Η βασικότερη ενέργεια στο ψάρεμα από το σκάφος για να έχουμε αλιευτική απόδοση, είναι η ακινητοποίησή του στο σημάδι που έχουμε επιλέξει για να ψαρέψουμε.
Στην περίπτωση της άγκυρας ρίχνουμε πολλά μέτρα αγκυρόσχοινο με αλυσίδα που μας κρατάει μεν σταθερούς, αν όμως αλλάξει λίγο ο αέρας φεύγουμε από το σημάδι και πρέπει να μαζέψουμε και να ξαναρίξουμε…
Στην περίπτωση της πλωτής, μας διατηρεί για λίγο στο σημάδι αλλά κάθε τόσο πρέπει να τη μαζεύουμε, να επιστρέφουμε στο σημάδι και να την ξαναρίχνουμε.
Και στις δύο περιπτώσεις ξοδεύουμε χρόνο από το ψάρεμα και χρήμα από την κατανάλωση βενζίνης – ειδικά σε πολύωρα ψαρέματα…
Η καλύτερη, όχι ανέξοδη αλλά αποδοτικότατη λύση στο ψάρεμα είναι ένας ηλεκτρονικός – ηλεκτρικός κινητήρας-άγκυρα που φροντίζει να μας διατηρεί ακινητοποιημένους στο σημάδι που έχουμε διαλέξει. Τοποθετείται κυρίως στην πλώρη του σκάφους, (αν και έχουμε δει και κατασκευές στην πρύμνη).
Δείτε στο video πως λειτουργεί η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα Minnkota στο ψάρεμα από σκάφος:
Η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα MinnkotaRiptideTerrovaiPilotLink
Η ηλεκτρική εξωλέµβια µηχανή Minn Kota i-Pilot, έχει ενσωµατωµένο δέκτη GPS και εργονοµικό ασύρµατο τηλεχειριστήριο µε οθόνη LCD, από το οποίο εκτελούνται όλες οι ρυθµίσεις και ο χειρισµός της μηχανής. Επιλέγουµε το σημάδι για να ψαρέψουµε κι αν το σκάφος παρασυρθεί περισσότερο από δυο µέτρα µακριά, το i-Pilot µας επαναφέρει αυτόµατα στο προεπιλεγμένο μας σηµείο µε τη βοήθεια της λειτουργίας Spot-Lock, δηλαδή σαν έξυπνη ηλεκτρονική άγκυρα.
Φτάνοντας στο σημάδι, κατεβάζουμε τη μηχανή στο νερό, ενεργοποιούμε το Spot-Lock, και αυτό µε τη βοήθεια του ενσωματωμένου GPS εκτελεί κινήσεις διορθώνοντας συνεχώς τη πορεία µας αφού στρίβει, και δίνει πρόσω – ανάποδα ανάλογα µε τον αέρα η το ρεύμα που επικρατεί. Μπορούμε επίσης να ρυθμίσουμε ταχύτητα και κατεύθυνση µε το ασύρματο τηλεχειριστήριο, από οποιοδήποτε και αν βρισκόμαστε.
i-Pilot και Record Track
Το i-Pilot που διαθέτει, έχει έξι μνήμες για αποθήκευση σημείων και μπορεί να πραγματοποιήσει πλοήγηση αυτόματα ανά πάσα στιγµή. Το i-Pilot επίσης µπορεί να αποθηκεύσει έως και έξι διαδροµές, µήκους 2 µιλίων η κάθε µία, τις οποίες µπορούµε να επαναλάβουµε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επιλέξουµε. Με το Record Track µπορούµε να αποθηκεύσουµε και να επαναλάβουµε όσες διαδροµές έχουν ήδη πραγµατοποιηθεί.
Αυτόµατος πιλότος
Η «έξυπνη» ηλεκτρονική άγκυρα Minn Kota i-Pilot, διαθέτει ένα σύστημα αυτόµατου πιλότου, με ενσωματωμένο GPS, για να διατηρήσει την πορεία και την ταχύτητα του σκάφους µε ακρίβεια, στην κατεύθυνση που επιθυμούμε, είτε λόγω ανέμου, κυματισμού ή ρευμάτων. Ακόµη, µε τη λειτουργία Cruise control, έχουμε τη δυνατότητα να ρυθµίσουμε µε ακρίβεια την ταχύτητα του σκάφους µε 0,1 mph.
Το ραντεβού δόθηκε και οι τρείς φίλοι συναντηθήκαμε λίγο πριν την ανατολή του ήλιου σ ένα υπέροχο τόπο! Η συγκεκριμένη εποχή «κρατούσε» Παλαμίδες και Λούτσους. Αγαπάμε το spinning που ανέκαθεν μας εντυπωσιάζει και μας δίνει πολλά και καλά ψάρια.
Το spinning είναι μία μορφή ψαρέματος που στηρίζεται στα τεχνητά δολώματα, χρησιμοποιούμε λεπτά εργαλεία ώστε τα ψάρια να μην πονηρεύονται και στηρίζεται στο να κουράσουμε το ψάρι πρίν το φέρουμε σχεδον εξαντλημένο στην απόχη μας.
Light Rock Fishing και Heavy Rock Fishing είναι οι ονομασίες που έδωσαν οι Ιάπωνες στο ψάρεμα με τεχνητά δολώματα.
Τα spinning καλάμια έχουν μήκος από 2,40 έως 2,70 μέτρα με κοντή λαβή, η μύτη τους έχει γρήγορη επαναφορά ώστε να μπορεί να δίνει κίνηση στο συγκεντρωμένο βάρος που έχει ένα πλανάκι χωρίς να λυγίζει υπερβολικά. Στο LRF μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και σκληρά δολώματα που δημιουργούν δόνηση μέσα στο νερό όπως τα vibration ή τα sinking pencil.
ΚΑΛΑΜΙΑ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟI ΝΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΑΛΛΑ και ΨΑΡΑΚΙΑ
Τα καλάμια οι μηχανισμοί τα νήματα τα παράμαλλα και τα ψαράκια που χρησιμοποιήσαμε ήταν:
Καλάμι 2,74 μέτρα με cw 21-56, μηχανισμός 4000 6,2/1, 0,37 mm αόρατο παράμαλλο και νήμα P 1,2.
Όσον αφορά το ψαράκι η παλαμίδα άρπαξε σε ένα Duo Lance 14,5 cm με βάρος 25,5 gr.
Καλάμι 2,70 μέτρα με cw 10-30, μηχανισμό 3000 5,2/1 νήμα P1 και αόρατο παράμαλλο 0,31. Ο Λούτσος άρπαξε σε ένα ψαράκι Kentozo 12,5 cm 17 gr.
ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΜΑΣ
Στο συγκεκριμένο ψάρεμα μας τίμησε ένας καλός Λούτσος και μια Παλαμίδα δυόμισι κιλά.
Ο Λούτσος είναι ψάρι που κυνηγάει σε πολλές συνθήκες, με αεράκι, και με λαδιά, αν μπει σε ένα χώρο για να κυνηγήσει, θα το κάνει και με το παραπάνω. Όπως είναι φυσικό, ένα ελαφρύ κατσάρωμα μπορεί να τον κάνει πιο επιθετικό, όμως υπάρχουν και βραδιές που το ψάρι αυτό κυνηγάει έντονα στη λαδιά.
Όταν ο καιρός είναι κάλμα τα μικρά ψαράκια κινούνται εντονότερα στην επιφάνεια και του τραβάει τη προσοχή. Όταν μπαίνουν κοπάδια λούτσων διαφορετικών μεγεθών στον ίδιο χώρο, τότε οι μεγαλύτεροι κάθονται χαμηλά και οι μικρότεροι ψηλότερα. Οι μικρότεροι τρώνε το ψιλό στην επιφάνεια, και οι πιο μεγάλοι τρώνε ότι περάσει από πάνω τους. Με έντονο κύμα μπορούμε να τους βρούμε και σε βραχώδεις παραλίες να κυνηγάνε μέσα στην ημέρα.
Ανεξάρτητα τον καιρό ο Λούτσας επιλέγει στρατηγικές θέσεις επίθεσης που κρίνονται από τα ρεύματα και την πορεία των μικρόψαρων.
Η Παλαμίδα ανήκει στην οικογένεια των σκομβροειδών στην οποία συναντάμε, ανάμεσα σε όλα τα τονοειδή. Πρόκειται για ένα είδος ψαριού από τα πιο γρήγορα και δυνατά μέσα στην θάλασσα. Το πιο συνηθισμένο μέγεθος που την συναντάμε είναι αυτό με βάρος μεταξύ των 2 και 4 κιλών ενώ δύσκολα ξεπερνά τα 10 κιλά. Το στόμα της διαθέτει πάνω και κάτω, μια σειρά μικρά αιχμηρά δόντια και το χαρακτηριστικό της είναι η μπλε ράχη με τις διαγώνιες σκούρες ραβδώσεις. Αυτές οι ραβδώσεις είναι ξεχωριστές για κάθε ψάρι, αποτελώντας την ταυτότητα του ενώ κατά την διάρκεια της ζωής του αλλάζουν μορφή όσο αυτό μεγαλώνει ηλικιακά.
Η Παλαμίδα βρίσκεται σε μια διαρκή μετακίνηση από τόπο σε τόπο, ακολουθώντας ή ψάχνοντας τα μεγάλα κοπάδια σαρδέλας ή άλλων ειδών μικρών ψαριών. Συμβιώνει μαζί με άλλα ψάρια του είδους της σχηματίζοντας κοπάδια και τρέφεται κυρίως με μικρά ψάρια και καλαμάρια.
Σεμινάρια Ψαρέματος ιδιαίτερα, θεωρητικά και πρακτικά στο σκάφος, τεχνική ψαρέματος με με tai rubber.Σεμινάρια Ψαρέματος ιδιαίτερα, θεωρητικά και πρακτικά στο σκάφος
Jigging, tai rubber, ψάρεμα με μολύβι φύλακα, συρτή, hitotsu tenya, βαθιά καθετή, παραγάδια.
Σεμινάρια ψαρέματος – Θεωρία.
Jigging, tai rubber, ψάρεμα με μολύβι φύλακα, συρτή, hitotsu tenya, βαθιά καθετή, παραγάδια.
ΟΜΑΔΙΚΑ ή ΙΔΙΕΤΑΙΡΑμαθήματα. Σεμινάρια ψαρέματος, Θεωρία και πράξη. Πληροφορίες : τηλ: 697-7677627
Στο εντευκτήριό του ΟΦΣΕ πραγατοποιήθηκε σεμινάριο ψαρέματος με θέμα: “jigging” και “Συρτή με μολύβι φύλακα”. Εισηγητής ο Νίκος Λυμπερόπουλος, συντάκτης στα περιοδικά: “Ψάρεμα και Φουσκωτό” (της εφημερίδας “ΕΘΝΟΣ”), “FISH”, YACHTING CAPITAL και της ιστοσελίδας www.psaremagiaolous.gr
Κατά τη διάρκεια στου σεμιναρίου παρουσιάστηκαν και αναλύθηκαν οι τεχνικές, οι διαδικασίες και οι παράμετροι των παραπάνω ειδών ψαρέματος, ενώ απαντήθηκαν ερωτήσεις των παρευρισκομένων. Επίσης έγινε αναφορά στις τεχνικές ψαρέματος jigging, ενώ ορίστηκε ημερομηνία για πρακτική εξάσκηση στο σκάφος.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Νικόλαος Λυμπερόπουλος: “Ξεκινήσαμε μαζί από το 2003 με το περιοδικό Fish, ενώ μετά δυο χρόνια επικοινωνούσαμε αλιευτικά και από ακόμη δύο περιοδικά: Ψάρεμα και Φουσκωτό και Έθνος Κυνήγι.
Να θυμηθούμε ακόμη τους 6 τόμους που κυκλοφόρησαν με θέματα: «Συρτή βυθού, Φύλακας και Jigging», «Συρτή από σκάφος», «Τεχνικές για Καλαμάρια», «Τεχνητά Δολώματα», «Τεχνικές για Χταπόδια και Σουπιές», «Δολώματα, Καλάμια, μηχανισμοί», όπου μοιράστηκα μαζί σας τεχνικές και τρόπους ψαρέματος.
Το eging fishing σημαίνει απλά “ψάρεμα με καλαμαριέρες” για σουπιές ή καλαμάρια με καλάμι από την ακτή. Εμείς οι ερασιτέχνες τις σουπιές ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, τις πρώτες πρωινές ώρες, ή λίγο πριν νυχτώσει.
ΠΩΣ ΨΑΡΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΟΥΠΙΕΣ Τις Σουπιές μπορούμε να τις πιάσουμε ψαρεύοντας από την ακτή, αρκεί να ξέρουμε τους τόπους που θα τις αναζητήσουμε. Ως αλιευτικό εργαλείο χρησιμοποιούμε τα ειδικά καλάμια με την ένδειξη egging, μηχανισμό 2500 – 3000, με νήμα pe 0,8 και 30mm παράμαλλο, με καλαμαριερες-γαριδα σε διάφορα χρώματα 2,5 ή 3,5. Μπορούμε βέβαια να χρησιμοποιήσουμε και ένα κοινό καλάμι της αρεσκείας μας με μηχανισμό, όπως ένα ελαφρύ καλάμι για spinning (δηλαδή για συρτή ακτής) αρκεί να είναι κατάλληλο σε βάρος με τις καλαμαριέρες που θα χρησιμοποιήσουμε. Δεν είναι η “απόλυτη” επιλογή, αλλά θα κάνουμε το ψάρεμά μας… Δένουμε πάνω σε λεπτό παράμαλλο περίπου ενός μέτρου 1 καλαμαριέρα – ψαράκι ή γαρίδα διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων, έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί λευκό ή συνδυασμό χρωμάτων.
Πετάμε στην θάλασσα και μόλις το ψαράκι προσθαλασωθεί και πάρει βάθος, αρχίζουμε να μαζεύουμε νήμα κάνοντας 2-3 απότομα τραβήγματα . Τη βλέπει η σουπιά, επιτίθεται, πιάνεται στις βελόνες της καλαμαριέρας, εμείς μαζεύουμε την πετονιά με τη χρήση του μηχανισμού μας και φέρνουμε το κεφαλόποδο έξω. Καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε απόχη γιατί αν δεν έχει πιαστεί καλά από τα μουστάκια, μπορεί να «ξεβελονιαστεί» και να μας φύγει. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συλλάβουμε το βράδυ 4 – 5 σουπιές, που την επόμενη ημέρα θα γίνουν δόλωμα στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα. Ας μην ξεχνάμε ότι η σουπιά είναι από τους αγαπημένους μεζέδες της συναγρίδας, ενώ την προτιμούν τα μεγάλα τσαούσια και τα φαγκριά. Μια άλλη καλύτερη λύση είναι ίσως να καταλήξει στο τηγάνι ή στα κάρβουνα γιατί πρόκειται για σούπερ μεζέ !!!
ΟΙ ΣΟΥΠΙΕΣ ΩΣ ΔΟΛΩΜΑ Για να δολώσουμε τις σουπιές για ψάρεμα απο την ακτή, προχωρούμε στην παρακάτω διαδικασία: Τις Καθαρίζουμε και τις ξεπετσιάζουμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σώμα σε λωρίδες ή κομμάτια (ανάλογα το ψάρεμα), ενώ το κεφάλι και τα πλοκάμια γίνονται υπέροχες «φούστες» στο surfcasting. Ζωντανή η σουπιά είναι υπέροχο δόλωμα στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα περνώντας ένα ή 2 αγκίστρια (υπάρχει και σχετικό εξειδικευμένο θέμα).
Η ΣΟΥΠΙΑ Η Σουπιά, ή «Σηπία η κοινή» όπως είναι το επιστημονικό της όνομα ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων και διαθέτει 10 πλοκάμια, εκ των οποίων τα δυο είναι μεγαλύτερα. Μετά το κεφάλι επεκτείνεται το κυρίως σώμα που στην επάνω πλευρά του διαθέτει αυγοειδές όστρακο, το λεγόμενο κόκαλο της σουπιάς. Στο πίσω τμήμα του σώματός της βρίσκεται ο αδένας που εκκρίνει ένα μαύρο υγρό που ονομάζουμε μελάνι, μέρος του οποίου απελευθερώνει όταν αισθανθεί ότι κινδυνεύει. Με αυτό τον τρόπο θολώνει τα νερά και βρίσκει την ευκαιρία να ξεφύγει. Τρέφεται με γαρίδες και μικρά ψάρια, ενώ έχει την ικανότητα ν’ αλλάζει τα χρώματά της και να τα προσαρμόζει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Το μελάνι της χρησιμοποιείται στην ζωγραφική ενώ το κόκαλό της κονιορτοποιημένο είναι θαυμάσια σκόνη για καθαρισμό δοντιών!
Το βαρίδι είναι εκείνο το αλιευτικό εργαλείο που θα μας επιτρέψει να ρίξουμε το δόλωμά μας στο σημείο που θέλουμε, εκεί που το καλό ψάρι θα το βρει και θα το καταπιεί αμέσως. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα συμβεί με τα «υποψιασμένα» ψάρια όπως ο Σαργός ή ακόμα περισσότερο η Τσιπούρα…
Στην θέα και μόνο κάποιας ελάχιστης διαφορετικής παρουσίας στον βυθό της θάλασσας όπως ένα βαρίδι, μπορεί να κοστίσει την φυγή του ψαριού που όπως προείπαμε είναι πολύ υποψιασμένο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το βαρίδι μας να ταιριάζει απόλυτα με τον συγκεκριμένο βυθό που ψαρεύουμε, ή τουλάχιστον να αποτελεί τμήμα του…
Η Λύση.
Μια πολύ καλή λύση είναι να βρούμε κενά κοχύλια, ή κελύφη μυδιών, ανάλογα τους οργανισμούς που υπάρχουν στην περιοχή και να τους γεμίσουμε με μολύβι.
Τα Υλικά.
Για το μολύβι – κοχύλι χρειαζόμαστε:
1 στριφταροπαραμάνα
Παλιά βαρίδια
Φωτιά
Μεταλλικό μικρό στρογγυλό δοχείο
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ
Ανοίγουμε την στριφταροπαραμάνα και τοποθετούμε το σύρμα στη σχισμή του κοχυλιού, έτσι ώστε το μάτι και το στριφτάρι να μείνουν απ’ έξω .
Ρίχνουμε μέσα σε ένα μικρό στρογγυλό μεταλλικό δοχείο που έχουμε τσακίσει λίγο, τα παλιά βαρίδια και το βάζουμε στη φωτιά μέχρι να λιώσουν.
Αφού λιώσει, χύνουμε προσεκτικά το μέταλλο στην οπή του κοχυλιού. Έτσι έχουμε ένα μολύβι – κοχύλι το οποίο μόλις πέσει στον πυθμένα κάθε άλλο παρά τρομάζει τα ψάρια αλλά μπορεί ακόμη και να κεντρίσει την περιέργειά τους…
Ακόμη ευκολότερο είναι να καλύψουμε με δυνατή κόλα τα μολύβια που θα χρησιμοποιήσουμε στο συγκεκριμένο ψάρεμα και κατόπιν να τα στριφογυρίσουμε στην άμμο ή το βοτσαλάκι που υπάρχει στην περιοχή.
Τότε σίγουρα θα έχουμε ένα μολύβι καμουφλαρισμένο το οποίο δεν θα τραβά την προσοχή των ψαριών και δεν θα το υποψιάζονται.
Το jigging είναι ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μικρά ή μεγαλύτερα βάθη με καλάμι και μηχανισμό. Με την μέθοδο του jigging, μπορούμε να πιάσουμε μεγάλα και καλά ψάρια όπως συναγρίδες, σφυρίδες , ροφούς, μαγιάτικα, φαγκριά τσαούσια κλπ.
Τι είναι το jigging Το jigging είναι ψάρεμα που γίνεται με καλάμι χρησιμοποιώντας μεταλλικά ομοιώματα ψαριού σε διάφορα βάρη τα οποία ονομάζονται «jigs» ή «πλάνοι». Τα καλάμια που χρησιμοποιούμε είναι συνήθως δίσπαστα 1,80 m, διαιρούμενα στην βάση τους για μεγαλύτερη ευκολία κατά τη μεταφορά τους και είναι κατασκευασμένα από υλικό ultra high carbon το οποίο προσδίδει μέγιστη δύναμη και ευαισθησία στα τσιμπήματα. Είναι εξοπλισμένα με ειδικά σχεδιασμένη λαβή για βέλτιστη ανάκρουση των πλάνων και ενισχυμένη βάση για πρόσθετη υποστήριξη όταν σηκώνουμε τα ψάρια από τον βυθό. Τα πολύ καλής ποιότητάς καλάμια διαθέτουν οδηγούς και προσάρτηση μηχανισμού Fuji. Οσο ελαφρύτερο το “ζευγάρι” μηχανισμός-καλάμι, τόσο πιο ξεκούραστο το “ανεβοκατέβασμα των πλάνων κατά τη διάρκεια του ψαρέματος.
Τι είναι τα jigs. Ο πλάνος (αγγλιστί jig), είναι ένα ψεύτικο ψάρι από μολύβι, ή απο βολφράμιο (μικρότερο μέγεθος – μεγαλύτερο βάρος) που εξωτερικά περιβάλετε από χρωματισμούς με πρισματικές αντανακλάσεις, ενώ διαθέτει έντονα τρισδιάστατα μάτια, ανάγλυφα βράγχια και λέπια. Αυτοί τουλάχιστον είναι οι καλής ποιότητος πλάνοι οι οποίοι είναι και οι αποδοτικοί, διότι μοιάζουν σχεδόν όπως ένα αληθινό ψάρι.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν πλάνοι διαφόρων μεγεθών, ειδών και βάρους, ανάλογα το είδος του Jigging που θα κάνουμε (vertical, slow κλπ). Ανάλογα το βάθος που θα ψαρέψουμε είναι το βάρος των πλάνων και το καλάμι που θα τους διαχειριστεί σωστά. Καλάμι 40-120 ή 60 – 150 γραμμάρια για παράδειγμα.
Αρματωσιά Το ψαράκι για jigging αρματώνετε με 1 ή 2 μεγάλα αγκίστρια με κοντό στέλεχος και μεγάλη καμπύλη. Το παράμαλλο με το οποίο θα δέσουμε το jig μας θα πρέπει να είναι αόρατο διαμέτρου 0,30 mm, ενώ το νήμα #P 0,8 έως #P 1,5 ( όπου είναι και ο προτεινόμενος τρόπος απο εμάς για slow jigging).
Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στη σύνδεση παράμαλλου – jig – αγκίστρων, όπου πρέπει ανάμεσα να τοποθετηθεί solid (κρίκος) δηλαδή η σειρά είναι: παράμαλλο, solid, split και πάνω στο split το jig και τα assist (αγκίστρια) όπως φαίνεται στη φωτογραφία). Αν το jig μας δεν έχει αγκίστρι θα πρέπει να δέσουμε μόνοι μας και μετά να περάσουμε στο νήμα θερμοπλαστικό σωληνάκι, ή στο δέσιμο κόλα. Κάποιες φορές το jig συνοδεύετε από αγκίστρια, τα οποία πωλούνται επίσης και ξεχωριστά ή ζευγάρια απο τα καταστήματα ειδών αλιείας που καλό είναι να διαλέξουμε μόνοι μας αυτά που ταιριάζουν στα ανάλογα jigs.
psaremagiaolous_jigging_αγκίστρια
Για light jigging ή slow sinking . Τα τεχνητά δολώματα με την πάροδο του χρόνου γίνονται καλύτερα και μοιάζουν όλο και περισσότερο στα ζωντανά. Οι επονομαζόμενοι ελληνιστί «καμπούρηδες» όπου στην «συνομοταξία» αυτή ανήκουν τα lucanus και τα fish ballς .
Το lucanus είναι ο “πρόγονος” θα λέγαμε των μολυβοκεφαλών που χρησιμοποιούμε πλέον στο tai rubber ή το hitotsu tenya. Το lucanus είναι ένα μικρό καλαμάρι που φωσφορίζει, τα πλοκάμια και τα μάτια του είναι όπως του αληθινού, διαθέτει 2 αγκίστρια με μικρά παράμαλλα μεγέθους πλοκαμιού που αλλάζουν πολύ εύκολα κι έχει διάφορα βαρη (εμείς έχουμε ψαρέψει με 160 γραμμάρια). Διαθέτει δύο μικρούς κρίκους, ένα στο επάνω κι έναν στο κάτω μέρος του σώματός του, ώστε από την επάνω πλευρά να δεθεί στο παράμαλλο της αρματωσιάς, ενώ σε οποιαδήποτε περίπτωση χρειαστούμε περισσότερο βάρος, δένουμε στον κάτω κρίκο του lucanus ένα κομμάτι πετονιάς περίπου 1 μέτρου με το απαιτούμενο βαρίδι.
Ένα από τα μεγάλα συν τους είναι ότι δεν χρειάζεται να ανεβοκατεβάζουμε το καλάμι τόσο έντονα, κάνουμ δηλαδή slow κινήσεις πανω – κάτω. Οι πιο «τεμπέληδες» μάλιστα απλά κρατούν το καλάμι, ενώ το «επάνω – κάτω» αναλαμβάνει το κυματάκι που θα κουνάει το σκάφος, οπου βέβαια πρόκειται για λανθασμένο τρόπο αν και κάποιοι τον προτιμούν… Με τον ίδιο τρόπο δουλεύει και το fish ball.
Μηχανισμός Επιλέγουμε μηχανισμό casting ή spining ανάλογα με την προτίμηση μας. Εμείς συνήθως ψαρεύουμε με casting. Ιδανικοί μηχανισμοί για jigging θεωρούνται εκείνοι με μαγνητικό έλεγχο της περιστροφής της μπομπίνας ελεγχόμενο με διακόπτη, ισχυρό σύστημα φρένων τα οποία καλό θα είναι να είναι προρυθμιζόμενα, σφραγισμένα ρουλεμάν, το υλικό κατασκευής του να είναι από γραφίτη και αλουμίνιο για όσο το δυνατόν λιγότερο βάρος. Η χωρητικότητά της πομπίνας του θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να χωρά 250 – 300 μέτρα νημα, με μια σχέση μετάδοσης από 5 έως 6:1.
psaremagiaolous_jigging
Ψαρεύοντας. Στο jigging πρέπει να έχουμε μεγάλη ακρίβεια στο κατέβασμα του δολώματος στα συγκεκριμένα σημεία των αποχών ή των μεγάλων βράχων. Βλέποντας το βάθος του συγκεκριμένου τόπου στο βυθόμετρό μας, μπορούμε να ρυθμίσουμε στο μηχανάκι μας (εάν διαθέτει) το βάθος που θέλουμε να κατέβει το jig μας, ακριβώς στα μέτρα θέλουμε, κάτι που μας λύνει τα χέρια και προστατεύει τα εργαλεία μας από το να κολλήσουν στα βράχια και να τα χάσουμε. Προσοχή όμως γιατί το μηχανάκι μαζί με το καλάμι θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν μικρότερο βάρος για να μπορέσουμε να κάνουμε συνεχώς τις γνωστές κίνηση (πάνω – κάτω) του jigging. Αν το εργαλείο μας είναι βαρύ θα κουραστούμε γρήγορα.
Το Tai Rubber είναι μια τεχνική ψαρέματος με τεχνητό δόλωμα που αποτελείται απο μια τρέσα σιλικόνης φωσφορούχα ή μη, αρματωμένη με 2 αγκίστρια και μια μολυβοκεφαλή για tai rubber, η οποία κατεβάζει την τρέσα στο βυθό. Για το κατέβασμα χρησιμοποιούμε κατάλληλο καλάμι και μηχανισμό που εξηγούμε παρακάτω.
To ψάρεμα με tai rubber γίνεται χωρίς δολωμένα αγκιστριά, διότι πολύ απλά δόλωμα είναι η ίδια η τρέσα. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως έχουμε δει ότι δολώνοντας το 1 αγκίστρι με μια λωρίδα καλαμαριού, ή με βιοδιασπώμενο δόλωμα, τα αποτελέσματα είναι ακόμη καλύτερα.
Η τεχνική και ο εξοπλισμός.
Πρόκειται για τεχνική που απευθύνεται στα περισσότερα ψάρια, Φαγκριά, Τσαούσια, Λυθρίνια, Σκαθάρια, Συναγρίδες κλπ. Ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι ελαφρύς και πολύ εύκολος στη χρήση. Μπορούμε να ψαρέψουμε σε πολλά και διάφορα βάθη, από 20 έως και 120 μέτρα εξαρτάται το σημάδι που θα ψάξουμε τα ψάρια με το βυθόμετρό μας.
Με tai rubber μπορούμε να ψαρέψουμε με καιρό αλλά και με ελαφρύ αεράκι. Δεν χρειάζεται η βάρκα να είναι σταθερή, καθώς η μολυβοκεφαλή με την τρέσα ψαρεύει και δουλεύει καθώς μας παρασύρει ο καιρός. Βασική προϋπόθεση όμως για επιτυχημένο ψάρεμα με tai rubber είναι ο σωστός εξοπλισμός που είναι ελαφρύς, για να είναι διαχειρίσιμος.
Το καλάμι.
Το καλάμι θα πρέπει να είναι κατασκευασμένο ειδικά για την τεχνική του Tai Rubber, από καρμπόν, λεπτό, ελαφρύ με πολύ ευαίσθητη μύτη, εύκαμπτο με δυνατό κορμό και πολλούς οδηγούς για να μπορεί να υποστηρίξει το λεπτό νήμα που θα ψαρέψουμε. Οι κορυφές αυτών των καλαμιών συνηθίζεται να είναι γεμάτες μικρούς οδηγούς δαχτυλίδια, ώστε να μας δίνει την πληροφορία στο χέρι μας ακόμα και στα πιο ευαίσθητα και απαλά τσιμπήματα που γίνονται από τα ψάρια πάνω στην τρέσα.
Η βάση του μηχανισμού συνήθως έχει από το κάτω μέρος του καλαμιού μία “σκανδάλη” η οποία μας βοηθάει να πιάνουμε καλά στο χέρι μας το καλάμι και τον μηχανισμό μαζί. Με αυτόν τον τρόπο ζυγίζει σωστά χέρι, καλάμι, μηχανισμός και κίνηση πάνω – κάτω του χεριού μας, ώστε το ψάρεμα γίνεται χωρίς να κουράζονται οι τένοντες και οι μύες του χεριού μας.
Ο μηχανισμός.
Ο μηχανισμός είναι κατηγορίας Bait Casting, καλής ποιότητας, στιβαρός, γιατί ουσιαστικά είναι ο βασικός “υπεύθυνος” που θα καταφέρει να μας φέρει το ψάρι στη βάρκα! Θα πρέπει να είναι γρήγορος στην περιστροφή του και να διαθέτει έναν κατανεμητή που μας βοηθάει να στρώνει το λεπτό νήμα σωστά . Τα φρένα του συνήθως είναι με αστέρα (Star Drag) που μας δίνει ένα προοδευτικό φρενάρισμα στην μάχη με ένα καλό ψάρι.
Ο εξοπλισμός μας γενικά είναι “light” ενώ προσωπικά κάνω προρύθμιση στα φρένα του στο 1,5 κιλό. Έτσι το ψάρι να παίρνει φρένα μετά από τάση 1,5 κιλού, ενώ πριν από αυτή υπεύθυνη η ευλυγισία του καλαμιού, ετσι κουράζεται το ψάρι κι έρχεται εύκολα στη βάρκα. Αν και οι εξοπλισμοί και τα φρένα θεωρούνται light, έχουμε πάρει ψάρια 4 και 5 κιλά.
Στο πλάι του μηχανισμού υπάρχει ρύθμιση μαγνητικών φρένων η οποία μας βοηθάει στην απελευθέρωση της μπάλας με την τρέσα όταν κατευθύνονται προς τον βυθό, ώστε να ελέγχεται η ανεξέλεγκτη περιστροφή της μπομπίνας και το γρηγορότερο απ οτι χρειάζεται ξετύλιγμα του νηματος, έτσι δεν μπερδεύεται. Αν ο μηχανισμός δεν έχει μαγνητικά φρένα μπορούμε να ελέγξουμε το ξετύλιγμα ακουμπώντας ελαφρά με τον αντίχειρα την μπομπίνα καθώς περιστρέφεται.
Το νημα.
Το νήμα που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι οκτάκλωνο λεπτό, δυνατό και το βασικότερο με σωστή διάμετρο. Μπορούμε να ψαρέψουμε νήμα από pe 08-015 χιλιοστά έως pe1,5-0,20 χιλιοστά. Το οκτάκλωνο νήμα μας βοηθάει όχι μόνο στο ότι είναι ανθεκτικότερο στις τριβές στην επαφή του με κάποιο βράχο, αλλά το βασικότερο είναι οτι λόγω της πολύ μαλακής υφής του, ρολάρει στους οδηγούς του καλαμιού πολύ εύκολα και στέλνει στον βυθό γρήγορα τη μολυβοκεφαλή με την τρέσα, που σημειωτέον είναι της τάξεως των 40 έως 150, αλλά και 250 ή 300 γραμμαρίων για πολύ βαθιά νερά.
Τους μηχανισμούς γεμίζουμε με 200 έως 300 μέτρα νήμα, γιατί το ψάρεμά μας μπορεί να είναι από 30 μέχρι και 120 μέτρα. Όσο αφορά την διάμετρο νήματος που θα τυλίξουμε στον μηχανισμό έχει να κάνει και με το βάρος της μολυβοκεφαλής που θα χρησιμοποιήσουμε. Χοντρή διάμετρος νήματος, βαριές μολυβοκεφαλές ώστε να μπορούν να κατέβουν σε βαθύ βυθό. Η λεπτή βέβαια διάμετρος νήματος μας επιτρέπει να ψαρέψουμε σε όλα τα βάθη και με διάφορα γραμμάρια, γι αυτό προσωπικά επιλέγω λεπτά εργαλεία. Οι μολυβοκεφαλές μπορούν να κατέβουν ευκολότερα στο βυθό με λεπτότερο νήμα γιατί παρασύρεται λιγότερο από τα ρεύματα μέσα στην θάλασσα.
Οι μολυβοκεφαλές και παράμαλλα.
Οι μολυβοκεφαλές ξεκινάνε από 40 – 50 γραμμάρια και φτάνουν μέχρι 120 -150 αλλά και βαρύτερες 250 ή και 300, ενώ υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε σχήματα και σε χρωματισμούς. Μπορούμε να αγοράσουμε μολυβοκεφαλή μαζί με τρέσα, ή τρέσες και μολυβοκεφαλές ξεχωριστά και να τις συνδυάσουμε.
Τα παράμαλλα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι Fluorocarbon. Το Fluorocarbon είναι κατασκευασμένο από πολλές καρμπονικές ίνες και αυτό το κάνει πολύ πιο ανθεκτικό στην τριβή του με τα βράχια ή στην επαφή του με τα δόντια του ψαριού. Η συνιστώμενη διάμετρος είναι από 0,18 χιλιοστά έως 0,30 ή και 0,35. Χοντρότερα παράμαλλα 0,40 ή 0,50 χιλιοστά χρησιμοποιούμε στα βαθιά νερά με βαριές μολυβοκεφαλές για αρκετά μεγάλα ψάρια.
Στο συγκεκριμένο ψάρεμα ψαρέψαμε με νήμα pe 1,5 με αόρατο παράμαλλο 3 οργιές 50 χιλιοστά, μολυβοκεφαλή 100 γραμμάρια στα 70 μέτρα, με καλάμι 1,90 που διαχειρίζεται μολυβοκεφαλές από 60 έως 150 γραμμάρια.
Η Τεχνική.
Βασική προϋπόθεση η μολυβοκεφαλή που θα χρησιμοποιήσουμε, να είναι ανάμεσα στα γραμμάρια που αναγράφονται επάνω στα χαρακρηριστικά του καλαμιού κι αυτό γιατί αν είναι ελαφρύτερη ή βαρύτερη, δεν θα κινηθεί σωστά κατά την άνοδο και την κάθοδο της, όποτε δεν κινείται σωστά.
Ξεκινώντας να ψαρεύουμε με tai rubber, απελευθερώνουμε το νήμα από τον μηχανισμό, ρίχνουμε τη μολυβοκεφαλή και την τρέσα ελεύθερα πλέον προς τον βυθό και περιμένουμε να πατώσει. Μόλις πατώσει παίρνουμε μια δύο καλαμιές και αρχίζουμε να ανεβάζουμε κάνοντας μικρές κινήσεις πάνω – κάτω ώστε ανεβάζοντας να δουλεύει η μολυβοκεφαλή με την τρέσα, για το οποίο είναι υπεύθυνη φυσικά και η πολύ λεπτή μύτη του καλαμιού. Συνήθως στα τελευταία 2 – 3 μέτρα του κατεβάσματος ή έως τα 10 μέτρα του ανεβάσματος, παίρνουμε ψάρι. Προσοχή! Μόλις νοιώσουμε τσίμπημα ΔΕΝ καρφώνουμε, μόνο συνεχίζουμε να τυλίγουμε, τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το καλάμι και τα φρένα του μηχανισμού που έχουμε ρυθμίσει όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Στο συγκεκριμένο ψάρεμα δολώσαμε στο ένα αγκίστρι της τρέσας μια πολύ μικρή σουπιά που έτυχε να πιάσει ένας φίλος μας στο λιμάνι. Η δελεαστική αυτή μπουκιά άρεσε στον Τσαούση της φωτογραφίας που ο φίλος μου ο Χρήστος έφερε στη βάρκα του.
Η λέξη SONAR (Ηχοβολιστικό) είναι η συντόμευση των λέξεων SOUND – NAVIGATION – RANGING. Η εφεύρεση και η ανάπτυξη του είχε σκοπό την ανακάλυψη των εχθρικών υποβρυχίων κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το ηχοβολιστικό (βυθόμετρο) αποτελείται από τα κάτωθι: 1) Οθόνη 2) Πομπό (βρίσκεται μέσα στην οθόνη) 3) Δέκτη (βρίσκεται μέσα στην οθόνη) 4) Αισθητήρα (transducer) (αντένα)
Ο πομπός δημιουργεί έναν υψηλό ηλεκτρικό παλμό και τον στέλνει στον αισθητήρα. Ο αισθητήρας (Transducer) μετατρέπει τους ηλεκτρικούς παλμούς σε ηχητικό σήμα και τους στέλνει μέσα στο νερό κάτω από το σκάφος σας. Όταν το ηχητικό σήμα συναντήσει κάποιο εμπόδιο, επιστρέφει στον αισθητήρα, μετατρέπεται σε ηλεκτρικό σήμα και στέλνεται στο δέκτη, ο οποίος το ενισχύει και το στέλνει στην οθόνη.
Η ταχύτητα του ήχου στο νερό είναι 1490 μέτρα το δευτερόλεπτο, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ της εκπομπής και της λήψης του σήματος μπορεί να μετρηθεί και έτσι καθορίζεται η απόσταση προς το αντικείμενο. Η λειτουργία αυτή επαναλαμβάνεται πολλές φορές κάθε δευτερόλεπτο.
Κύλιση διαγράμματος βυθού
Η κύλιση του βυθού στην οθόνη γίνεται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Η συσκευή στέλνει και λαμβάνει σήματα τα οποία εμφανίζει στην οθόνη. Επειδή συμβαίνει πολλές φορές το δευτερόλεπτο, μια συνεχόμενη γραμμή σχεδιάζεται κατά μήκος της οθόνης ζωγραφίζοντας το βυθό, επειδή ο ήχος επιστρέφει από κάθε αντικείμενο που υπάρχει μεταξύ της επιφάνειας και του βυθού εμφανίζεται και αυτό στην οθόνη.
Γνωρίζοντας την ταχύτητα του ήχου στο νερό και το χρόνο που κάνει η επιστροφή του ήχου στο δέκτη, η συσκευή μπορεί να σας δείχνει με μεγάλη ακρίβεια το βάθος του βυθού, των ψαριών, αλλά και κάθε αντικειμένου.
Τέσσερις είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την τέλεια λειτουργία της συσκευής.
1) Υψηλή ανάλυση οθόνης. Η οθόνη της συσκευής πρέπει να έχει υψηλή ανάλυση σε κάθετα σημεία (pixels) και πάρα πολύ καλή αντίθεση (βαθμός διαφοράς φωτεινού – σκούρου), όπως επίσης πάρα πολλά χρώματα, ώστε τα στοιχεία που εμφανίζονται να είναι λεπτομερή, κατανοητά και ξεκάθαρα με όλες τις συνθήκες φωτισμού.
2) Ευαίσθητος δέκτης. Ο δέκτης της συσκευής πρέπει να είναι ικανός να συναλλάσσεται με μεγάλη ποσότητα σημάτων, να μειώνει τα πάρα πολύ δυνατά σήματα και να ενισχύει τα αδύνατα σήματα που λαμβάνει από τον αισθητήρα (transducer). Πρέπει επίσης να μπορεί να διαχωρίζει τα σήματα που είναι το ένα κοντά στο άλλο, να τα εμφανίζει και να τα ξεχωρίζει στην οθόνη.
3) Μεγάλη ισχύς του πομπού. Ο πομπός της συσκευής να έχει μεγάλη δύναμη, να μπορεί να στέλνει το σήμα με ισχύ και να έχουμε επιστροφές σημάτων και από τους πιο αδύνατους στόχους για τέλεια διευκρίνιση του βυθού και των αντικειμένων που υπάρχουν σε αυτόν.
4) Αποτελεσματικός αισθητήρας. Ο αισθητήρας δεν πρέπει μόνο να μπορεί να δεχθεί τη μεγάλη ισχύ από τον πομπό, αλλά να μπορεί να μετατρέπει το ηλεκτρικό σήμα σε ηχητική ενέργεια με πολύ μικρή απώλεια, επίσης να μπορεί να ανιχνεύει και τα πιο αδύνατα επιστρεφόμενα σήματα από μεγάλα βάθη, αλλά και από πολύ μικρά ψάρια. Όλα τα συστήματα της συσκευής πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες με υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Συχνότητες
Συχνότητα είναι ο αριθμός των πλήρων παλμών ή δονήσεων που δημιουργούνται σε μια περίοδο χρόνου τυπικά σε ένα δευτερόλεπτο. Η συχνότητα των ηχητικών κυμάτων μετράται στην μονάδα Hertz. Ένα Hertz είναι ένας κύκλος ανά δευτερόλεπτο. Παράδειγμα ένας αισθητήρας 50 kHz λειτουργεί στους 50000 κύκλους ανά δευτερόλεπτο. Οι συχνότητες των βυθομέτρων είναι υπέρηχοι και δεν τιε ακούει ανθρώπινο αυτί αλλά ούτε και τα ψάρια.
Τα βυθόμετρα LOWRANCE εργάζονται στους 200, 83 και στους 50 χιλιοκύκλους ή σε συνδυασμούς 200/50 ή 200/83 χιλιοκύκλους. Υπάρχουν πλεονεκτήματα για την κάθε συχνότητα, αλλά για την καλύτερη παρατήρηση στη θάλασσα σε ρηχά νερά μέχρι 100 μέτρα είναι οι 200 χιλιόκυκλοι. Οι 200 kHz μπορούν να δουλέψουν μόνο σε μικρά βάθη διότι το μήκος κύματος της συχνότητας είναι μικρό, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάνε σε μεγάλο βάθος σε αντίθεση με τους 50 kHz που έχουν μεγάλο μήκος κύματος και πάνε σε μεγαλύτερο βάθος.
Μικρή συχνότητα (50 kHz) μεγάλο μήκος κύματος, μεγάλα βάθη, μεγάλη συχνότητα (200 kHz) μικρό μήκος κύματος, μικρά βάθη είναι αντιστρόφως ανάλογα.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα οφέλη κάθε συχνότητας στην παρατήρηση των ψαριών και των άλλων αντικειμένων. Το μήκος κύματος του ηχητικού σήματος ορίζεται από την συχνότητα των ηχητικών παλμών και την πυκνότητα του μέσου που ο ήχος ταξιδεύει. Για να βρούμε το μήκος κύματος, διαιρούμε την ταχύτητα του ήχου στο νερό με την συχνότητα που χρησιμοποιούμε.
Γνωρίζουμε ότι η ταχύτητα μετάδοσης του ήχου στο νερό είναι 1490 μέτρα το δευτερόλεπτο, εάν χρησιμοποιούμε αισθητήρα 200 χιλιοκύκλων τότε το μήκος του κύματος θα είναι 1490 μέτρα/δευτερόλεπτο: 200000 κύκλοι/δευτερόλεπτο= 0,00745 μέτρα/κύκλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους 50 χιλιοκύκλους. 1490 μ/δ : 50000 κ/δ = 0,0298 μ/κ.
Παρατηρώντας το μήκος κύματος στους 200 χιλιοκύκλους και στους 50 χιλιοκύκλους βλέπουμε ότι στους 200 kHz το μήκος κύματος είναι πολύ μικρότερο από τους 50 kHz, οπότε θα έχουμε πολύ καλύτερη παρατήρηση ακόμη και των πολύ μικρών ψαριών που αυτά ίσως να μην φαίνονται στους 50 kHz. Με τους 200 kHz μπορείτε να κινείστε με μεγάλες ταχύτητες σε ρηχά νερά και να έχετε βυθό χωρίς μεγάλες παρεμβολές από ανεπιθύμητα παράσιτα.
Βλέπετε καλύτερα τους ήχους των ψαριών στην οθόνη λόγω του μικρού μήκους κύματος του σήματος και μπορείτε να βλέπετε δύο ξεχωριστούς ήχους ψαριών εάν αυτά βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο αντί μιας μάζας που συμβαίνει στους 50 kHz λόγω του μεγάλου μήκους κύματος. Οι 50 χιλιόκυκλοι εφόσον μπορούν να πάνε σε μεγάλα βάθη, είναι για καλύτερη παρατήρηση σε πιο βαθιά νερά, έναντι των 200 χιλιοκύκλων.
Οι αισθητήρες (Transducer) των 200 χιλιοκύκλων έχουν μικρότερο άνοιγμα γωνίας έναντι μεγαλυτέρου ανοίγματος γωνίας στους αισθητήρες των 50 χιλιοκύκλων. Το άνοιγμα γωνίας έχει σχέση με το μέγεθος του αισθητήρα.
Γενικά χρησιμοποιούμε στη θάλασσα και στη χώρα μας για ρηχά νερά τους 200 χιλιοκύκλους και για βαθιά νερά τους 50 χιλιοκύκλους οι 83 χιλιόκυκλοι χρησιμοποιούνται σε χώρες που δεν έχουν βαθιά νερά.
Tip: Από την αλιευτική μας εμπειρία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τις δυο δέσμες συγχρόνως.
Η ιστορία των βυθομέτρων-fishfinderLowrance
Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, ο Κάρλ Λόουρανς και οι γιοι του Άρλεν και Ντάρελ, λόγω της μεγάλης αγάπης που είχαν προς το ψάρεμα, άρχισαν τις υποβρύχιες καταδύσεις και άρχισαν να παρατηρούν τις συνήθειες των ψαριών (μετακινήσεις, τόποι διαβίωσης, θερμοκρασίες κλπ).
Τα χρόνια αυτά, λίγοι άνθρωποι, χρησιμοποιούσαν τα μεγάλα επαγγελματικά βυθόμετρα, τα οποία λειτουργούσαν με λυχνίες, σε χαμηλές συχνότητες και με μεγάλες καταναλώσεις σε αμπέρ και ήταν αδύνατο να δείξουν μεμονωμένα ψάρια, έδειχναν μόνο μεγάλα κοπάδια ψαριών.
Ο Κάρλ και οι γιοι του άρχισαν να σχεδιάζουν ένα μικρό φορητό βυθόμετρο το οποίο θα έβρισκε και το μεμονωμένο ψάρι.
Μετά από χρόνια έρευνα και σκληρή δουλειά κατασκευάσθηκε το πρώτο μικρό ερασιτεχνικό βυθόμετρο το οποίο θα άλλαζε για πάντα την παγκόσμια ιστορία του ψαρέματος.
Το 1957 δημιουργήθηκε μια νέα βιομηχανική μονάδα με την κατασκευή και την πώληση του πρώτου ερασιτεχνικού βυθομέτρου με τρανζίστορ. Το 1959 η εταιρία Lowrance παρουσίασε ένα μικρό πράσινο κουτί, το οποίο έγινε το πιο δημοφιλές βυθόμετρο σε όλο τον κόσμο και ήταν το πρώτο πετυχημένο ερασιτεχνικό βυθόμετρο. Περισσότερα από 1 000 000 τεμάχια κατασκευάσθηκαν μέχρι το 1984, όπου σταμάτησε η παραγωγή του, λόγω μεγάλου κόστους. Από το 1957 έως σήμερα η Lowrance είχε μακρύ δρόμο. Από το μικρό πράσινο κουτί, στα τελευταίας τεχνολογίας αριστουργήματα «Βυθόμετρα και GPS» η LOWRANCE συνεχίζει να ηγείται στην παγκόσμια αγορά του ερασιτεχνικού βυθομέτρου.
Διάφορα άλλα αξιόπιστα βυθόμετρα – fishfinder είναι τα: Furuno, Simrad, Garmin κλπ.
Σεμινάρια Ψαρέματος ιδιαίτερα, θεωρητικά και πρακτικά στο σκάφος, τεχνική ψαρέματος με με tai rubber.
κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
Το Tai Rubber είναι μια τεχνική ψαρέματος με τεχνητό δόλωμα που αποτελείται απο μια τρέσα σιλικόνης φωσφορούχα ή μη, αρματωμένη με 2 αγκίστρια και μια μολυβοκεφαλή για tai rubber, η οποία θα κατεβάσει την τρέσα στο βυθό. Για το κατέβασμα χρησιμοποιούμε κατάλληλο καλάμι και μηχανισμό που εξηγούμε παρακάτω.
To ψάρεμα με tai rubber γίνεται χωρίς δολωμένα αγκιστριά, διότι πολύ απλά δόλωμα είναι η ίδια η τρέσα. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως “κλέβουμε” λίγο και δολώνουμε τα αγκίστρια με μια πολύ λεπτή λωρίδα καλαμαριού, ως προέκταση της τρέσας μας. Έτσι στο συγκεκριμένο ψάρεμα που πιάσαμε λυθρίνια χρησιμοποιήσαμε λουριδίτσα καλαμαριού, αν και όπως είπαμε δεν χρειάζεται.
Η τεχνική και ο εξοπλισμός.
Πρόκειται για τεχνική που απευθύνεται στα περισσότερα ψάρια, Φαγκριά, Τσαούσια, Λυθρίνια, Σκαθάρια, Συναγρίδες, Τσιπούρες κλπ.
Το Tai Rubber είναι διασκεδαστικό και εύκολο ψάρεμα που μπορεί να απολαύσει ο καθένας μας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις, ούτε κάποια σπουδαία εμπειρία.
Ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι ελαφρύς και πολύ εύκολος στη χρήση. Μπορούμε να ψαρέψουμε σε πολλά και διάφορα βάθη, από 20 έως και 120 μέτρα εξαρτάται το σημάδι που θα ψάξουμε τα ψάρια με το βυθόμετρό μας.
Με tai rubber μπορούμε να ψαρέψουμε με καιρό αλλά και με ελαφρύ αεράκι. Δεν χρειάζεται η βάρκα να είναι σταθερή, καθώς η μολυβοκεφαλή με την τρέσα ψαρεύει και δουλεύει καθώς μας παρασύρει ο καιρός. Βασική προϋπόθεση όμως για επιτυχημένο ψάρεμα με tai rubber είναι ο σωστός εξοπλισμός που είναι ελαφρύς, για να ειναι διαχειρίσιμος.
Το καλάμι.
Το καλάμι θα πρέπει να είναι κατασκευασμένο ειδικά για την τεχνική του Tai Rubber, από καρμπόν, λεπτό, ελαφρύ με πολύ ευαίσθητη μύτη, εύκαμπτο με δυνατό κορμό και πολλούς οδηγούς για να μπορεί να υποστηρίξει το λεπτό νήμα που θα ψαρέψουμε. Οι κορυφές αυτών των καλαμιών συνηθίζεται να είναι γεμάτες μικρούς οδηγούς δαχτυλίδια, ώστε να μας δίνει την πληροφορία στο χέρι μας ακόμα και στα πιο ευαίσθητα και απαλά τσιμπήματα που γίνονται από τα ψάρια πάνω στην τρέσα.
Η βάση του μηχανισμού συνήθως έχει από το κάτω μέρος του καλαμιού μία “σκανδάλη” η οποία μας βοηθάει να πιάνουμε καλά στο χέρι μας το καλάμι και τον μηχανισμό μαζί. Με αυτόν τον τρόπο ζυγίζει σωστά χέρι, καλάμι, μηχανισμός και κίνηση πάνω – κάτω του χεριού μας, ώστε το ψάρεμα γίνεται χωρίς να κουράζονται οι τένοντες και οι μύες του χεριού μας.
Ο μηχανισμός.
Ο μηχανισμός είναι κατηγορίας Bait Casting, καλής ποιότητας, στιβαρός, γιατί ουσιαστικά είναι ο βασικός “υπεύθυνος” που θα καταφέρει να μας φέρει το ψάρι στη βάρκα! Θα πρέπει να είναι γρήγορος στην περιστροφή του και να διαθέτει έναν κατανεμητή που μας βοηθάει να στρώνει το λεπτό νήμα σωστά . Τα φρένα του συνήθως είναι με αστέρα (Star Drag) που μας δίνει ένα προοδευτικό φρενάρισμα στην μάχη με ένα καλό ψάρι.
Ο εξοπλισμός μας γενικά είναι “light” ενώ προσωπικά κάνω προρύθμιση στα φρένα του στο 1,5 κιλό. Έτσι το ψάρι να παίρνει φρένα μετά από τάση 1,5 κιλού, ενώ πριν από αυτή υπεύθυνη η ευλυγισία του καλαμιού, ετσι κουράζεται το ψάρι κι έρχεται εύκολα στη βάρκα. Αν και οι εξοπλισμοί και τα φρένα θεωρούνται light, έχουμε πάρει ψάρια 4 και 5 κιλά.
Στο πλάι του μηχανισμού υπάρχει ρύθμιση μαγνητικών φρένων η οποία μας βοηθάει στην απελευθέρωση της μπάλας με την τρέσα όταν κατευθύνονται προς τον βυθό, ώστε να ελέγχεται η ανεξέλεγκτη περιστροφή της μπομπίνας και το γρηγορότερο απ οτι χρειάζεται ξετύλιγμα του νηματος, έτσι δεν μπερδεύεται. Αν ο μηχανισμός δεν έχει μαγνητικά φρένα μπορούμε να ελέγξουμε το ξετύλιγμα ακουμπώντας ελαφρά με τον αντίχειρα την μπομπίνα καθώς περιστρέφεται.
Το νημα.
Το νήμα που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι οκτάκλωνο λεπτό, δυνατό και το βασικότερο με σωστή διάμετρο. Μπορούμε να ψαρέψουμε νήμα από pe 08-015 χιλιοστά έως pe1,5-0,20 χιλιοστά. Το οκτάκλωνο νήμα μας βοηθάει όχι μόνο στο ότι είναι ανθεκτικότερο στις τριβές στην επαφή του με κάποιο βράχο, αλλά το βασικότερο είναι οτι λόγω της πολύ μαλακής υφής του, ρολάρει στους οδηγούς του καλαμιού πολύ εύκολα και στέλνει στον βυθό γρήγορα τη μολυβοκεφαλή με την τρέσα, που σημειωτέον είναι της τάξεως των 40 έως 150, αλλά και 250 ή 300 γραμμαρίων για πολύ βαθιά νερά.
Τους μηχανισμούς γεμίζουμε με 200 έως 300 μέτρα νήμα, γιατί το ψάρεμά μας μπορεί να είναι από 30 μέχρι και 120 μέτρα. Όσο αφορά την διάμετρο νήματος που θα τυλίξουμε στον μηχανισμό έχει να κάνει και με το βάρος της μολυβοκεφαλής που θα χρησιμοποιήσουμε. Χοντρή διάμετρος νήματος, βαριές μολυβοκεφαλές ώστε να μπορούν να κατέβουν σε βαθύ βυθό. Η λεπτή βέβαια διάμετρος νήματος μας επιτρέπει να ψαρέψουμε σε όλα τα βάθη και με διάφορα γραμμάρια, γι αυτό προσωπικά επιλέγω λεπτά εργαλεία. Οι μολυβοκεφαλές μπορούν να κατέβουν ευκολότερα στο βυθό με λεπτότερο νήμα γιατί παρασύρεται λιγότερο από τα ρεύματα μέσα στην θάλασσα.
Οι μολυβοκεφαλές και παράμαλλα.
Οι μολυβοκεφαλές ξεκινάνε από 40 – 50 γραμμάρια και φτάνουν μέχρι 120 -150 αλλά και βαρύτερες 250 ή και 300, ενώ υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε σχήματα και σε χρωματισμούς. Μπορούμε να αγοράσουμε μολυβοκεφαλή μαζί με τρέσα, ή τρέσες και μολυβοκεφαλές ξεχωριστά και να τις συνδυάσουμε.
Τα παράμαλλα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι Fluorocarbon. Το Fluorocarbon είναι κατασκευασμένο από πολλές καρμπονικές ίνες και αυτό το κάνει πολύ πιο ανθεκτικό στην τριβή του με τα βράχια ή στην επαφή του με τα δόντια του ψαριού. Η συνιστώμενη διάμετρος είναι από 0,18 χιλιοστά έως 0,30 ή και 0,35. Χοντρότερα παράμαλλα 0,40 ή 0,50 χιλιοστά χρησιμοποιούμε στα βαθιά νερά με βαριές μολυβοκεφαλές για αρκετά μεγάλα ψάρια.
Στο συγκεκριμένο ψάρεμα ψαρέψαμε με νήμα pe 018, με αόρατο παράμαλλο 2 οργιές 28 χιλιοστά, μολυβοκεφαλή 100 γραμμάρια στα 70 μέτρα, με καλάμι 1,90 που διαχειρίζεται μολυβοκεφαλές από 40 έως 200 γραμμάρια.
Η Τεχνική.
Βασική προϋπόθεση η μολυβοκεφαλή που θα χρησιμοποιήσουμε, να είναι ανάμεσα στα γραμμάρια που αναγράφονται επάνω στα χαρακρηριστικά του καλαμιού κι αυτό γιατί αν είναι ελαφρύτερη ή βαρύτερη, δεν θα κινηθεί σωστά κατά την άνοδο και την κάθοδο της, όποτε δεν θα ψαρεύει καν…
Ξεκινώντας να ψαρεύουμε με tai rubber, απελευθερώνουμε το νήμα από τον μηχανισμό, ρίχνουμε τη μολυβοκεφαλή και την τρέσα ελεύθερα πλέον προς τον βυθό και περιμένουμε να πατώσει. Μόλις πατώσει παίρνουμε μια δύο καλαμιές και αρχίζουμε να ανεβάζουμε κάνοντας μικρές κινήσεις πάνω – κάτω ώστε ανεβάζοντας να δουλεύει η μολυβοκεφαλή με την τρέσα, για το οποίο είναι υπεύθυνη φυσικά και η πολύ λεπτή μύτη του καλαμιού. Συνήθως στα τελευταία 2 – 3 μέτρα του κατεβάσματος ή έως τα 10 μέτρα του ανεβάσματος, παίρνουμε ψάρι. Προσοχή! Μόλις νοιώσουμε τσίμπημα ΔΕΝ καρφώνουμε, μόνο συνεχίζουμε να τυλίγουμε, τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το καλάμι και τα φρένα του μηχανισμού που έχουμε ρυθμίσει όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Αγριότητα, επιθετικότητα, δύναμη και νοστιμιά, είναι τα 4 χαρακτηριστικά του ψαριού αυτού που αποκαλείται και «Μπαρμπούνι του αφρού».
Ο λόγος για τον λούτσο, που ψαρεύεται με συρτή από βάρκα, ή με surfcasting και spinning από ακτή. Το ψάρεμά του με συρτή από σκάφος είναι απλή τεχνική και πραγματοποιείται με το καλάρισμα νήματος πίσω από το σκάφος περίπου 60 – 70 μέτρα. Τα καλάμια που χρησιμοποιούμε γι αυτά τα ψαρέματα είναι μεγέθους οκτώ έως δέκα λιμπρών, ενώ τα μηχανάκια περιέχουν νήμα συνήθως pe 1,5 εως 2 (εξαρτάται και απο τα χαρακτηριστικά του καλαμιού), με μηχανισμούς 3000 – 4000.
Ένα καλάμι 30 λιμπρών, με οδηγούς rings (δακτύλιοι) και μήκος έως 2.20 μέτρων με ευλύγιστο άκρο είναι ότι πρέπει. Ο μηχανισμός που προσαρμόσαμε στο καλάμι ήταν με υψηλή σχέση 6.0/1. Δηλαδή για κάθε μία (1) πλήρη στροφή του λεβιέ το καρούλι της πετονιάς περιστρέφεται 6 φορές (6.0).
Τα τεχνητά δολώματα Η τεχνολογία αλλάζει και τα καθιστά τα τεχνητα δολώματα όλο και πιο αληθοφανή. Ψεύτικα ψαράκια είχαν χρησιμοποιηθεί την τελευταία περίοδο της παλαιολιθικής εποχής κι ακόμα περισσότερο την νεολιθική εποχή. Αυτά τα δολώματα αποτελούντο από λεπτές πλάκες κόκαλου, ατρακτοειδούς σχήματος, εφοδιασμένες μ’ αγκίστρια ή ακίδες για να πιάνουν το ψάρι που τσίμπαγε. Οι Εσκιμώοι των πόλων, χρησιμοποιούν με μεγάλη μαεστρία και καλά αποτελέσματα τεχνητά δολώματα από κοκάλινες πλάκες που όταν κινούνται στο νερό, μοιάζουν με μικρό ψάρι. Αυτό το αρκετά έξυπνο τέχνασμα χρησιμοποιούσαν επίσης οι φυλές των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής κι ιδιαίτερα αυτές, στα εδάφη του Καναδά, που περισσότερο ψάρευαν, παρά κυνηγούσαν. Σήμερα τα τεχνητά δολώματα μπορούμε να τα προμηθευτούμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας.
Τα τεχνητά ψαράκια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για το ψάρεμα του λούτσου, είναι μήκους 12 – 16 εκατοστών. Πολύ καλή δουλειά κάνουν και τα ευρείας χρήσεως γνωστά μας κουταλάκια, ας μην τα ξεχνάμε…
Η αρματωσιά της συρτης. Για να φτιάξουμε την αρματωσιά της συρτής θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τέσσερις έως πέντε οργιές πετονιά αορατη 40 mm. Στο τέλος της μάνας πριν δέσουμε στριφτάρι ψιλό βαρέως τύπου, μπορούμε να περάσουμε ένα συρόμενο μέτριο μολύβι, εκτός αν το ψαράκι μας έχει γλώσσα και δουλεύει από 1 έως 4 μέτρα από μόνο του. Αφού δέσουμε το στριφτάρι από τη μία του πλευρά στη μάνα, δένουμε το παράμαλλο από την άλλη πλευρά του και στο τέλος της ένα από τα τεχνητά δολώματα της επιλογής μας. Μεταξύ στριφταριού και βαριδιού μπορούμε να περάσουμε και μια χάντρα, ώστε όταν το βαρίδι κάποιες φορές συρθεί, να μην χτυπά και τραυματίζει τον κόμπο του νηματος, αλλά να βρίσκει την χάντρα.
Η ταχύτητα πλεύσης. Βασικό ρόλο για το σωστό ψάρεμα συρτής, παίζει η ταχύτητα που θα «σύρουμε» το αλιευτικό μας εργαλείο. Για το συγκεκριμένο ψάρεμα στο οποίο αναφερόμαστε το όργανο μας θα πρέπει να δείχνει 4 μίλια περίπου (όχι λιγότερο). Μόλις «χτυπήσει» το ψάρι νομίζει κανείς ότι το αλιευτικό εργαλείο κόλλησε στον βυθό! Αμέσως σταματάμε το σκάφος και μαζεύουμε την πετονιά προσέχοντας να μη δώσουμε «μπόσικα» στο ψάρι, είτε ψαρεύουμε με το χέρι είτε με καλάμι. Δίνουμε λίγο «αβάντζο» στα φρένα του μηχανισμού και μόλις ο λούτσος φτάσει κοντά στο σκάφος χρησιμοποιούμε απόχη για να τον φέρουμε μέσα. Τώρα βέβαια η απόχη μας θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να τον χωρέσει, διαφορετικά θα δυσκολευτούμε πολύ, ή μπορεί ακόμη και να χάσουμε το ψάρι αν η απόχη είναι κοντή.
Χρήσιμες πληροφορίες Χρησιμοποιούμε πάντα τεχνητό ψαράκι στα ίδια χρώματα με αυτά που υπάρχουν στην περιοχή π[ου κυνηγά το ψάρι. Είτε αθερίνα είτε σαρδέλα είτε γαύρο κλπ, αυτό είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας. Μια δοκιμασμένη τεχνική ακόμη, είναι να χρωματίσουμε τα βράγχια του τεχνητού ψαριού με κόκκινο αδιάβροχο μαρκαδόρο, ώστε το τεχνητό ψαράκι να φαίνεται τραυματισμένο, άρα ελκυστικότερο… Μόλις φέρουμε τον πρώτο λούτσο στη βάρκα, κόβουμε με μαχαίρι επάνω από το κεφάλι στο σβέρκο του και αφήνουμε το αίμα να τρέξει στη θάλασσα. Το αίμα του ψαριού περισσότερο από κάθε άλλο, προσελκύει τα υπόλοιπα ψάρια του κοπαδιού, που μόλις το μυρίσουν τρέχουν προς το μέρος μας.
