικό μηχανάκι, βλέπουμε στο βυθόμετρό μας το βάθος του τόπου που θα ψαρέψουμε και ρυθμίζουμε για το ανάλογο βάθος. Μόλις για παράδειγμα φθάσει στα 65 μέτρα θα σταματήσει αυτόματα, ενώ ο βυθός είναι 67. Στην συνέχεια μαζεύοντας γρήγορα και χαλαρώνοντας, ανεβοκατεβάζουμε το δόλωμά μας , έτσι ώστε να κινείται πάντα από 1 έως 5 μέτρα πάνω από τον πυθμένα.
Για καλύτερο αποτέλεσμα Η σωστή ανάγνωση του βυθομέτρου θα μας δώσει με το jigging ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, αρκεί τα ψάρια να «τρώνε». Τα ψαράκια για το jigging κοστίζουν ανάλογα με το βάρος και φυσικά την ποιότητά τους. Ενδεικτικά, αν ψαρέψουμε στα 90 – 110 μέτρα χρειαζόμαστε ένα ψαράκι 350 γραμμαρίων, ενώ μπορούμε επίσης να κάνουμε συνδυασμό jig με «καμπούρη» ( fish balls, lucanus, cabura, ή madai ). Στην περίπτωση αυτή αφ ενός κερδίζουμε βάρος αφ εταίρου μοιάζει σαν το τεχνητό καλαμάρι να έχει αρπάξει το ψαράκι, οπότε αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση για το μεγάλο ψάρι που τριγυρίζει εκεί. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε «καλαμαρόψαρο» το οποίο από τη μια πλευρά είναι ψάρι και από την άλλη καλαμάρι. Και βέβαια, ανάλογα με το βάθος και το είδος των ψαριών, εξαρτάται το βάρος και το χρώμα των δολωμάτων που θα χρησιμοποιήσουμε.
Αν έχει μπουνάτσα η χρήση του βοηθητικού κινητήρα μόνο στο πρόσω και χωρίς καθόλου γκάζι, θα μετακινεί το σκάφος όσο χρειάζεται πραγματοποιώντας μια ελαφρά πλεύση, αλλά θα μας βοηθήσει και στο να μετακινηθούμε από σημάδι σε σημάδι, αν η απόστασή τους είναι μικρή. Η ταχύτητα καλό είναι να μην ξεπερνά τον 1 κόμβο. Καλές θάλασσες!!!
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Επιμέλεια – Φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
Tώρα Μεγάλη Πασχαλιά, τώρα καλός μας χρόνος, τώρα η γης στολίζεται μ εννιά λογιώ λουλούδια, με πράσινα με κόκκινα, με αξιά και με γαλάζια. Σήμερα Χριστός Ανέστη και στους ουρανούς ευρέθη.
Συνταιριάζοντας το νόημα Πάσχα με την έννοια της Ελευθερίας, ο λαός αλλά και οι ποιητές μας, ύμνησαν την λαμπρότητα της γιορτής δίνοντας με στίχους όλη την ομορφιά μέσα στην οποία συντελείται το θαύμα της Ανάστασης. Το Άγιο Πάσχα έφτασε και τα έθιμα βγαλμένα από τα βάθη του χρόνου αναβιώνουν στις πόλεις, τα χωριά και τα νησιά της Ελλάδας. Από την Κυριακή των Βαΐων και κάθε βράδυ καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες για να παρακολουθήσουν με κατάνυξη τα Θεία Πάθη.
Τη Μεγάλη Δευτέρα “ο Νυμφίος έρχεται εν τώ μέσω τής νυκτός” ενώ την Μεγάλη Τρίτη στις εκκλησίες οδύρεται “η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή”, κατά το περίφημο ιδιόμελο τροπάριο τής μοναχής Κασσιανής. Την Μεγάλη Τετάρτη οι νοικοκυρές πλένουν και καθαρίζουν το σπίτι ενώ το απόγευμα γίνεται στην εκκλησία το Μέγα Ευχέλαιο και το βράδυ ο Μυστικός Δείπνος.
Tα Έθιμα του Πάσχα αρχίζουν κυρίως την Μεγάλη Πέμπτη γιατί από την ημέρα αυτή ξεκινούν οι προετοιμασίες για το Πάσχα. Με ένα κόκκινο πανί απλωμένο στο μπαλκόνι ή το παράθυρο που συμβολίζει το αίμα του Χριστού ξεκινούν οι προετοιμασίες για τη βραδιά της Ανάστασης ενώ την ίδια ημέρα οι νοικοκυρές σε όλη τη χώρα βάφουν τα κόκκινα αβγά. Παλιότερα η νοικοκυρά έβαζε το πρώτο αβγό στο εικονοστάσι, από όπου το έβγαζε με την πυροστιά μόνο όταν έβρεχε ή άστραφτε, για να “εξορκίσει” το χαλάζι και τις πλημμύρες. Σε κάποια χωριά μέχρι πριν από λίγα χρόνια με την μπογιά που είχε χρησιμοποιηθεί για το βάψιμο τον αβγών σημάδευαν το κεφάλι και την πλάτη των μικρών αρνιών. Όσο το κόκκινο πανί ήταν κρεμασμένο στο μπαλκόνι ή το παράθυρο οι γυναίκες δεν έπλεναν ούτε και άπλωναν ρούχα γιατί το θεωρούσαν κακό σημάδι, ενώ τα πρώτα αβγά που έβαφαν τα έστελναν μαζί με τσουρέκια στα πεθερικά τους. Στην εκκλησία ψάλλεται η μακρά ακολουθία των Παθών με τα δώδεκα ευαγγέλια και αναπαριστάνεται ξανά η Σταύρωση. Αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια, κοπέλες αναλαμβάνουν να στολίσουν τον επιτάφιο με γιρλάντες από λευκά λουλούδια, έτσι την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί ο επιτάφιος είναι έτοιμος για να δεχθεί το “σώμα του Χριστού” κατά την Αποκαθήλωση.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα πένθους, ο λαός ζει με μεγάλη κατάνυξη το Θείο Δράμα. Δεν τρώμε γλυκά για την αγάπη του Χριστού που τον πότισαν ξύδι., μόνο μαρούλι με ξύδι ή φακές με ξύδι είναι τα συνήθη φαγητά. Κανείς δεν πρέπει να πιάσει στα χέρια του σφυρί ή βελόνι, γιατί θεωρείται μεγάλη αμαρτία. Το βράδυ γίνεται ο Εσπερινός και η περιφορά του Επιταφίου. Της πομπής προπορεύεται η μπάντα ή η χορωδία που παίζει πένθιμα εμβατήρια, ακολουθούν οι ιεροψάλτες, ο κλήρος, οι μυροφόρες, τα εξαπτέρυγα, πρόσκοποι, και οι πιστοί που ψέλνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της λιτανείας, ενώ σε όλη τη διαδρομή οι πιστοί ραίνουν τον επιτάφιο με λουλούδια και αρώματα, κρατώντας αναμμένα κεριά. Τη Μεγάλη Παρασκευή το πένθος κορυφώνεται. Ακόμη και σήμερα σε κάποια χωριά οι κάτοικοι δεν στρώνουν καν τραπέζι. Το “μενού” της Μεγάλης Παρασκευής αποτελείται από ένα πιάτο ξύδι, όπου όλοι βουτούν το ψωμί και το γεύονται, συμμεριζόμενοι το Θείο Πάθος.
Το Μεγάλο Σάββατο, μετά το τέλος της λειτουργίας της Ανάστασης, όλοι οι πιστοί φροντίζουν να πάρουν στα σπίτια τους το Άγιο φως της Ανάστασης και πριν μπουν στο σπίτι κάνουν το σημάδι του σταυρού με τον καπνό του κεριού πάνω στην πόρτα, ανάβουν το καντήλι που έχουν στα εικονίσματα και φροντίζουν να το διατηρήσουν αναμμένο όλο το χρόνο για να το ανανεώσουν και πάλι την επόμενη Ανάσταση.Στη Βόρειο, κεντρική, νότιο Ελλάδα, αλλά και στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου αντλούν τις ρίζες τους από την αρχαιότητα και εξακολουθούν να επιβιώνουν αναλλοίωτα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Στη Μακεδονία, οι προετοιμασίες για τη βραδιά της Ανάστασης ξεκινούν παραδοσιακά από τη Μεγάλη Πέμπτη, οπότε οι νοικοκυρές βάφουν τα αβγά τους κόκκινα, κρεμώντας κατά παράδοση ένα ομόχρωμο ύφασμα στο εξωτερικό του σπιτιού. Ως προς το κόκκινο χρώμα των αβγών, όταν ο Χριστός αναστήθηκε, πολλοί δεν το πίστευαν, μια γυναίκα που κρατούσε αβγά σε ένα καλάθι, αμφισβήτησε ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, λέγοντας: “Θα ήταν σαν να μου λέτε ότι θα άσπρα αβγά που κρατώ, θα γίνουν κόκκινα”. Τότε, ως εκ θαύματος, τα αβγά της νοικοκυράς άλλαξαν χρώμα.
Στη Θράκη, το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας, άνδρες με χρωματιστές σερβέτες στο κεφάλι, έβραζαν ένα αβγό, το κρεμούσαν με σπάγκο σε μία λάτα και πορπατούσαν σιγά-σιγά, έψαλλαν νεκρώσιμα, μοιρολογούσαν, έλεγαν του Χριστού το τραγούδι και το έκλαιγαν σαν να «πήγαιναν πεθαμένο». Μπρος πήγαινε ένας καθισμένος σε γάιδαρο, γύριζαν όλο το χωριό, ύστερα ανέβαιναν σε ένα ύψωμα, που το έλεγαν Τουρμπέ και εκεί το παραχώνανε. Στη δεύτερη ανάσταση, πήγαιναν και το ξεπαράχωναν ενώ ύστερα διασκέδαζαν με κρασί και τραγούδια”. Το θάψιμο του αβγού συμβολίζει την ταφή του Χριστού, ενώ όταν αυτό ξαναρχόταν στο φως, οι χωρικοί γιόρταζαν την ανάσταση του Ιησού. Όταν όμως τα σπίτια πενθούν, τα αυγά βάφονταν μαύρα.
Πέραν των αβγών, τη Μεγάλη Πέμπτη ετοιμάζονται μέχρι σήμερα και τα τσουρέκια. Παλιότερα, μία από τις κουλούρες της Μεγάλης Πέμπτης φυλαγόταν στο εικονοστάσι για να καταναλωθεί την Πρωτομαγιά, καθιστώντας τα μέλη της οικογένειας άτρωτα από τα μάγια..
Στις Σέρρες η περιφορά του Επιταφίου παραπέμπει στο τελετουργικό μιας αρχαιοελληνικής παράδοσης που αποκαλείται “Αδώνια”. Όταν ο Επιτάφιος πλησιάζει, κάθε νοικοκυρά τοποθετεί στο κατώφλι του σπιτιού της ένα τραπεζάκι, πάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί θυμίαμα και η εικόνα του Εσταυρωμένου, πλαισιωμένη από πασχαλιές και άλλα άνθη. Επιπλέον, ετοιμάζεται ένα πιάτο με χλόη κριθαριού ή φακής, έθιμο που παραπέμπει στους “Αδώνιδος Κήπους” της αρχαιότητας. Οι “Αδώνιδος Κήποι” συμβολίζουν τη νιότη που χάνεται γρήγορα και άδικα, όπως και ο Άδωνις που πέθανε από δάγκωμα κάπρου. Στην αρχαιότητα, κατά την πρώτη μέρα του εθίμου γινόταν η αναπαράσταση της κηδείας του και τη δεύτερη μέρα η γιορτή για την ανάστασή του.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Στη Βόρειο Ελλάδα οι νέοι και οι νέες έβαφαν, την Μεγάλη Παρασκευή, τα πρόσωπα τους με μπογιά προερχόμενη από φυτά και στόλιζαν τους τάφους με κίτρινα αγριολούλουδα. Ο στολισμός του επιταφίου συνδυαζόταν με τα παιχνίδια των νέων, που συναγωνίζονταν, για να φέρουν πρώτοι τα πιο όμορφα αγριολούλουδα από τα γύρω λιβάδια. Το Μεγάλο Σάββατο, οι πιστοί αρχίζουν να προετοιμάζονται για το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Ήδη από το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ψάλλεται ο μεγάλος Εσπερινός και ακούγεται για πρώτη φορά το “Ανάστα ο Θεός, κρίναι την γην”. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο ιερέας βροντοφωνάζει το “Χριστός Ανέστη!” μέσα σε θορυβώδεις εκδηλώσεις, οι οποίες αποτελούν πηγαίο ξέσπασμα, ύστερα από την εθιμικά υποχρεωτική ψυχική πίεση και το τελετουργικό πένθος των πιστών κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Οι θόρυβοι απουσιάζουν από τη λεγόμενη “δεύτερη” Ανάσταση, που γίνεται το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα και είναι μια καθαρά ειρηνική εκδήλωση. Στη διάρκεια της δεύτερης αυτής Ανάστασης, όσοι είχαν φιλονικήσει και συγκρουστεί μέσα στη χρονιά, συνηθίζουν να συμφιλιώνονται, ανταλλάσσοντας φιλιά, αλλά και όλοι οι ενορίτες φιλιούνται μεταξύ τους, μετά την απόλυση της ακολουθίας της δεύτερης ανάστασης, που για αυτό το λόγο αποκαλείται και “Αγάπη”. Ένα από τα βασικότερα τελετουργικά στοιχεία της Ανάστασης είναι το αναστάσιμο φως, με κορυφαία στιγμή την πρόσκληση του ιερέα “Δεύτε λάβετε φως”. Παίρνουν τότε οι πιστοί το αναστάσιμο φως και το μεταφέρουν στα σπίτια τους. Το φως αυτό πρέπει να είναι “καινούργιο”. Για αυτό σβήνονται όλα τα φώτα στο ναό και ανάβονται από τη λαμπάδα του ιερέα, από την οποία παίρνουν το φως και οι ενορίτες.
Σε πολλές περιοχές, ακολουθεί η ρίψη στην πυρά ομοιώματος του Ιούδα ή του Οβριού. Το έθιμο αυτό που συναντάμε ακόμη και σήμερα σε ορισμένες περιοχές, αποτελεί ένδειξη αγανάκτησης των πιστών για την πράξη προδοσίας του Ιούδα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Ο οβελίας. Ελληνικό Πάσχα χωρίς τον παραδοσιακό οβελία δεν νοείται. Στα χωριά η σφαγή του οβελία ακολουθεί συγκεκριμένο τελετουργικό, συμβολίζοντας τη θυσία του Χριστού. Μάλιστα, στις ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας δεν έχει υποχωρήσει ακόμη η πίστη ότι το πασχαλινό αρνί διαθέτει προφητικές δυνάμεις, οπότε οι χωρικοί και ιδιαίτερα οι βοσκοί, επιδίδονται στην “ωμοπλατοσκοπία”, προφητεύοντας το μέλλον, με “οδηγό” την πλάτη του σφάγιου.
Αντίπασχα Ο εθιμικός κύκλος του Πάσχα συνήθως κλείνει την Κυριακή του Θωμά, που ονομάζεται και “Αντίπασχα”. Παλιότερα, όταν το αδράχτι ήταν ακόμη το κύριο αντικείμενο εργασίας για την Ελληνίδα νοικοκυρά, η Δευτέρα που ακολουθούσε την Κυριακή του Θωμά αποκαλείτο “αδραχτανάσταση” και σηματοδοτούσε την επανέναρξη των συνηθισμένων εργασιών.
Ωστόσο, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν αξιόλογα έθιμα και για την εβδομάδα της διακαινησίμου (την επομένη μετά την Ανάσταση). Αυτές τις μέρες συνηθίζονται οι περιφορές εικόνων στα χωριά και τους αγρούς με σκοπό την ευλογία του χωριού και των αγρών του για την εξασφάλιση υγείας και πλούσιας σοδειάς. Σε αυτή την περίπτωση, η εορταστική πασχαλινή περίοδος λήγει με τον εορτασμό του αγίου Γεωργίου, γιορτή με ιδιαίτερη ποιμενική σημασία.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. psaremagiaolous.gr
Στη Ζάκυνθο. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πασχαλινά έθιμα καταγράφονται στη Ζάκυνθο, όπου χρησιμοποιείται αμφιπρόσωπη ξυλόγλυπτη αγιογραφία του νεκρού Χριστού, που ονομάζεται “Αμνός”. Μετά τη λιτάνευση, το Σώμα του Χριστού τοποθετείται στον Επιτάφιο, ο οποίος και πάλι είναι ιδιόμορφος και αυτό γιατί στη Ζάκυνθο οι Επιτάφιοι δεν στολίζονται με λουλούδια, αλλά είναι ξυλόγλυπτοι, με επένδυση φύλλου χρυσού και βελούδου. Το αποκορύφωμα του Ζακυνθινού Μεγαλοβδόμαδου έρχεται το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, όταν ξεκινά η λιτανεία του Εσταυρωμένου, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Μώλου. Η πένθιμη λιτανεία αρχίζει υπό τους ήχους του “Ινα τι εφρύαξαν έθνη…” από την φιλαρμονική, ενώ μαζί με τον Εσταυρωμένο λιτανεύεται, και η περίφημη Εικόνα της “Mater Dolorosa”, δηλαδή της Παναγίας του Πάθους. Η λιτανεία διασχίζει σχεδόν όλη την πόλη και επιστρέφει στην πλατεία Σολωμού, όπου, πάνω σε βάθρο, ο Μητροπολίτης ευλογεί τον κλήρο και τον λαό με τον Εσταυρωμένο. Η λιτανεία καταλήγει στον ίδιο ναό, όπου γίνεται η εναπόθεση του Χριστού στον Επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται κανονικά σ’ όλους τους Ιερούς Ναούς η Ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου, χωρίς όμως λιτάνευση των Επιταφίων τους. Ο ωραιότατος ύμνος “Τον Κύριο υμνείτε…”, τονισμένος και αυτός στην Ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική, που ψάλλεται από όλο το λαό, και η ξακουστή “Gloria”(δόξα) ή το “κομμάτι”(Πρώτη Ανάσταση) και το σπάσιμο των πήλινων σταμνών από τις νοικοκυρές όλων των σπιτιών που διαδραματίζονται κατά την Πρώτη Ανάσταση, είναι εντυπωσιακά. Το “αντέτι”(έθιμο) θέλει, κατά τη διάρκεια της αναγνώσεως του Ευαγγελίου, να κτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών. Μόνο στο ναό του Πολιούχου του νησιού Αγίου Διονυσίου πραγματοποιούνται δύο ΑναστάσιμεςΘείες Λειτουργείες. Η πρώτη 1.00 π.μ. και η δεύτερη το πρωί του Πάσχα. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα γίνεται ο Εσπερινός της Αγάπης στον Ιερό Ναό του Αγίου Λαζάρου της πόλεως και λιτάνευση της επιβλητικής εικόνας της Παναγίας της Γαλανούσας καθώς και της εικόνας της Αναστάσεως. Τη Δευτέρα του Πάσχα τα περισσότερα χωριά της Ζακύνθου πανηγυρίζουν.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. ΠΑΤΜΟΣ. psaremagiaolous.gr
Στην Πάτμο, ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά δρώμενα είναι η μεγαλοπρεπής θρησκευτική τελετή του Ιερού Νιπτήρα το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης που βασίζεται στην Καινή Διαθήκη. Παραπέμπει σε αντίστοιχα βυζαντινά έθιμα και καθιερώθηκε, κατά την παράδοση στις αρχές του 17 ου αιώνα (περίοδος Τουρκοκρατίας) ως αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου. Την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η Αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. ΠΑΤΜΟΣ psaremagiaolous.gr
Την Κυριακή του Πάσχα στην Πάτμο, η ακολουθία της Δεύτερης Ανάστασης ή Εσπερινού της Αγάπης, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε πολλές γλώσσες. Την Τρίτη της Διακαινησίμου στην πλατεία της Αγιά-Λεβιάς στη Χώρα ο Ηγούμενος της Μονής κάνει αγιασμό και οι πιστοί προσκυνούν τα ιερά λείψανα και εικονίσματα που έχουν μεταφερθεί από τη μονή και τις ενορίες του νησιού και κρατούν χρυσοντυμένοι ιερομόναχοι. Ακολουθεί λιτανεία που καταλήγει στο μοναστήρι.
Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Ελληνικό Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. ΠΑΤΜΟΣ psaremagiaolous.gr
Στην Ύδρα, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής η νεολαία του νησιού χωρίζεται σε δύο ομάδες, εκ των οποίων η μία κατευθύνεται στην εκκλησία, για να στολίσει τον Επιτάφιο και η δεύτερη πηγαίνει στο λιμάνι. Η δεύτερη αυτή ομάδα παίρνει μια βάρκα, που έχει διατεθεί από τους νησιώτες για αυτόν τον σκοπό και φτιάχνει πάνω της μια κρεμάλα, η οποία κρέμεται πάνω από τη θάλασσα.
Στη συνέχεια, οι νέοι της ομάδας δημιουργούν ένα ομοίωμα του Ιούδα, με ξερά χόρτα, ξύλα και άχυρα και το τοποθετούν στην κρεμάλα. Το βράδυ, μετά την περιφορά του Επιταφίου, νησιώτες και τουρίστες, κατευθύνονται όλοι, μαζί με τον Επιτάφιο, στο λιμάνι. Εκεί ο Ιερέας ανεβαίνει επάνω στη βάρκα, περιλούζει το ομοίωμα με βενζίνη και του βάζει φωτιά. Σε 2-3 λεπτά το ομοίωμα έχει καεί και πέφτει ολόκληρο μέσα στη θάλασσα. Το κάψιμο έχει ολοκληρωθεί και με τις ευχές των πιστών τελειώνει το εντυπωσιακό αυτό έθιμο, που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται στο γήπεδο του νησιού.
Τα αερόστατα της Λαμπρής. Μοναδικό στην Ελλάδα είναι και το έθιμο των αερόστατων της Λαμπρής, που συναντάται στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας. Τη νύχτα της Ανάστασης, αμέσως μετά το “Χριστός Ανέστη” δεκάδες πιστοί, στην πλειοψηφία τους νεαρής ηλικίας, κατευθύνονται σε ένα ξέφωτο που βρίσκεται σε μικρό λοφίσκο. Εκεί έχουν από νωρίς δημιουργήσει κατασκευές, που μοιάζουν με μικρά αερόστατα και έχουν ενσωματωμένη μια ειδική θήκη, όπου υπάρχει ένα μικρό κερί. Οι νέοι ανάβουν τα κεριά και αφήνουν τα αερόστατα ελεύθερα. Αυτά, λόγω της άνωσης του αέρα, αλλά και της ζέστης που δημιουργεί η φλόγα του κεριού, αρχίζουν να ανυψώνονται στον ουρανό. Το θέαμα που παρουσιάζεται είναι εντυπωσιακό. Εκατοντάδες φωτάκια βρίσκονται στον αέρα και ταξιδεύουν, μέχρι να σβήσουν τα κεριά, συναγωνιζόμενα τα αστέρια της εαρινής νύχτας.
Το eging δεν σημαίνει “ομελέτα” (από το egg = αυγό;;;) για να γελάσουμε και λίγο… eging fishing σημαίνει απλά “ψάρεμα με καλαμαριέρες” για σουπιές ή καλαμάρια με καλάμι από την ακτή. Εμείς οι ερασιτέχνες τις σουπιές ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, τις πρώτες πρωινές ώρες, ή λίγο πριν νυχτώσει.
ΠΩΣ ΨΑΡΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΟΥΠΙΕΣ Τις Σουπιές μπορούμε να τις πιάσουμε ψαρεύοντας από την ακτή, αρκεί να ξέρουμε τους τόπους που θα τις αναζητήσουμε. Ως αλιευτικό εργαλείο χρησιμοποιούμε ένα κοινό καλάμι της αρεσκείας μας με μηχανισμό, όπως ένα ελαφρύ καλάμι για spinning (δηλαδή για συρτή ακτής). Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 mm, 1 καλαμαριέρα – ψαράκι διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων, έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί με παράμαλλο μήκους 50 πόντων έως 1 μέτρο.
Πετάμε στην θάλασσα και μόλις το ψαράκι προσθαλασωθεί αρχίζουμε να μαζεύουμε σιγά – σιγά πετονιά. Οι καλαμαριέρεα μοιάζει με ψάρι που κολυμπά αμέρυμνο, το βλέπει η σουπιά, επιτίθεται, πιάνεται στις βελόνες της καλαμαριέρας, εμείς μαζεύουμε την πετονιά με τη χρήση του μηχανισμού μας και φέρνουμε το κεφαλόποδο έξω. Καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε απόχη γιατί αν δεν έχει πιαστεί καλά από τα μουστάκια, μπορεί να «ξεβελονιαστεί» και να μας φύγει. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συλλάβουμε το βράδυ 4 – 5 σουπιές, που την επόμενη ημέρα θα γίνουν δόλωμα στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα. Ας μην ξεχνάμε ότι η σουπιά είναι από τους αγαπημένους μεζέδες της συναγρίδας, ενώ την προτιμούν τα μεγάλα τσαούσια και τα φαγκριά. Μια άλλη καλύτερη λύση είναι ίσως να καταλήξει στο τηγάνι ή στα κάρβουνα γιατί πρόκειται για σούπερ μεζέ !!!
ΟΙ ΣΟΥΠΙΕΣ ΩΣ ΔΟΛΩΜΑ Για να δολώσουμε τις σουπιές για ψάρεμα απο την ακτή, προχωρούμε στην παρακάτω διαδικασία: Τις Καθαρίζουμε και τις ξεπετσιάζουμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σώμα σε λωρίδες ή κομμάτια (ανάλογα το ψάρεμα), ενώ το κεφάλι και τα πλοκάμια γίνονται υπέροχες «φούστες» στο surfcasting. Ζωντανή η σουπιά είναι υπέροχο δόλωμα στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα περνώντας ένα ή 2 αγκίστρια (υπάρχει και σχετικό εξειδικευμένο θέμα).
Η ΣΟΥΠΙΑ Η Σουπιά, ή «Σηπία η κοινή» όπως είναι το επιστημονικό της όνομα ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων και διαθέτει 10 πλοκάμια, εκ των οποίων τα δυο είναι μεγαλύτερα. Μετά το κεφάλι επεκτείνεται το κυρίως σώμα που στην επάνω πλευρά του διαθέτει αυγοειδές όστρακο, το λεγόμενο κόκαλο της σουπιάς. Στο πίσω τμήμα του σώματός της βρίσκεται ο αδένας που εκκρίνει ένα μαύρο υγρό που ονομάζουμε μελάνι, μέρος του οποίου απελευθερώνει όταν αισθανθεί ότι κινδυνεύει. Με αυτό τον τρόπο θολώνει τα νερά και βρίσκει την ευκαιρία να ξεφύγει. Τρέφεται με γαρίδες και μικρά ψάρια, ενώ έχει την ικανότητα ν’ αλλάζει τα χρώματά της και να τα προσαρμόζει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Το μελάνι της χρησιμοποιείται στην ζωγραφική ενώ το κόκαλό της κονιορτοποιημένο είναι θαυμάσια σκόνη για καθαρισμό δοντιών!
Η βασικότερη ενέργεια στο ψάρεμα από το σκάφος για να έχουμε αλιευτική απόδοση, είναι η ακινητοποίησή του στο σημάδι που έχουμε επιλέξει για να ψαρέψουμε.
Στην περίπτωση της άγκυρας ρίχνουμε πολλά μέτρα αγκυρόσχοινο με αλυσίδα που μας κρατάει μεν σταθερούς, αν όμως αλλάξει λίγο ο αέρας φεύγουμε από το σημάδι και πρέπει να μαζέψουμε και να ξαναρίξουμε…
Στην περίπτωση της πλωτής, μας διατηρεί για λίγο στο σημάδι αλλά κάθε τόσο πρέπει να τη μαζεύουμε, να επιστρέφουμε στο σημάδι και να την ξαναρίχνουμε.
Και στις δύο περιπτώσεις ξοδεύουμε χρόνο από το ψάρεμα και χρήμα από την κατανάλωση βενζίνης – ειδικά σε πολύωρα ψαρέματα…
Η καλύτερη, όχι ανέξοδη αλλά αποδοτικότατη λύση στο ψάρεμα είναι ένας ηλεκτρονικός – ηλεκτρικός κινητήρας-άγκυρα που φροντίζει να μας διατηρεί ακινητοποιημένους στο σημάδι που έχουμε διαλέξει. Τοποθετείται κυρίως στην πλώρη του σκάφους, (αν και έχουμε δει και κατασκευές στην πρύμνη).
Δείτε στο video πως λειτουργεί η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα Minnkota στο ψάρεμα από σκάφος:
Η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα MinnkotaRiptideTerrovaiPilotLink
Η ηλεκτρική εξωλέµβια µηχανή Minn Kota i-Pilot, έχει ενσωµατωµένο δέκτη GPS και εργονοµικό ασύρµατο τηλεχειριστήριο µε οθόνη LCD, από το οποίο εκτελούνται όλες οι ρυθµίσεις και ο χειρισµός της μηχανής. Επιλέγουµε το σημάδι για να ψαρέψουµε κι αν το σκάφος παρασυρθεί περισσότερο από δυο µέτρα µακριά, το i-Pilot µας επαναφέρει αυτόµατα στο προεπιλεγμένο μας σηµείο µε τη βοήθεια της λειτουργίας Spot-Lock, δηλαδή σαν έξυπνη ηλεκτρονική άγκυρα.
Φτάνοντας στο σημάδι, κατεβάζουμε τη μηχανή στο νερό, ενεργοποιούμε το Spot-Lock, και αυτό µε τη βοήθεια του ενσωματωμένου GPS εκτελεί κινήσεις διορθώνοντας συνεχώς τη πορεία µας αφού στρίβει, και δίνει πρόσω – ανάποδα ανάλογα µε τον αέρα η το ρεύμα που επικρατεί. Μπορούμε επίσης να ρυθμίσουμε ταχύτητα και κατεύθυνση µε το ασύρματο τηλεχειριστήριο, από οποιοδήποτε και αν βρισκόμαστε.
i-Pilot και Record Track
Το i-Pilot που διαθέτει, έχει έξι μνήμες για αποθήκευση σημείων και μπορεί να πραγματοποιήσει πλοήγηση αυτόματα ανά πάσα στιγµή. Το i-Pilot επίσης µπορεί να αποθηκεύσει έως και έξι διαδροµές, µήκους 2 µιλίων η κάθε µία, τις οποίες µπορούµε να επαναλάβουµε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επιλέξουµε. Με το Record Track µπορούµε να αποθηκεύσουµε και να επαναλάβουµε όσες διαδροµές έχουν ήδη πραγµατοποιηθεί.
Αυτόµατος πιλότος
Η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα Minn Kota i-Pilot, διαθέτει ένα σύστημα αυτόµατου πιλότου, με ενσωματωμένο GPS, για να διατηρήσει την πορεία και την ταχύτητα του σκάφους µε ακρίβεια, στην κατεύθυνση που επιθυμούμε, είτε λόγω ανέμου, κυματισμού ή ρευμάτων. Ακόµη, µε τη λειτουργία Cruise control, έχουμε τη δυνατότητα να ρυθµίσουμε µε ακρίβεια την ταχύτητα του σκάφους µε 0,1 mph.
