Μετακυλίεται η ημερομηνία εφαρμογής της απόφασης Αριθ. 292015 (ΦΕΚ4966 Β 27/10/21), η ισχύς της οποίας άρχιζε την 18-12- 2021.
Η οριστική ημερομηνία εφαρμογής της σχετικής απόφασης θα καθοριστεί από τον Υφυπουργό Υποδομών και Μεταφορών, αρμόδιο για τις Μεταφορές, κ. Μιχάλη Παπαδόπουλο.
Στο χρονικό αυτό διάστημα θα μελετηθεί η δυνατότητα χορήγησης αδειών κυκλοφορίας και πινακίδων με τη διαδικασία που περιγράφεται στην αριθ. 292015/2021 απόφαση (βεβαίωση μηχανολόγου) και σε όσα ρυμουλκούμενα δεν είχαν χορηγηθεί σημειώματα έλξης (ιδιοκατασκευές, ρυμουλκούμενα χωρίς έγκριση τύπου) με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η περαιτέρω κυκλοφορία τους.
Ηλεκτρική άγκυρα απόλυτα ελεγχόμενη από ασύρματο τηλεχειριστήριο. Εξοπλισμένη με GPS και αυτόματο σύστημα πλοήγησης. Δεν χρειάζεται θερμική ασφάλεια, καθώς ο κινητήρας έχει ενσωματωμένη ασφάλεια για το ρεύμα και την υπερθέρμανση και είναι αθόρυβη.
Λειτουργίες πλοήγησης
Χειροκίνητη λειτουργία με τη χρήση τηλεχειριστηρίου ή διακόπτη ποδιού
Λειτουργία αγκυροβολίας σταθερού σημείου
Λειτουργία προκαθορισμένης διαδρομής
Λειτουργία με προκαθορισμένη σταθερή ταχύτητα
Η μηχανή προσφέρει στο χρήστη τα ακόλουθα οφέλη:
Να πλησιάζει αθόρυβα και να παραμένει ακριβώς πάνω από το σημείο που επιθυμεί να ψαρέψει καθώς με το GPS διορθώνεται αυτόματα η θέση του σκάφους
Να καταγράψει & να αποθηκεύσει διαδρομές που στη συνέχεια θα μπορεί να επαναλάβει με ακρίβεια
Να περάσει με προκαθορισμένη σταθερή ταχύτητα πάνω από αποθηκευμένες διαδρομές
Να ελέγχει χειροκίνητα το σκάφος προς όποια κατεύθυνση θέλει και με εναλλαγές στην ταχύτητα.
Η λέξη SONAR (Ηχοβολιστικό) είναι η συντόμευση των λέξεων SOUND – NAVIGATION – RANGING. Η εφεύρεση και η ανάπτυξη του είχε σκοπό την ανακάλυψη των εχθρικών υποβρυχίων κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το ηχοβολιστικό (βυθόμετρο) αποτελείται από τα κάτωθι: 1) Οθόνη 2) Πομπό (βρίσκεται μέσα στην οθόνη) 3) Δέκτη (βρίσκεται μέσα στην οθόνη) 4) Αισθητήρα (transducer) (αντένα)
Ο πομπός δημιουργεί έναν υψηλό ηλεκτρικό παλμό και τον στέλνει στον αισθητήρα. Ο αισθητήρας (Transducer) μετατρέπει τους ηλεκτρικούς παλμούς σε ηχητικό σήμα και τους στέλνει μέσα στο νερό κάτω από το σκάφος σας. Όταν το ηχητικό σήμα συναντήσει κάποιο εμπόδιο, επιστρέφει στον αισθητήρα, μετατρέπεται σε ηλεκτρικό σήμα και στέλνεται στο δέκτη, ο οποίος το ενισχύει και το στέλνει στην οθόνη.
Η ταχύτητα του ήχου στο νερό είναι 1490 μέτρα το δευτερόλεπτο, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ της εκπομπής και της λήψης του σήματος μπορεί να μετρηθεί και έτσι καθορίζεται η απόσταση προς το αντικείμενο. Η λειτουργία αυτή επαναλαμβάνεται πολλές φορές κάθε δευτερόλεπτο.
Κύλιση διαγράμματος βυθού
Η κύλιση του βυθού στην οθόνη γίνεται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Η συσκευή στέλνει και λαμβάνει σήματα τα οποία εμφανίζει στην οθόνη. Επειδή συμβαίνει πολλές φορές το δευτερόλεπτο, μια συνεχόμενη γραμμή σχεδιάζεται κατά μήκος της οθόνης ζωγραφίζοντας το βυθό, επειδή ο ήχος επιστρέφει από κάθε αντικείμενο που υπάρχει μεταξύ της επιφάνειας και του βυθού εμφανίζεται και αυτό στην οθόνη.
Γνωρίζοντας την ταχύτητα του ήχου στο νερό και το χρόνο που κάνει η επιστροφή του ήχου στο δέκτη, η συσκευή μπορεί να σας δείχνει με μεγάλη ακρίβεια το βάθος του βυθού, των ψαριών, αλλά και κάθε αντικειμένου.
Τέσσερις είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την τέλεια λειτουργία της συσκευής.
1) Υψηλή ανάλυση οθόνης. Η οθόνη της συσκευής πρέπει να έχει υψηλή ανάλυση σε κάθετα σημεία (pixels) και πάρα πολύ καλή αντίθεση (βαθμός διαφοράς φωτεινού – σκούρου), όπως επίσης πάρα πολλά χρώματα, ώστε τα στοιχεία που εμφανίζονται να είναι λεπτομερή, κατανοητά και ξεκάθαρα με όλες τις συνθήκες φωτισμού.
2) Ευαίσθητος δέκτης. Ο δέκτης της συσκευής πρέπει να είναι ικανός να συναλλάσσεται με μεγάλη ποσότητα σημάτων, να μειώνει τα πάρα πολύ δυνατά σήματα και να ενισχύει τα αδύνατα σήματα που λαμβάνει από τον αισθητήρα (transducer). Πρέπει επίσης να μπορεί να διαχωρίζει τα σήματα που είναι το ένα κοντά στο άλλο, να τα εμφανίζει και να τα ξεχωρίζει στην οθόνη.
3) Μεγάλη ισχύς του πομπού. Ο πομπός της συσκευής να έχει μεγάλη δύναμη, να μπορεί να στέλνει το σήμα με ισχύ και να έχουμε επιστροφές σημάτων και από τους πιο αδύνατους στόχους για τέλεια διευκρίνιση του βυθού και των αντικειμένων που υπάρχουν σε αυτόν.
4) Αποτελεσματικός αισθητήρας. Ο αισθητήρας δεν πρέπει μόνο να μπορεί να δεχθεί τη μεγάλη ισχύ από τον πομπό, αλλά να μπορεί να μετατρέπει το ηλεκτρικό σήμα σε ηχητική ενέργεια με πολύ μικρή απώλεια, επίσης να μπορεί να ανιχνεύει και τα πιο αδύνατα επιστρεφόμενα σήματα από μεγάλα βάθη, αλλά και από πολύ μικρά ψάρια. Όλα τα συστήματα της συσκευής πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες με υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Συχνότητες
Συχνότητα είναι ο αριθμός των πλήρων παλμών ή δονήσεων που δημιουργούνται σε μια περίοδο χρόνου τυπικά σε ένα δευτερόλεπτο. Η συχνότητα των ηχητικών κυμάτων μετράται στην μονάδα Hertz. Ένα Hertz είναι ένας κύκλος ανά δευτερόλεπτο. Παράδειγμα ένας αισθητήρας 50 kHz λειτουργεί στους 50000 κύκλους ανά δευτερόλεπτο. Οι συχνότητες των βυθομέτρων είναι υπέρηχοι και δεν τιε ακούει ανθρώπινο αυτί αλλά ούτε και τα ψάρια.
Τα βυθόμετρα LOWRANCE εργάζονται στους 200, 83 και στους 50 χιλιοκύκλους ή σε συνδυασμούς 200/50 ή 200/83 χιλιοκύκλους. Υπάρχουν πλεονεκτήματα για την κάθε συχνότητα, αλλά για την καλύτερη παρατήρηση στη θάλασσα σε ρηχά νερά μέχρι 100 μέτρα είναι οι 200 χιλιόκυκλοι. Οι 200 kHz μπορούν να δουλέψουν μόνο σε μικρά βάθη διότι το μήκος κύματος της συχνότητας είναι μικρό, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάνε σε μεγάλο βάθος σε αντίθεση με τους 50 kHz που έχουν μεγάλο μήκος κύματος και πάνε σε μεγαλύτερο βάθος.
Μικρή συχνότητα (50 kHz) μεγάλο μήκος κύματος, μεγάλα βάθη, μεγάλη συχνότητα (200 kHz) μικρό μήκος κύματος, μικρά βάθη είναι αντιστρόφως ανάλογα.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα οφέλη κάθε συχνότητας στην παρατήρηση των ψαριών και των άλλων αντικειμένων. Το μήκος κύματος του ηχητικού σήματος ορίζεται από την συχνότητα των ηχητικών παλμών και την πυκνότητα του μέσου που ο ήχος ταξιδεύει. Για να βρούμε το μήκος κύματος, διαιρούμε την ταχύτητα του ήχου στο νερό με την συχνότητα που χρησιμοποιούμε.
Γνωρίζουμε ότι η ταχύτητα μετάδοσης του ήχου στο νερό είναι 1490 μέτρα το δευτερόλεπτο, εάν χρησιμοποιούμε αισθητήρα 200 χιλιοκύκλων τότε το μήκος του κύματος θα είναι 1490 μέτρα/δευτερόλεπτο: 200000 κύκλοι/δευτερόλεπτο= 0,00745 μέτρα/κύκλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους 50 χιλιοκύκλους. 1490 μ/δ : 50000 κ/δ = 0,0298 μ/κ.
Παρατηρώντας το μήκος κύματος στους 200 χιλιοκύκλους και στους 50 χιλιοκύκλους βλέπουμε ότι στους 200 kHz το μήκος κύματος είναι πολύ μικρότερο από τους 50 kHz, οπότε θα έχουμε πολύ καλύτερη παρατήρηση ακόμη και των πολύ μικρών ψαριών που αυτά ίσως να μην φαίνονται στους 50 kHz. Με τους 200 kHz μπορείτε να κινείστε με μεγάλες ταχύτητες σε ρηχά νερά και να έχετε βυθό χωρίς μεγάλες παρεμβολές από ανεπιθύμητα παράσιτα.
Βλέπετε καλύτερα τους ήχους των ψαριών στην οθόνη λόγω του μικρού μήκους κύματος του σήματος και μπορείτε να βλέπετε δύο ξεχωριστούς ήχους ψαριών εάν αυτά βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο αντί μιας μάζας που συμβαίνει στους 50 kHz λόγω του μεγάλου μήκους κύματος. Οι 50 χιλιόκυκλοι εφόσον μπορούν να πάνε σε μεγάλα βάθη, είναι για καλύτερη παρατήρηση σε πιο βαθιά νερά, έναντι των 200 χιλιοκύκλων.
Οι αισθητήρες (Transducer) των 200 χιλιοκύκλων έχουν μικρότερο άνοιγμα γωνίας έναντι μεγαλυτέρου ανοίγματος γωνίας στους αισθητήρες των 50 χιλιοκύκλων. Το άνοιγμα γωνίας έχει σχέση με το μέγεθος του αισθητήρα.
Γενικά χρησιμοποιούμε στη θάλασσα και στη χώρα μας για ρηχά νερά τους 200 χιλιοκύκλους και για βαθιά νερά τους 50 χιλιοκύκλους οι 83 χιλιόκυκλοι χρησιμοποιούνται σε χώρες που δεν έχουν βαθιά νερά.
Tip: Από την αλιευτική μας εμπειρία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τις δυο δέσμες συγχρόνως.
Η ιστορία των βυθομέτρων-fishfinderLowrance
Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, ο Κάρλ Λόουρανς και οι γιοι του Άρλεν και Ντάρελ, λόγω της μεγάλης αγάπης που είχαν προς το ψάρεμα, άρχισαν τις υποβρύχιες καταδύσεις και άρχισαν να παρατηρούν τις συνήθειες των ψαριών (μετακινήσεις, τόποι διαβίωσης, θερμοκρασίες κλπ).
Τα χρόνια αυτά, λίγοι άνθρωποι, χρησιμοποιούσαν τα μεγάλα επαγγελματικά βυθόμετρα, τα οποία λειτουργούσαν με λυχνίες, σε χαμηλές συχνότητες και με μεγάλες καταναλώσεις σε αμπέρ και ήταν αδύνατο να δείξουν μεμονωμένα ψάρια, έδειχναν μόνο μεγάλα κοπάδια ψαριών.
Ο Κάρλ και οι γιοι του άρχισαν να σχεδιάζουν ένα μικρό φορητό βυθόμετρο το οποίο θα έβρισκε και το μεμονωμένο ψάρι.
Μετά από χρόνια έρευνα και σκληρή δουλειά κατασκευάσθηκε το πρώτο μικρό ερασιτεχνικό βυθόμετρο το οποίο θα άλλαζε για πάντα την παγκόσμια ιστορία του ψαρέματος.
Το 1957 δημιουργήθηκε μια νέα βιομηχανική μονάδα με την κατασκευή και την πώληση του πρώτου ερασιτεχνικού βυθομέτρου με τρανζίστορ. Το 1959 η εταιρία Lowrance παρουσίασε ένα μικρό πράσινο κουτί, το οποίο έγινε το πιο δημοφιλές βυθόμετρο σε όλο τον κόσμο και ήταν το πρώτο πετυχημένο ερασιτεχνικό βυθόμετρο. Περισσότερα από 1 000 000 τεμάχια κατασκευάσθηκαν μέχρι το 1984, όπου σταμάτησε η παραγωγή του, λόγω μεγάλου κόστους. Από το 1957 έως σήμερα η Lowrance είχε μακρύ δρόμο. Από το μικρό πράσινο κουτί, στα τελευταίας τεχνολογίας αριστουργήματα «Βυθόμετρα και GPS» η LOWRANCE συνεχίζει να ηγείται στην παγκόσμια αγορά του ερασιτεχνικού βυθομέτρου.
Διάφορα άλλα αξιόπιστα βυθόμετρα – fishfinder είναι τα: Furuno, Simrad, Garmin κλπ.
Η Mercury 5hp Propane FourStroke προσφέρει φορητότητα, αξιοπιστία και άνετη λειτουργία με εναλλακτικό καύσιμο καθαρής καύσης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σκάφη αλουμινίου, φουσκωτά ή ιστιοπλοϊκά, καθώς με βάρος 27,2 κιλά είναι ελαφριά και εύκολη στη. Με κυβισμό 123cc, αποδίδει 5 ίππους.
Το κύριο χαρακτηριστικό της Mercury Propane FourStroke 5hp είναι το καύσιμο με το οποίο λειτουργεί. Το καθαρό αέριο που χρησιμοποιεί είναι το προπάνιο που χρησιμοποιούμε σε μια σχάρα για ψήσιμο των ψαριών μας ή σε μια σόμπα κάμπινγκ και είναι φιλικό προς το περιβάλλον με 30% χαμηλότερες εκπομπές καυσαερίων σε σύγκριση με τη βενζίνη.
Η εξωλέμβια διατίθεται στάνταρ με βαλβίδα αυτόματης διακοπής προπανίου στον κινητήρα και στη φίσα του σωλήνα καυσίμου. Η εκκίνηση γίνεται εύκολα με το χειροκίνητο τσοκ, το οποίο εμπλουτίζει την αναλογία καυσίμου προς αέρα για γρήγορες και αξιόπιστες εκκινήσεις, ιδιαίτερα όταν ο κινητήρας είναι κρύος, ενώ η αυτόματη αποσυμπίεση μειώνει τη δύναμη έλξης κατά τη χρήση του σχοινιού εκκίνησης.
Η μηχανή διαθέτει επίσης έναν εύκολο στην πρόσβαση μοχλό αλλαγής ταχυτήτων στον κινητήρα και έχει έξι θέσεις κλίσης με κίνηση σε ρηχά νερά για να την ρυθμίσουμε ανάλογα με το βάθος και τη χρήση της.
Το λεγόμενο μοντέλο Sail Power έχει σχεδιαστεί με ορισμένα πρόσθετα χαρακτηριστικά:
Μήκος άξονα 20 ιντσών (508 mm) ή 25 ιντσών (635 mm)
Σύστημα φόρτισης εναλλάκτη 12 Volt, 4 Amp / 50 Watt με καλώδιο για φόρτιση μπαταρίας για λειτουργία ηλεκτρονικών ή φώτων.
Εξάτμιση με αντίστροφη ώση και έλικα υψηλής ώσης για χειρισμό και έλεγχο αργής ταχύτητας.
Εκτός του ότι θα πρέπει ο τόπος που ψαρεύουμε να κρατάει ψάρια, υπάρχουν και κάποια «τεχνάσματα» στο υποβρύχιο κυνήγι για καλύτερα αποτελέσματα.
Ένα πολύ καλό τέχνασμα είναι η παραγωγή ήχου, που δημιουργείται όταν χρησιμοποιήσουμε τον εγκλωβισμένο αέρα στον φάρυγγα. Ο ήχος αυτός κινεί την περιέργεια πολλών θηραμάτων. Η απελευθέρωση μίας – δύο φυσαλίδων επίσης είναι ένα πολύ ωραίο κόλπο, διότι η λάμψη που δημιουργεί η κίνηση της φυσαλίδας στο νερό διεγείρει το κυνηγετικό ένστικτο των ψαριών. Επίσης, το ελαφρύ σκάλισμα της άμμου που δημιουργεί μια μικρή θολούρα μπορεί να συμβάλει ώστε το ψάρι να πλησιάσει.
Ένα καχύποπτο λαβράκι μπορούμε να το φέρουμε σε απόσταση βολής με την απελευθέρωση μιας φυσαλίδας, αλλά και με την παραγωγή του ήχου από τον φάρυγγα, όπως προαναφέρουμε.
Σκαλίζοντας την άμμο, θα δούμε ξαφνικά να έρχονται κατά πάνω μας οι υποψιασμένες μουρμούρες.
Οι στείρες και οι πίγγιες έρχονται πολύ εύκολα όταν στην ίδια βουτιά κάνουμε δύο διαφορετικά καρτέρια, αλλάζοντας πόστο όσο αυτό μας το επιτρέπει η άπνοιά μας. Το ίδιο ισχύει και για τις σφυρίδες.
Μια δύσκολη κατηγορία, όσον αφορά την εισαγωγή των τεχνασμάτων στο καρτέρι, για τη σύλληψή της είναι η συναγρίδα. Ίσως το πιο δύσκολο θήραμα, αλλά και το πιο συναρπαστικό.
Ένα άλλος τρόπος που κάποιες φορές λειτουργεί στις συναγρίδες είναι η «απόκρυψη». Με το συγκεκριμένο τέχνασμα δείχνουμε στα ψάρια ότι είμαστε οι κυνηγημένοι και όχι οι κυνηγοί. Κρυβόμενοι πίσω από την πέτρα, δείχνουμε στα ψάρια μια τάση οπισθοχώρησης, κεντρίζοντας την περιέργειά τους και μπορεί να κατευθυνθούν όλα μαζί προς τα εμάς.
Ένα άλλο τέχνασμα επίσης, είναι η «Αλλαγή πόστου». Κατεβαίνουνε προς τον βυθό, κρυβόμαστε πίσω από μια πέτρα φροντίζοντας να έχουμε μπροστά μας και κόντρα στο ρεύμα το κοπάδι με τα ψάρια. Αν δεν ενδώσουν στο καρτέρι, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αλλάζουμε θέση σερνόμενοι προς την αντίθετη μεριά. Έτσι δημιουργούμε στα ψάρια περιέργεια και το κοπάδι θα κινηθεί προς το μέρος μας.
Η δουλειά του κιούρτου είναι να φυλακίσει στο εσωτερικό του τα ψάρια που εισέρχονται από μια τρύπα που υπάρχει στο επάνω μέρος του, χωρίς να μπορούν να ξαναβγούν.
Οι κιούρτοι είναι γνωστοί από τους αρχαίους χρόνους. Τότε τους κατασκεύαζαν από σπάρτα ή λυγαριές. Αργότερα οι ψαράδες εξέλιξαν το είδος αυτό κιούρτου συνεχίζοντας να χρησιμοποιούν βέργες λυγαριάς, ή βούρλα, αλλά και καλάμι. Τα έπλεκαν σε σχήμα περίπου αυγοειδές και τα ονόμαζαν κοφινέλα. Ενώ υπάρχουν κάποιοι παλιοί ψαράδες που τα χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα.
Υλικά κατασκευής κιούρτου με 10 ευρώ
Για να κατασκευάσουμε μόνοι μας τον κιούρτο της φωτογραφίας χρειαζόμαστε:
ΥΛΙΚΑ
1. Ένα μεγάλο καλάθι απλώματος ρούχων
2. 1/2 μέτρο πλαστικό πλέγμα με μέτριο μάτι
3. 1/2 μέτρο συρμάτινο πλέγμα λεπτό
4. 4 – 5 μέτρα Πολύ λεπτό σχοινάκι
Κατασκευή.
Τοποθετούμε το πλαστικό πλέγμα επάνω στο καλάθι, κόβουμε ότι περισσεύει γύρω – γύρω και το δένουμε περιμετρικά με το σχοινάκι.
Τυλίγουμε σε κύλινδρο το συρμάτινο πλέγμα, το κόβουμε στους 15 με 20 πόντους…
…και το τοποθετούμε επάνω στο πλαστικό πλέγμα και το κόβουμε ακριβώς, ώστε η προσαρμογή να είναι ακριβής.
Δένουμε γύρω – γύρω το στόμιο του συρμάτινου κυλίνδρου με το πλαστικό πλέγμα.
Ο κιούρτος είναι έτοιμος. Δένουμε το σχοινάκι στις πιάστρες της λεκάνης συμμετρικά ώστε να πέσει κάθετα και να πατώσει σωστά, αφού έχουμε τοποθετήσει και 2-3 πέτρες.
Τα δολώματα του κιούρτου
Για να μπουν μέσα στον κιούρτο και να φυλακιστούν τα ψάρια, χρησιμοποιούμε δόλωμα που τα προσελκύει. Ψωμιά, σαρδέλες, χαλασμένα φαγώσιμα (τυριά κλπ), κεφάλια από ψάρια που έχουμε καθαρίσει, τα έχουμε αφήσει στον ήλιο από την προηγούμενη ημέρα και τα χρησιμοποιούμε την επόμενη, ρέγκες και ότι άλλο δεν αντέχει η ανθρώπινη οσμή – το οποίο όμως και προσελκύει τα ψάρια…
Ένα αλιευτικό εργαλείο που δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από τις κλασσικές κινήσεις και διαδικασίες ενός συνηθισμένου παραγαδιού, αν μάλιστα πέσει στο σωστό μέρος μπορεί να μας δώσει καλά ψάρια!
Ξεκινήσαμε από το λιμάνι αργά το πρωί με λιακάδα, βορειοανατολικό άνεμο και τριάρι γεμάτο. Οι γλάροι μας συνόδευαν στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του ταξιδιού μας. Φτάσαμε στον προορισμό μας απόγευμα. Ρίξαμε άγκυρα σε έναν ασφαλή ορμίσκο ενώ και ο αέρας έδειχνε ότι εξασθενούσε όλο και περισσότερο.
Πεινασμένοι και διψασμένοι από το ταξίδι στρωθήκαμε στο φαγητό, ήπιαμε και από δυο ποτηράκια κόκκινο κρασί νέκταρ των θεών και χαλαρώσαμε για να ξεκουραστούμε. Το σκάφος μας χωρούσε για τον ολιγόωρο βραδινό ύπνο διότι η εκδρομή μας περιείχε και διανυκτέρευση. Αφού απολαύσαμε τη δύση του ήλιου πίνοντας τον τελευταίο καφέ της ημέρας, σχεδιάσαμε το υπόλοιπο πρόγραμμα. Δόλωμα παραγαδιών έως τις 12 τα μεσάνυκτα, ρίξιμο, ύπνος, έγερση στις 5 και μισή, λεβάρισμα μια ώρα αργότερα. Έτσι κι έγινε, ξεκινήσαμε δολώνοντας τη σαρδέλα που είχαμε πάρει μαζί μας και είχαμε διατηρήσει στο ψυγείο. Πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία, ρίξαμε χαλικάκι θαλάσσης – που είχαμε φροντίσει να έχουμε μαζί – επάνω στο παραγάδι μας και αρχίσαμε να δολώνουμε από το τελευταίο αγκίστρι γιατί αν αρχίσουμε να δολώνουμε από το πρώτο, το παράμαλλο θα κρεμάσει πολύ, τόσο που θα φτάσει στον πάτο της λεκάνης από τη εξωτερική πλευρά και θ’ ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Όταν ολοκληρώθηκε η δόλωση μαζέψαμε την άγκυρα και πήγαμε στον τόπο που θα ρίχναμε. Ο ένας στην πρύμνη με το παραγάδι, ο άλλος στο τιμόνι και ο τρίτος να ετοιμάζει τις σημαδούρες.
Το μέρος που ρίξαμε είχε κάποια σκαλώματα, γι’ αυτό βάλαμε περισσότερα τσαμαδούρια απ’ ότι συνήθως, ώστε αν μας σκάλωνε το παραγάδι κάπου να έχουμε άλλα σημεία εναλλακτικά για να το μαζέψουμε.
Μετρήσαμε το βάθος ρίχνοντας το βαρίδι που ήταν δεμένος ο σπάγκος μας στην σημαδούρα. Δέσαμε στο σημείο αυτό και ανεβάσαμε στη βάρκα το βαρίδι με το σπάγκο. Πετάξαμε στη θάλασσα τη σημαδούρα, μόλις τέντωσε ο σπάγκος αφήσαμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που είχαμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο και το παραγάδι άρχισε να πέφτει στη θάλασσα. Ο λόγος κατά τον οποίο πρέπει να τηρούμε την συγκεκριμένη διαδικασία, είναι για να μην στρίψει η μάνα επάνω στην καλούμα της σημαδούρας. Όταν έπεσε και το τελευταίο τσαμαδούρι στη θάλασσα επιστρέψαμε στον όρμο μας.
Κοιμηθήκαμε κάποιες ώρες μέχρι που ξημέρωσε. Η μυρωδιά του καφέ λίγο αργότερα και η απόλαυσή του δεν περιγράφεται με λόγια, ήταν ώρα όμως να πάμε να μαζέψουμε. Φτάσαμε και πάλι στο σημείο που είχαμε ρίξει το προηγούμενο βράδυ, φέραμε την πρώτη σημαδούρα στη βάρκα και οργιά – οργιά το παραγάδι άρχισε να πέφτει στο πανέρι.
Το κοπάδι με τους κυνηγούς είχε περάσει και τιμήσει δεόντως τις δολωμένες σαρδέλες του παραγαδιού μας.
Φτάσαμε στο λιμάνι απογευματάκι, όπου μας περίμενε η ψαροπαρέα σε απαρτία. Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε, σχάρες, κάρβουνα και ψαροφαγία …
Τα χοντρά παραγάδια
Τα χοντρά παραγάδια είναι φτιαγμένα από ανθεκτικά υλικά. Για τη μάνα χρησιμοποιούμε πετονιά 100 έως 120 χιλιοστά. Τα παράμαλλα είναι 70 έως 90 χιλιοστά, ενώ το μήκος τους φτάνει το 1,2 έως 1,5 μέτρο. Τα παράμαλλα μεταξύ τους έχουν απόσταση τρεις με τρεισήμισι οργιές τα δε αγκίστριά μας θα πρέπει να είναι από 6 έως 9 νούμερο.. Βάσει λοιπόν των κανονισμών που επιτρέπουν 150 αγκίστρια, το χοντρό παραγάδι, θα έχει συνολικό μήκος περίπου ένα χιλιόμετρο.
Τι δόλωμα χρησιμοποιούμε
Στα χοντρά παραγάδια χρησιμοποιούμε σαρδέλα, αθερίνα, σκουμπράκι, μικρές ζαργάνες ή πολύ μικρό μοσχιό που καλό είναι να έχουμε παραγουλιάσει πριν για να ασπρίσει. Αν τα ψάρια πού έχουμε είναι μεγαλύτερα απ’ ότι πρέπει για το αγκίστριά μας, τα κόβουμε στη μέση με κοφτερό μαχαίρι κάνοντάς τους πλάγια τομή. Το ένα τμήμα δολώνουμε από το μάτι προς τα πίσω και το άλλο από το χοντρό μέρος προς την ουρά, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία όπου το παραγάδι μας είναι δολωμένο με σαρδέλα.
Η πρόβλεψη της μετεωρολογικής υπηρεσίας ήταν ότι την επόμενη ημέρα το μεσημέρι ο αέρας θα φτάσει τα 4 έως 5 μποφόρ, αλλά έδινε εξασθένηση αργά το ίδιο βράδυ. Έτσι αποφασίσαμε να ρίξουμε από ένα βραδινό παραγάδι και να το σηκώσουμε με το ρόδισμα της αυγής.
Τα παραγάδια ήταν νεταρισμένα από την προηγούμενη εβδομάδα, έτοιμα να δολωθούν και μεταξύ ούζου με τσίρο ιδιοκατασκευής, καταλήξαμε στο είδος των δολωμάτων που θα ήταν περισσότερα του ενός, ενώ το παραγάδι μας αυτή τη φορά θα ψάρευε αφροπατωτά. Για τη δόλωση των παραγαδιών μας χρησιμοποιήσαμε ολόκληρη αθερίνα, φρέσκια γαρίδα, και σουπιά παραγουλιασμένη προσεκτικά για να παραμείνει άσπρη χωρίς μαυράκια και κόκκους άμμου, την οποία τεμαχίσαμε ανάλογα με το μέγεθος των αγκίστρων του παραγαδιού.
ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ ΠΟΥ ΡΙΞΑΜΕ Το κάθε παραγάδι μας αποτελείται από 150 αγκίστρια. Η μάνα του είναι 50 χιλιοστά, το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο, το πάχος του 30 χιλιοστά ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου 3 μέτρα. Για να ψαρέψει το παραγάδι μας αφροπατωτά, δέσαμε ένα φελλάρι μετά από κάθε 10 αγκίστρια. Αυτό έγινε πολύ απλά και χωρίς κόπο χωρίς μάλιστα να επέμβουμε στο αλιευτικό μας εργαλείο, είτε με κοψίματα, είτε με προσθαφαιρέσεις. Απλά μετά από κάθε 10 παράμαλλα, στο ενδέκατο αντί για δόλωμα καρφώσαμε ένα φελλάρι. Όταν το παραγάδι πέσει στη θάλασσα λόγω της άνωσης που προσδίδει ο φελλός, ανεβάζει μέρος της μάνας και των παράμαλλων από τον πυθμένα προς την επιφάνεια, έτσι το παραγάδι ψαρεύει πατωτά αλλά και πιο πάνω.
Η ΔΟΛΩΣΗ Η διαδικασία της δόλωσης και του ριξίματος του παραγαδιού στη θάλασσα παίζει σημαντικότατο ρόλο, γιατί αν κάτι παραλείψουμε, το αλιευτικό μας εργαλείο θα μπερδευτεί και θα πάει τσάμπα ο κόπος μας. Πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία, ρίχνουμε χαλικάκι θαλάσσης μέσα στη λεκάνη μας πάνω στην πετονιά έως ότου σκεπαστεί. Ξεκινάμε πάντα από το τελευταίο αγκίστρι γιατί αν δολώσουμε το πρώτο, το παράμαλλο θα κρεμάσει πολύ, τόσο που θα φτάσει στον πάτο της λεκάνης από τη εξωτερική πλευρά και θ’ ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.
Ξεκαρφώνουμε το αγκίστρι από το φελλό, το τραβάμε λίγο, δολώνουμε και κρεμάμε γύρω – γύρω στη λεκάνη τα αγκίστρια με τη σειρά ένα – ένα με προσοχή να μην τα μπερδέψουμε, ή ακόμη έχοντας χαράξει με μαχαίρι το γύρω ελαστικό υλικό, εφαρμόζουμε για περισσότερη ασφάλεια εκεί το κάθε δολωμένο αγκίστρι.
ΠΩΣ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ. Τα δυο παραγάδια που επρόκειτο να ρίξουμε τα δολώσαμε από το βράδυ. Γύρω στις 10.00 ήταν έτοιμα, τα σκεπάσαμε με εφημερίδες βρεγμένες με θαλασσινό νερό ώστε να διατηρηθούν υγρά τα δολώματα και πήγαμε για ύπνο. Στις 2.00 τα ξημερώματα βρισκόμασταν στο λιμάνι προθερμαίνοντας τον κινητήρα του σκάφους Ο αέρας είχε πέσει, αλλά υπήρχε φουσκοθαλασσιά η οποία όμως δεν ήταν απαγορευτική κατ’ αρχήν για την πλεύση και κατά δεύτερο λόγο για το ρίξιμο των παραγαδιών. Λίγο πριν τις 3.00 είχαμε φτάσει στον τόπο που θα ρίχναμε τα παραγάδια.
Αν δεν γνωρίζουμε το βάθος της θάλασσας το μετράμε είτε με βυθόμετρο είτε με το βαρίδι που έχουμε δέσει έτσι κι αλλιώς στις 3 σημαδούρες που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Το ρίχνουμε στη θάλασσα και μόλις πατώσει δένουμε το σχοινί στη σημαδούρα, ξαναμαζεύουμε, πηγαίνουμε στο πίσω μέρος της βάρκας και πετάμε στη θάλασσα την πρώτη σημαδούρα κρατώντας το βαρίδι. Μόλις ξετυλιχτεί το σχοινί που είναι τυλιγμένο γύρω της, αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο. Αυτό γίνεται για να μην στρίψει η μάνα επάνω στην καλούμα της σημαδούρας οπότε θα χάσουμε αγκίστρια, θα έχουμε και μπερδέματα.. Ξεκινάμε τη βάρκα σιγά – σιγά και το παραγάδι αρχίζει να πέφτει στη θάλασσα. Για να είμαστε σίγουροι ότι θα το μαζέψουμε όλο, ρίχνουμε ανάμεσά του άλλη μία ή και δυο σημαδούρες (τις οποίες και δένουμε στη μάνα) οπότε σε περίπτωση κολλήματός της σε κάποιο βράχο αναγκαστικά την κόβουμε, δένουμε άλλο καλαδούρι, πηγαίνουμε στην πιο κοντινή σημαδούρα και συνεχίζουμε το μάζεμα από εκεί.
ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ. Τα παραγάδια μας είχαμε υπολογίσει να ψαρέψουν περίπου δύο ώρες ώστε συν τοις άλλοις να μη μας βρει ο καιρός που είχε προβλέψει το μετεωρολογικό. Με τη βοήθεια του οργάνου φτάσαμε στον τόπο που είχαμε ρίξει κι αρχίσαμε να μαζεύουμε.
Η διαδικασία του μαζέματος: Πηγαίνουμε στο μπροστινό τμήμα του σκάφους και αφού τυλίξουμε το σχοινί της πρώτης σημαδούρας φέρνουμε την αρχή του παραγαδιού στη βάρκα. Λύνουμε το σημείο που είχαμε δέσει όταν ξεκινούσαμε το ρίξιμο του παραγαδιού, τραβάμε σιγά – σιγά από τη θάλασσα τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη, ενώ θα πρέπει πάντοτε η βάρκα να ακολουθεί την κατεύθυνσή της. Δεν καρφώνουμε ποτέ αγκίστρια στους φελλούς ούτε τα ξεδολώνουμε αν δεν είναι φαγωμένα. Ξαγκιστρώνουμε μόνο τα ψάρια πού έχουμε πιάσει ή κόβουμε το παράμαλλο κοντά στο στόμα του ψαριού αν έχει καταπιεί το δόλωμα και αντικαθιστούμε το αγκίστρι κατά τη διάρκεια του νεταρίσματος. Ο έτερος ψαράς πού βρίσκεται μαζί μας στη μηχανή ή στα κουπιά είναι πάντα έτοιμος για βοήθεια, ενώ εκείνος πού λεβάρει έχει δίπλα του την απόχη για τα μικρότερα, ή το γάτζο για τα μεγαλύτερα ψάρια που έχουν πιαστεί. Το μάζεμα του παραγαδιού γίνεται κόντρα στον αέρα – αν φυσάει . Σε περίπτωση πού έχει βγάλει καιρό και πρέπει να σηκώσουμε οπωσδήποτε το παραγάδι, λεβάρουμε πρίμα. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μας βρήκαν να μπαίνουμε στο λιμάνι έχοντας στα πανέρια μας άφθονους σαργούς, μελανούρια και λυθρίνια. Σιγά – σιγά ο καιρός «φόρτωνε» και ίσως γι’ αυτό και τα ψάρια έτρωγαν ότι έβρισκαν, γιατί όπως γνωρίζουμε συνήθως πριν την κακοκαιρία πέφτουν σαν τρελά και τρώνε.
Η συρτή είναι από τα πιο αγαπημένα ψαρέματα, όπου χρησιμοποιούμε συνήθως τεχνητό δόλωμα. Τα τεχνητά δολώματα δεν είναι κάτι «καινούριο», η τεχνολογία αλλάζει και τα καθιστά όλο και πιο αληθοφανή.
Ψεύτικα ψαράκια είχαν χρησιμοποιηθεί την τελευταία περίοδο της παλαιολιθικής εποχής κι ακόμα περισσότερο την νεολιθική εποχή. Αυτά τα δολώματα αποτελούντο από λεπτές πλάκες κόκαλου, ατρακτοειδούς σχήματος, εφοδιασμένες μ’ αγκίστρια ή ακίδες για να πιάνουν το ψάρι που τσίμπαγε. Οι Εσκιμώοι των πόλων, χρησιμοποιούν με μεγάλη μαεστρία και καλά αποτελέσματα τεχνητά δολώματα από κοκάλινες πλάκες που όταν κινούνται στο νερό, μοιάζουν με μικρό ψάρι. Αυτό το αρκετά έξυπνο τέχνασμα χρησιμοποιούσαν επίσης οι φυλές των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής κι ιδιαίτερα αυτές, στα εδάφη του Καναδά, που περισσότερο ψάρευαν, παρά κυνηγούσαν.
Σήμερα τα τεχνητά δολώματα μπορούμε να τα προμηθευτούμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας.
Τα τεχνητά ψαράκια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γενικά για συρτή είναι μήκους 7 έως 12 εκατοστών, ενώ πολύ καλή δουλειά κάνουν και τα ευρείας χρήσεως γνωστά μας κουταλάκια.
Από τα καλύτερα τεχνητά δολώματα είναι για παράδειγμα τα sebile που πήραν το όνομά τους από τον πρωταθλητή Patrick Sebile, o οποίος κατασκεύασε ένα πραγματικό αριστούργημα. Η πλεύση και η συμπεριφορά των τεχνητών δολωμάτων που δοκιμάσαμε ήταν εντυπωσιακή, τόσο από πλευράς όψης όσο και από πλευράς κατασκευής. Η εξωτερική τους εμφάνιση άριστη ενώ το εσωτερικό τους επαναστατικό. Δεν διαθέτουν μόνο το γνωστό μας κινούμενο μεταλλικό σφαιρίδιο. Υπάρχουν 4 συνολικά, 2 εμπρός και 2 πίσω, ενώ περιέχονται και 2 διαφορετικού ειδικού βάρους υγρά που στο σύνολό τους είναι όλα υπεύθυνα για την τεθλασμένη πλεύση των ψαριών
Η πλευστότητά τους ποικίλει, ενώ ο κατασκευαστής αναγράφει στα χαρακτηριστικά τους από 3 έως 20 μέτρα, αναλόγως μοντέλου και ταχύτητας πλεύσης του σκάφους. Σε κατάσταση ακινησίας είναι απολύτως επιπλέοντα, ενώ όλα διαθέτουν σαλαγκιές υψηλής ποιότητας που υπογράφει η εταιρεία Owner.
Η ΑΡΜΑΤΩΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΡΤΗΣ
Για να φτιάξουμε την αρματωσιά της συρτής θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τέσσερις έως πέντε οργιές πετονιά λεπτότερη κατά δέκα χιλιοστά από τη μάνα. Στο τέλος της μάνας πριν δέσουμε στριφτάρι ψιλό βαρέως τύπου, μπορούμε να περάσουμε ένα συρόμενο μέτριο μολύβι, εκτός αν το ψαράκι μας έχει μικρή γλώσσα οπότε δουλεύει από 1 έως 4 μέτρα από μόνο του.
Αφού δέσουμε το στριφτάρι από τη μία του πλευρά στη μάνα, δένουμε το παράμαλλο από την άλλη πλευρά του και στο τέλος της ένα από τα τεχνητά δολώματα της επιλογής μας. Μεταξύ στριφταριού και βαριδιού μπορούμε να περάσουμε και μια χάντρα, ώστε όταν το βαρίδι κάποιες φορές συρθεί, να μην χτυπά και τραυματίζει τον κόμπο, αλλά να βρίσκει την χάντρα.
Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΛΕΥΣΗΣ
Βασικό ρόλο για το σωστό ψάρεμα συρτής, παίζει η ταχύτητα που θα «σύρουμε» το αλιευτικό μας εργαλείο. Για το συγκεκριμένο ψάρεμα στο οποίο αναφερόμαστε το όργανο μας έδειχνε 3,5 – 3,8 κόμβους περίπου.
Μόλις «χτυπήσει» το ψάρι αμέσως σταματάμε το σκάφος και μαζεύουμε την πετονιά προσέχοντας να μη του δώσουμε «μπόσικα», είτε ψαρεύουμε με το χέρι είτε με καλάμι. Δίνουμε λίγο «αβάντζο» στα φρένα του μηχανισμού και μόλις το ψάρι φτάσει κοντά στο σκάφος χρησιμοποιούμε απόχη για να το φέρουμε μέσα. Η απόχη μας θα πρέπει να είναι αρκετά μακριά για να το χωρέσει ώστε να έρθει στο ντέκ με ασφάλεια.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΨΑΡΙΟΥ
Μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του ασημόγκριζου πανέμορφου ψαριού, είναι ότι το λαυράκι ανήκει στην τάξη των οστεοκάνθων, στην ομάδα των ακανθοπτερυγίων και στην οικογένεια των περκιδών. Ψάρι λαίμαργο κι επιθετικό, η επιστημονική του ονομασία είναι «Λαύραξ ο Λύκος» ζει κοντά στις ακτές και στις εκβολές των ποταμών. Το χρώμα του είναι από την επάνω πλευρά γκρίζο – μολυβί και από την κάτω έντονο ασημί. Το σώμα του σκεπάζεται από μικρά λέπια και έχει ένα αγκάθι στο κάθε «μάγουλο» του σχετικά μεγάλου κεφαλιού του. Ως καταδρομικό ψάρι, ένα μέρος της ζωής του περνά στα γλυκά νερά που τα αφήνει για να κατέβει στη θάλασσα όπου γεννά τα αυγά του. Την Άνοιξη το θηλυκό λαυράκι γεμίζει αυγά που τα γεννά Μάιο και Ιούνιο σε ακτές προστατευμένες από ρεύματα. Την εποχή αυτή τα λαυράκια κολυμπούν σε ζευγάρια, αρσενικό – θηλυκό. Μόλις η θηλυκή λαύραξ αποθέσει τα αυγά της το αρσενικό που παρακολουθεί κάθε της κίνηση πηγαίνει σ’ αυτά και αφήνει υγρό με το οποίο πραγματοποιείται η γονιμοποίησή τους.
Το λαυράκι ψαρεύεται με πεταχτάρι, με πολυάγκιστρο δολωμένο με σαρδέλα, με μονάγκιστρο χωρίς βαρίδι δολωμένο με γαρίδα ζωντανή νύχτα από βάρκα και με άλλους ίσως τρόπους που εμπειρότεροι ψαράδες γνωρίζουν καλύτερα. Ακόμη με συρτή χρησιμοποιώντας κουταλάκι ή ομοίωμα μικρόψαρου, σαν αυτό που χρησιμοποιήσαμε.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Χρησιμοποιούμε πάντα τεχνητό ψαράκι στα ίδια χρώματα με αυτά που υπάρχουν στην περιοχή που κυνηγά το ψάρι. Είτε αθερίνα είτε σαρδέλα είτε γαύρο κλπ, αυτό είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας.
Μια δοκιμασμένη τεχνική ακόμη, είναι να χρωματίσουμε τα βράγχια του τεχνητού ψαριού με κόκκινο αδιάβροχο μαρκαδόρο, ώστε το τεχνητό ψαράκι να φαίνεται τραυματισμένο, άρα ελκυστικότερο.
ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Αφού καθαρίσουμε τα ψάρια από τα λέπια και τα σπάραχνα πολύ προσεκτικά και επιμελώς για να μην σπάσουν, τα ξεπλένουμε με θαλασσινό νερό εάν η διαδικασία αυτή γίνει στη θάλασσα, αλλιώς στον νεροχύτη.
Σε μικρή κατσαρόλα σοτάρουμε ένα μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο με μισό φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο μέχρι να μαραθεί. Προσθέτουμε τέσσερις μέτριες τομάτες ξεφλουδισμένες σε φέτες, αλάτι, πιπέρι, τριμμένο θυμάρι, μερικά φύλλα ολόκληρα δάφνης, ένα φλιτζάνι του τσαγιού λευκό κρασί και αφήνουμε να βράσουν για είκοσι λεπτά.
Βάζουμε τα ψάρια σε ανάλογο ταψί, κόβουμε ένα λεμόνι σε λεπτές ροδέλες και τις τοποθετούμε πάνω τους. Ρίχνουμε τη σάλτσα στο ταψί και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για σαράντα λεπτά. Μετά βγάζουμε το φαγητό από το φούρνο, ψιλοκόβουμε φρέσκο μαϊντανό και το πασπαλίζουμε. Σερβίρουμε ζεστό, με ένα καλό δροσερό λευκό ξηρό κρασί.
Μετά από ενάμισι χρόνο προετοιμασίας, το πρώτο e-Regatta στον κόσμο πραγματοποιήθηκε στο VeniceArsenale στο πλαίσιο του VeniceBoatShow. Το regattaδιήρκεσε τρεις ημέρες, συμπεριλαμβανομένης μιας ποικιλίας εκδηλώσεων που αποσκοπούν να αναδείξουν τα οφέλη των ηλεκτρικών σκαφών, όπως χαμηλό θόρυβο, εκπομπές και γνωριμία με το αντικείμενο.
Διεθνής στόλος
Αρχικά προγραμματίστηκε να πραγματοποιηθεί πριν από ένα χρόνο, το e-Regatta όμως αναβλήθηκε και στη συνέχεια ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας. Κατασκευαστές σκαφών από τη Βόρεια Αμερική, τη Βόρεια Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στη φετινή διοργάνωση και τελικά διαγωνίστηκαν 21 ομάδες από την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες, τη Γερμανία και τη Σλοβενία.
Η πλήρης λίστατων συμμετεχόντων:
Anvera e-Lab (Emilia-Romagna, Italy)
AS Labruna (Puglia, Italy)
Bellmarine / Transfluid electric motors powering Alumax Boats (Netherlands)
Cantiere Archetti (Venice)
Cantiere Ernesto Riva (Lake Como, Italy))
Cantiere Motonautico Veneziano (Venice)
Cantiere Nautico Erio Matteri (Lake Como)
Cantiere Nautico Studioplast (Venice)
Cantiere San Pietro di Castello (Venice)
Classic Boats Venice– powered by Torqeedo electric motors (Germany)
e-Dyn electric motors (Slovenia)
Greenline Yachts (Slovenia)
Hovercraft inflatable e-boats (Slovenia)
Mondino Nautica (Venice)
Vita Yachts (Italy/UK)
Λεπτομέρειες εκδήλωσης
Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες που καθορίζονται από το μήκος (κάτω από 4 μέτρα, 4-9 μέτρα και πάνω από 9 μέτρα με υποκατηγορίες ανά πηγή ενέργειας – μπαταρία / υβριδικό / ηλιακό.
Η εκδήλωση e-Regatta ξεκίνησε με μια απογευματινή πομπή στον κόλπο του Αγίου Μάρκου της Βενετίας Arsenale, όπου τα σκάφη αγκυροβόλησαν στο E-Village του Venice Boat Show και προχώρησαν κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού με όλους τους συμμετέχοντες να φέρουν εθνικές σημαίες.Την δεύτερη ημέρα, ο διαγωνισμός Slalom και e-Ballerina πραγματοποιήθηκε στο Arsenale Dock σε μια συγκεκριμένη πορεία, ενώ το e-Ballerina ήταν παρόμοιο με μια «πρόκληση για πατινάζ» στο οποίο τα σκάφη κρίθηκαν με βάση την ικανότητά τους να κάνουν ελιγμούς στο ρυθμό της μουσικής. Η μέρα ολοκληρώθηκε με έναν αγώνα σπριντ από το κανάλι Santo Spirito προς το νησί San Clemente.
Τέλος, η τρίτη ημέρα περιελάμβανε έναν δίωρο αγώνα αντοχής που η εκκίνηση έγινε σε στυλ LeMans. Νικητής ήταν το σκάφος που συγκέντρωσε το υψηλότερο σύνολο πόντων από όλες τις ημέρες και ήταν το Anvera Elab.
Στο σκάφος Anvera Elab που κέρδισε, επέβαιναν ο Luca Ferrari, ιδρυτικός συνεργάτης της Anvera, που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής τάξης 1 ως οδηγός το 1994 και το 1997 ως Team Manager και έχει βρεθεί στο βάθρο του παγκόσμιου πρωταθλήματος πέντε φορές. Στο τιμόνι, ήταν ο μηχανικός αεροδιαστημικής Maurizio Cheli, ο οποίος το 1993 κέρδισε τα προσόντα του αστροναύτη στο διαστημικό κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον.
